Review - Dracula

Titel: Dracula (2003 Penguin Classics Edition)

Ik vind deze kaft echt heel gaaf

Schrijver: Bram Stoker

Genre: Horror

Gelezen in het Engels

Pagina's: het verhaal zelf heeft er 402, maar er zit ook nog een een stuk of 3 appendices en 1 hoofdstuk aan woordenboek in (voor al die oudere Engelse woorden die geen mens tegenwoordig meer gebruikt).
Voor het eerst uitgegeven in: 1897 door Archibald Constable and Company

" 'Alone with the dead! I dare not go out, for I can hear de low howl of the wolf through the broken window' 

When Jonathan Harker visits Transylvania to help Count Dracula purchase a London house, he makes horrifying discoveries in his client's castle. Soon afterwards, disturbing incidents unfold in England: an unmanned ship is wrecked; strange puncture marks appear on a young woman's neck; and a lunatic asylum inmate raves about the imminent arrival of his 'Master'. In the ensuing battle of wits between the sinister Count and a determined group of adversaries, Bram Stoker created a masterpiece of the horror genre, probing into questions of identity, sanity and the dark corners of Victorian sexuality and desire."

Ik heb dit verhaal al een keer eerder gelezen, in de eerste, maar dan in een versie die ook geschikt is voor kinderen. Ik herkende dus best veel stukken nog van toen, maar sommige stukken waren weer helemaal nieuw voor me, wat wel heel leuk was.

Dit verhaal is de moeder aller horrorverhalen, dus ik verwachtte er vrij veel van. Ik moet zeggen, het verhaal voldeed wel aan mijn verwachtingen, maar hier en daar vond ik toch wat haken en ogen.

Misschien zijn mijn opmerkingen niet helemaal eerlijk tegenover het boek, zeker omdat het in een hele andere tijd gepubliceerd is, maar toch irriteerde ik mij mateloos aan het feit dat Mina Harker (de vrouw van Jonathan) omschreven wordt als een vrouw met een mannenbrein. De mannelijke hoofdpersonen (het boek bestaat uit de diverse persoonlijke notities en dagboeken van de hoofdpersonen (behalve Dracula)) noemen haar meerdere malen de perfecte vrouw: ze is zo slim als een man, maar heeft het hart van een vrouw. Dit is natuurlijk als een compliment en heel baanbrekend (oeh, een slimme vrouw, dat is nieuw!) bedoelt, maar ik kan er gewoon (als geëmancipeerde 21ste eeuwse jongedame) niet tegen dat een slimme vrouw dan maar meteen "het brein van een man" heeft, dan dat die intelligentie een kwaliteit is die ook vrouw-eigen is.

Mina, inderdaad een intelligente vrouw zijnde, wil ik soms ook best hard slaan. Een aantal keer als ik haar stukken lees, wil ik kotsen door haar in-de-hemel-geprijs van de mannen en dat ze zich vaak minderwaardig stelt. Bah.

En het laatste ding waar ik me aan irriteerde was het lezen van professor van Helsings gepraat. Zijn Engels (als Nederlander in de 19de eeuw zijnde) is hier en daar wat gebrekkig, en dat is erg vermoeiend om te lezen. Ook schrijft Bram Stoker een keer een zin die van Helsing dan in het Nederlands uitgeroepen zou moeten hebben, maar in plaats van "O mijn God!" zoals het zou moeten, schrijft hij "O mein Gott!" wat natuurlijk Duits is. Nu weet ik niet of hij dat gedaan heeft omdat de Engelsen het zo zouden horen, of omdat hij gewoon lui is een geen zin had om op te zoeken hoe je in het Nederlands moet schrijven. Maar ik vind het wel leuk dat er een heel belangrijk, slim personage Nederlands is. (represent!)

Toch zou ik dit boek zeker wel aanraden, omdat je zo echt de ware oorsprong van de vampier in de literatuur en films leert kennen, wat ik zelf echt heel leuk vond. Verder is het verhaal gewoon superspannend, en geeft het je een goede blik in de Victoriaanse tijd (zoals de achterkant van het boek al meldde). 

Ik vond het einde alleen een beetje jammer. Eerst krijg je een heel lang stuk over hoe de personages op Dracula aan het jagen zijn, wat echt heel spannend is, maar daarna was het echt van PATSBOEMEINDEKLAAR. Ik moest even teruglezen om nou goed te snappen wat er gebeurde.

Desalniettemin (leuk woord vind ik dat) vond ik het een erg goed boek, en alleen al om zijn culturele waarde (het is nu eenmaal een klassieker) zou je het moeten lezen. Ik geef dit boek een 8/10.

Signing of,

Mardie