Review - The Lovely Bones

Titel: The Lovely Bones
Schrijfster: Alice Sebold
Pagina's: 328
Uitgegeven in: 2002

My name was Salmon, like the fish; first name Susie. I was fourteen when I was murdered on December 6, 1973. My murderer was a man from our neighborhood. My mother liked his border flowers, and my father talked to him once about fertilizer.

This is Susie Salmon, speaking from heaven - which looks a lot like her school playground, with the good kind of swing sets, counsellors to help newcomers adjust, and friends to room with. Everything Susie wants appears as soon as she thinks of it - except the one thing she wants most: to be back with the people she loved on earth.

Watching from her place in heaven, Susie sees her happy, suburban family devastated by her death, isolated even from one another as they each try to cope with their terrible loss alone. Over the years, her friends and siblings grow up, fall in love, do all the things she never had the chance to do herself. But life is not quite finished with Susie yet...

Okee, first off, de achterliggende gedachte die ik krijg van deze beschrijving zijn naar mijn idee niet in overeenstemming met de inhoud van het boek. Sure, alles wat er staat is wel zo, maar nu lijkt het een beetje of het een soort manhunt op de moordenaar wordt, toch? Dat is het niet. Wat het wel is, is een heel mooi boek.

Waarom is dit zo'n geweldig mooi boek? Het is compleet anders dan alles wat ik ooit heb gelezen. Sowieso, het onderwerp, en daarbij de manier waarop het vertelt wordt (door de ogen van de vermoorde Susie) zijn aspecten die automatisch mijn gevoelige kant aanspreken, en daarbij hoe de schrijfster om gaat met de personages en de gevoelens, conflicten en ontwikkelingen.. Subliime.

Het boek gaat niet per se over de moord of de moordenaar, maar om de familie, hoe zij ermee omgaat, wat er in hun verandert, hoe hun levens zich zullen ontwikkelingen zonder zusje/dochter/vriendin/kleindochter. En niet op een ah-boo-hoo huil huil manier, maar een ongelooflijk mooie realistische manier, met ruwe feiten en beslissingen. Daarbij in het verhaal zitten zoveel sterke familiebanden naar voren gebracht, die mij diep raken. Ik heb vaak bij boeken als er een sterke emotie tussen kind en ouder speelt dat dat mij raakt, en in The Lovely Bones... is het zo mooi. Ik kan er geen ander woord voor bedenken. Mooi verhaal, mooie schrijfstijl, mooie alles. Mooi om de realiteit en de ruwheid, maar ook voor de liefde tussen familie en andere personages. Alle personages waren trouwens heel fascinerend op hun eigen manier, en met hun eigen leven. Ik vind dat er in een vrij kort boek echt heel diep op in is gegaan, met hele goede karakterontwikkelingen.

Daarbij zorgt het hele moord-aspect natuurlijk ook op z'n tijd voor de nodige creep-factor en spanning in het verhaal. Dat mysterieuze samen met het melancholische deel zorgen dat het nogal compulsive is, zoals ook bij de reviews op de achterkant is gezegd. Want dat is wáár. Ik had in het begin een doel gesteld van, okee, ik lees vandaag 100 blz en morgen ook en dan heb ik 'm overmorgen uit. Nou heb ik 'm ook in 3 dagen gelezen, maar ik heb me absoluut niet gedwongen gevoeld. Je wilt maar blijven lezen.

Ik raad jullie dus zeker aan om The Lovely Bones te lezen, en ik ga binnenkort de film nog een keer kijken. Discussieer hier anders maar op verder, want volgens mij hebben jullie die allemaal gezien!

Het boek krijgt voor mij 4,5 sterretjes. Welverdiend.

En nu ga ik lekker snel stoppen, want ik glibber bijna van m'n stoel af. Het is zoooo warm!

- Josine

P.S. Abigail's ocean eyes... love the discriptive writing.