All The Feels

Hi guys!

Dus ik zal als laatste ook mijn tag-post toevoegen.
Happy; The Eyre Affair van Jasper Fforde. Voor mij is hij de meester in humoristische boeken. Hij heeft er zoveel inside jokes in zitten en er zijn maar weinig boeken waarbij ik hardop kan lachen, maar dit is er zeker één van.
Sad; The Perks of Being a Wallflower van Stephen Chobsky. Ik wilde TFIOS zeggen, maar ik denk dat ik het zwaarder heb gehad met dit boek en niet per se om het verhaal zelf, maar ook omdat ik me vaak als ik van die high school boeken lees zelfmedelijden krijg? Een beetje vreemd aangezien die mensen stervende zijn of weet ik veel wat andere vreselijke dingen hebben meegemaakt en dan krijg ik zelf medelijden? Terwijl een pretty much awesome life heb? Achja, ik geloof dat ik dan gewoon te veel ga nadenken en twijfelen.
Angry; City of Fallen Angels van Cassandra Clare. Het was gewoon zó slecht. En ik vond het verschrikkelijk dat de serie nog slechter werd, want vooral in het begin vond ik het echt leuk. Maar de hoofdpersonages werden nog vervelender en die stomme Jace en Clary blabla. Aargh, het was frustrerend.
Nostalgic; Hebbes & Vals van Carry Slee. Harry Potter brengt bij mij helaas geen jeugdsentiment bij mij op, maar bijna elk Carry Slee boek doet dat wel. Ik vond die echt heel leuk, alhoewel ik me niet zo veel meer van het verhaal kan herinneren. Misschien moet ik ze eens lezen om dat weer eens mee te maken. (Roald Dahl staat ook wel gelijk aan een hoop nostalgie).
Scared; Ik sluit me met deze tag geheel bij Mardie aan. De Gone-series van Michael Grant zijn geloof ik een van de weinige boeken die me een 'bang' gevoel geven. Met al wat er hen overkomt en omdat het zo fast-paced gebeurt en ik me nogal in die boeken kan inleven. Maar ik denk niet dat ik ooit een echt eng boek heb gelezen. Wat ik me nu voorneem om toch eens te gaan doen. Alhoewel ik geen idee heb of een boek echt eng-eng kan zijn?
Dissapointed; The Forest of Hands and Teeth van Carrie Ryan was een echte tegenvaller. Ik had eigenlijk gedacht dat het wel awesome zou worden met zombies en dat soort fratsen. Maar helaas het was een love-triangle die slecht was uitgewerkt met zombies die niet eens leuk zijn. En de reviews beloofden wel iets goeds, maar het was gewoon ronduit niet goed.
Distressed; Deze tag is een van de moeilijkste voor mij. Maar nu ik zo eens goed nadenk voelde ik me zo toen ik Jane Eyre las van Charlotte Brontë. Het deel waar Jane wegloopt en weg is. Ah dat brak mijn hart zo'n beetje. En het duurde veels te lang. En ik kon er niet tegen dat ze weg bleef. Dat was zo'n moment waarop je iemand een klap tegen zijn hoofd wil geven, omdat ze gewoon niet zo stom moeten doen. Ik had dat eigenlijk ook heel sterk in Wuthering Heights van Emily Brontë. Misschien is het een familiekwaaltje? Dat ze lezers on edge kunnen krijgen en je helemaal gek wordt van de koppigheid en ontkenning van personages.
Confused; Met stipt op één staat American Gods van Neil Gaiman. Er waren echt tussenstukken wanneer ik geen idee had waar het nou eigenlijk op sloeg of wat er in hemelsnaam zou gaan gebeuren in dit boek. Maar zoals jullie vast al duizend keer van me hebben gehoord was het misschien wel het vreemdste boek wat ik ooit gelezen heb, maar ook één van de leukste.

Zooo, dat was mijn tag-bericht. Leuk idee om dit ook met films te doen, maar ik weet niet of ik dat kan. Ik heb niet zoveel films die me echt goed bij staan?
Anyways, ik ben ech benieuwd naar The Last Dragonslayer. Ik ga hem vast ook nog wel eens lezen.
En guys, KOOP MISTBORN. AAAAH, het was geweldig! En ik wilheel graag een review schrijven, maar dat kan niet, want dan ga ik dingen verklappen en dat wil Josine niet. Maar vertrouw me als ik jullie vertel dat het zó geniaal was! En ik wil verder verder verder lezen. Echter heb ik ondertussen Clausewitz uitgelezen (best leuk) en ben ik in To Kill A Mockingbird begonnen. Die laatste en The Giver gaan mee naar Berlijn. 6 uur in de trein zitten vraagt om genoeg leesmateriaal.
Dat was hem weer!

Huggers,

Iris