Oke, ik ga before hand al zeggen dat dit niet erg serieus bedoeld is, maar ik moet even mijn feelings kwijt. Waarschijnlijk verwijder ik deze post een dezer dagen nog.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOMG. I just finished it. Het tweede boek van Mistborn and I just cannot handle all the feeeeeeeeeeels. I mean, waaaaaaat? En nee, ik ga het volgens mij niet lang vol houden om niet het laatste boek te gaan lezen, alhoewel ik het ook niet durf tegelijk. En waaah, eerst ging het een beetje langzaam en toen het EINDE. EN EN, seriously, Brandon Sanderson, hij speelt met mijn gevoelens, wat ongelooflijk relevant is als je weet waar het boek deels over gaat :').
En urrgh ik ging huilen en lachen en schreeuwen tegelijk. En het was eng en leuk en sooo tense. Als er één boek is die je in constante spanning houdt, then it's this one. WAH. Ik weet niet wat ik nu moet gaan lezen, ik ben bang dat alles zo blunt is in vergelijking met.
Zucht, sorry voor deze rant. Hij verdwijnt morgen wel weer ofzo.
Iris out.
P.S. Ik heb een idee voor de layout van de blog!
P.P.S. Ik begrijp je wel Yumi, ik ga niet eens proberen LOTR te lezen, zeker niet als mijn inspiratie dan verdwijnt. Hmm, ga maar weer snel inspiratie krijgen btw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten