Wrapping up August

Hiya gals!

Nou dat was me weer een maandje. Vakantie, werken, sporten en einde vakantie. Damn wat is dat weer snel over. Maar goed ik heb een leuke maand achter de rug en heel veel maanden harde studie in het vooruitzicht. (en ook wel wat leuke dingen ofcourse)

What did I read? (A LOOOOOOT OF BOOKS)
- De Zwarte met het Witte Hart - Arthur Japin: Prachtig geschreven en een intrigerend (waargebeurd!) verhaal.
- Something Rotten - Jasper Fforde: Fun zoals de rest van de serie!
- The Gone-Away World - Nick Harkaway: Review hier.
- A Room With a View - E.M. Forster: Niet echt aan mij besteed..
- The Ocean at the End of the Lane - Neil Gaiman: Review hier.
- Cirrus Flux - Matthew Skelton: Een sort of review hier.
- The Princess Bride - William Goldman: This book is GOOOOLD, man. (haha, see what I did there?)

What did I watch?
- Anna Karenina (re-watch)
- American Beauty: At last! Goede film, maar dat is al door zoveel mensen voor mij bepaald, ik kan er vast niets zinnigs meer over zeggen. Kijk hem gewoon eens!
- Eh, er was nog iets. Maar dat ben ik vergeten.. Oeps. (Oh en Fringe is nog niet af Josine. Seizoen 5; het seizoen waar ik maar niet doorheen kom.)

What did I do?
- Vakantie! Italië! Pesto eten! Pasta eten! Tomaten eten! Naar knoflook ruiken! En al het andere!
- Workie, workie.
- Sporten en nog meer sporten.
- Jullie meeten!
(Wow dit klinkt als de vorige maand, maar dan nu inclusief intensief gesport.)

Nou voor de aankomende maand heb ik nog geen plannen op lees/kijk/luister/blog gebied, want ik heb geen idee hoe druk ik het ga hebben, maar ik ga een andere baan zoeken en nummer 4 in het rood zijn tijdens wedstrijden en weer studeren. Woehoe: kom maar op september! (Btw; het wordt heeeerfst. Ik houd van de herfst. Gimme gimme gimme heeeeerfst.)

En als laatste een fotosessie van wat ik vandaag gedaan heb:

Yup, ik heb gepollockt! Ik vond twee leuke plantenpotjes, maar ze waren lila/paars en ik houd niet van lila/paars als het helemaal lila/paars is. Dus dacht ik let's pollock them! En een prachtige opknap beurt van twee fotolijstjes. (fun fact: deze komen van Mardie via de Sint Swap zijn ze bij mij uitgekomen, ze hadden een dieren printje.) En de stoelen: dat zijn foto's voor Mardie. Je weet waar je ze kan ophalen hea Mardie! Yumi heeft een blauwe genomen, dus je hebt nog keuze uit een houten of de blauwe.

EN KOM MAAR OP MET DIE WRAP-UPS VAN IEDEREEN!

Hugs,

Iris

Arrrrr!!

The ARRRRR van Reviews en Recommendations en natuurlijk het altijd en eeuwige Random this time! Het is zondag en ik ben te lui om een volledige review te schrijven én ik wil heel graag leuke muziek met jullie delen. Dus doe ik het allebei in het kort!

Review
Ik heb net Cirrus Flux van Matthew Skelton uitgelezen en het was een leuk en spannend boekje. Ik zeg boekje, want net zoals Mardie had met The Prince of Mist, zo had ik ook met dit boek dat het best wat uitgebreider mocht. Het verhaal gaat over een jongen in een weeshuis - Cirrus Flux - en hij wordt in de gaten gehouden. Waarom een kille madame, een man met een vuurvogel en een invalide met een alziend oog hem allemaal in handen willen krijgen wordt langzaam duidelijk. En het heeft een hoop te maken met zijn vader, dat kan ik je alvast wel vertellen.

Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw in Londen en doet iet wat steam punk achtig aan, maar waar Leviathan bijvoorbeeld de kans neemt om op de interessante details in te gaan, laat Skelton die kans liggen. Desalniettemin (danku Mardie voor het mij helpen herinneren dat dit woord bestaat) blijft het boekje boeien, want wat gaat die arme jongen overkomen? Ik denk dat het zeker bij kinderen goed aan slaat. Zelf verwacht ik meer uitleg, meer details, meer diepgang, maar een kinderboek heeft dat niet altijd nodig. Het einde was teleurstellend, maar alsnog een oké afsluiter voor een jonger leespubliek. Vandaar dat het een fun read was voor tussendoor! (en de cover is eigenlijk erg mooi en hardcover en hij was spotgoedkoop!).

Recommendations
En dan nu de recommendation! Ik kwam tijdens een youtube speurtocht op dit duo uit: The Oh Hellos. Ofwel music making siblings (dit klinkt zo leuk) Maggie en Tyler Heath. Ze hebben in 2011 een EP uitgebracht en in 2012 een volwaardig album dat Trough The Deep, Dark Valley heet. Deze laatste kun je gratis downloaden via hun website hierzo. En guys: het is awesome! Het is een beetje Of Monsters And Men achtig, maar dan toch net weer iets anders en ja mischien wat Lumineers/Mumford&Sons achtig. Dus het past helemaal in de huidige 'trend' (?).

En als ik dan toch bezig ben met recommendations heb ik nog een singer-songwriter/multi-instrumentalist. Xavier Rudd. Hij is een Australische surfdude. Dat maakt hem al awesome. Maar, ja, hij heeft al best wat werk uitgebracht, maar ik ken hem van zijn nieuwste album Spirit Bird. Zijn muziek is rustgevend, heeft zelfs natuurgeluiden, de occasional digeridoo solo, mondharmonica's, exotische percussie en weet ik veel wat nog meer. (En het meeste speelt hij dus zelf). Zijn album kun je niet gratis downloaden, maar je komt er vast wel op een andere manier aan. Ik sluit af met het mooie Follow The Sun.

Hugs,

Iris


P.S. Book Jar heeft mij gezegd dat ik The Princess Bride moet gaan lezen. Ik nu doe dat.
P.S.S. Welcome back Mardie (;

Review - De Oceaan aan het Einde van het Pad

Titel: De Oceaan aan het Einde van het Pad
Schijver: Neil Gaiman (!!!!!!)
Pagina's: 275
Uitgegeven in: 2013

Sussex, England. A middle-aged man returns to his childhood home to attend a funeral. Although the house he lived in is long gone, he is drawn to the farm at the end of the road, where, when he was seven, he encountered a most remarkable girl, Lettie Hempstock, and her mother and grandmother. He hasn't thought of Lettie in decades, and yet as he sits by the pond (a pond that she'd claimed was an ocean) behind the ramshackle old farmhouse, the unremembered past comes flooding back. And it is a past too strange, too frightening, too dangerous to have happened to anyone, let alone a small boy.

Forty years earlier, a man committed suicide in a stolen car at this farm at the end of the road. Like a fuse on a firework, his death lit a touchpaper and resonated in unimaginable ways. The darkness was unleashed, something scary and thoroughly incomprehensible to a little boy. And Lettie—magical, comforting, wise beyond her years—promised to protect him, no matter what.

A groundbreaking work from a master, The Ocean at the End of the Lane is told with a rare understanding of all that makes us human, and shows the power of stories to reveal and shelter us from the darkness inside and out. It is a stirring, terrifying, and elegiac fable as delicate as a butterfly's wing and as menacing as a knife in the dark.

Dit was al weer mijn 5e boek van Gaiman. En ik ben hem, zijn schrijfstaal, zijn verhalen, zijn personages, zijn monsters, zijn fantasie en wat nog meer nog steeds niet beu. In tegendeel: ik begin het juist meer te waarderen. In een review vertelde iemand dat ze Gaimans boeken niet meer indeelde in urban-fantasy of wat nog meer, maar dat ze het als het ware 'Gaimanesque' noemde, dat hij een genre op zich is. Daar ben ik het wel mee eens.

Dit boek is niet zo uitgebreid als American Gods of Anansi Boys, maar Gaiman krijgt het voor elkaar om weer een imaginaire wereld achter zijn verhaal te verwerken. Dit keer wordt er meer fantasie verwacht van de lezer, maar dat maakt het misschien wel net zo leuk. De fantasie/magische werelden van Gaiman zijn altijd verweven met ontzetttend realistische ideeën en gebeurtenissen. Ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen, maar er zitten waarheden in zijn boeken terwijl het boek eigenlijk over monsters enz. gaat. En nergens - zoals ik bij The Gone-Away World wel had - verliest het boek aan geloofwaardigheid.

Ik wil niet te veel prijsgeven van het boek, alleen nog dat het bewonderenswaardige passages had. Ik maak tegenwoordig ezelsoortjes in bladzijdes waar ik mooie quotes zie staan (oeps, schend ik nu een bepaald persoons regels wat betreft boeken?) en ik had net zo goed het hele boek om kunnen vouwen. Nu willen jullie natuurlijk heel graag een voorbeeld:

"'En, ben ik geslaagd?'
'Je kunt niet slagen of zakken als je iemand wordt, lieverd.'"

Dank u zeer Gaiman, for another wonderfull book!

Btw: Mardie, Yumi, we hadden het laatst toch over lijstjes met wat je nog wilde doen? Nou, ik heb gisteren met mijn huisgenootje een karate les meegedaan en dat wilde ik al zo lang een keer doen! En ik zit nu onder de blauwe plekken en ik heb blaren en een bloedlip en spierpijn, maar ik ben zo blij dat ik mee ben geweest! It was awesome!

En: Penguin heeft een nieuwe lijn met street-art covers voor een kleine selectie boeken. Ze lagen in de boekenwinkel en ze zijn prachtig! Zie ze hier.

Btw²: kijk de trailer van The Book Thief. En ga dat boek lezen.

En als laatste: mijn volgende boek is weer Book Jar bepaald. Ik ga Cirrus Flux lezen van Matthew Skelton.

Hugs,

Iris

Review - The Gone-Away World

Titel: The Gone-Away World
Schijver: Nick Harkaway
Pagina's: 574
Uitgegeven in: 2009

There couldn’t be a fire along the Jorgmund Pipe. It was the last thing the world needed. But there it was, burning bright on national television. The Pipe was what kept the Livable Zone safe from the bandits, monsters and nightmares the Go Away War had left in its wake. The fire was a very big problem.

Enter Gonzo Lubitsch and his friends, the Haulage & HazMat Emergency Civil Freebooting Company, a team of master troubleshooters who roll into action when things get particularly hot. They helped build the Pipe. Now they have to preserve it—and save humanity yet again. But this job is not all it seems. It will touch more closely on Gonzo’s life, and that of his best friend, than either of them can imagine. And it will decide the fate of the Gone-Away World.

Equal parts raucous adventure, comic odyssey, geek nirvana and ultracool epic, The Gone-Away World is a story of—among other things—pirates, war, mimes, greed and ninjas. But it is also the story of a world, not unlike our own, in desperate need of heroes—however unlikely they may seem.

Ik zeg toch altijd dat American Gods het vreemdste boek is dat ik ooit gelezen heb? Nou, de overtreft toch echt Gaimans vreemdheid. Ik weet alleen niet of dat positief uitpakte voor dit debuut van Harkaway. Ninjas, mimespelers, monnikpiraten en wat nog meer. Ik kon er geen touw aan vast knopen en toch had het wel wat!

Als je het boek begint, wordt je in het diepe gegooid. Er is iets aan de hand, er is iets vreselijks gebeurd, maar eigenlijk is er daarvoor ook al iets vreselijks gebeurd alleen heb je geen idee wat die vreselijksen zijn. Confusion all over the place. Ten tweede kent de schrijfstijl geen grenzen. Van cryptische beschrijvingen voor spanningsopbouw tot ellenlange zinnen die werkelijk nergens over gaan maar die je toch blijft lezen. Daar wordt een hoop sarcasme bij gegooid. Er verschijnt regelmatig een BOEMBAM en andere klanken en ondertussen krijg je te maken met hallucinaties, mutaties, dromen, nachtmerries, ninja-stuff en ook nog wat wetenschappelijke taal.

Het meest was complete gibberish. Ik begreep vaak niet waar de afwijkende verhaallijnen over gingen en zijn uitgebreide zinnen brachten me nogal van mijn stuk. Het was een hoop om ineens op te nemen vooral omdat ik er geen rode draad in kon vinden. De meeste stukjes vielen op zijn plaats, maar een hoop blijft voor mij ook onverklaarbaar. Misschien is dat ook wel de bedoeling geweest van de schrijver, want het was werkelijk een mengelmoes van vanalles en nog wat. Dat pakte niet altijd goed uit, want voor mij was het allemaal nogal ongeloofwaardig of misschien zelfs overdreven.

Het was echter niet slecht. Er zat een goede plotwending in en een aantal goede ideeën. Het is anti anti anti anti kapitalistisch en dat wordt werkelijk tot het extreme gevoerd aangezien het kapitalisme met ninjas wordt gecombineerd. En wow, die schrijver heeft een hoop fantasie. Het was een fun ride, maar vaak ook een vreemde en verwarrende en overweldigende ride.

Next up is The Ocean At The End Of The Lane van Neil Gaiman en wauw ik ben zo benieuwd! Ik heb hem vrijdag gekocht met in gedachte dat Gaiman op dat moment in Nederland was en ik er niet bij kon zijn. (Sob) Daarom trakteerde ik mezelf maar op een prachtige prachtige hardcover (helaas wel in het Nederlands) en it's so gorgeous! Als je nog niet benieuwd bent naar dit boek lees dan Patrick Rothfuss' review hier.


Hugs,

Iris

P.S. Josine heel veel plezier tijdens de intro week!

Wrapping Up July

 

Hello!

De auto is volgepropt, mijn Ipod heeft de 2000 nummers bereikt, mijn boeken liggen klaar om gelezen te worden en ik heb mijn vakantie humeur aangezet. Dusss let's get going to Italy! Maar voor ik weg ga wil ik nog snel even een wrap-up en TBR posten zodat ik toch nog een bijdrage heb voor de komende twee weken.

Wat heb ik gezien:
- Fringe Seizoen 4: aaaah nog één kort seizoen te gaan!
- Pulp Fiction: classic en hij was leuk! beetje viezig, maar tjah, wat verwacht je dan?
- Zombieland: hilarisch! gooo Woody Harrelson!
- Monty Python and the Holy Grail: hier hoef ik niets over te zeggen.
- Now You See Me: review hier of gewoon even naar beneden scrollen
- The Social Network: yup, nog meer Jesse Eisenberg. Ik vond hem leuk!

Wat heb ik gelezen:
- And Then There Were None: review hier.
-  Freedom: review hier.
- De Boekendief: review hier.
- Light: meh, ik weet nog steeds wat ik er van moet vinden!
- De Rainmaker: was wel oké, maar kon absoluut niet wennen aan de 1e persoon tegenwoordige tijd schrijfstijl. What the heck?
- Ik had hier graag A Room With A View aan toe willen voegen, maar dat is niet meer gelukt..
Heb ik nog wat leuks gedaan?
- Onze blog een nieuwe lay-out gegeven! Ik zal nog wel een keer mijn keuzes verantwoorden.
- Een dagje naar Antwerpen!
- Mijn Propedeuse gehaald!
- Leuke dingen met jullie gedaan en anderen!
- Gewerkt.
- En heel veel andere dingen die ik nu helaas al weer vergeten ben. Zucht. Time goes way too fast.

En nu mij 'ik ga op vakantie en neem mee';
- De Zwarte met het Witte Hart van Arthur Japin
- Somthing Rotten van Jasper Fforde
- The Gone-Away World van Nick Harkaway
- En mama neemt Het Spel van de Engel mee van Carlos Ruiz Zafon, dus die kan ik ook altijd nog lezen, maar eerlijk gezeg denk ik niet dat ik door de eerste 3 kom.

Dat hem weer! Ik ga zo naar bed en dan mag ik er vroeg vroeg vroeg in de ochtend weer uit, maar ik doe het deze keer graag! Tot over twee weken!

Hugs,

Iris


p.s. sorry not sorry for the biiiiig fringe poster

Review - Now You See Me

 

Titel: Now You See Me
Geregisseerd door: Louis Leterrier
Met o.a.: Morgan Freeman, Isla Fisher, Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Dave Franco and many more!
Uitgekomen in: 2013

Four magicians each answer a mysterious summons to an obscure address with secrets inside. A year later, they are the Four Horseman, big time stage illusionists who climax their sold out Las Vegas show with a bank apparently robbed for real. This puts agents Dylan Rhodes of the FBI and Alma Vargas of Interpol on the case to find out how they did it. However, this mystery proves difficult to solve even with the insights of the professional illusion exposer, Thaddeus Bradley. What follows is a bizarre investigation where nothing is what it seems with illusions, dark secrets and hidden agendas galore as all involved are reminded of a great truth in this puzzle: the closer you look, the less you see.

Remember dat ik met Mardie naar Man Of Steel zou gaan? Nou, hij draaide niet meer in Etten-Leur en toen hadden we een plan-B nodig en dat was deze film van Louis Leterrier. En ik moet zeggen dat ik het helemaal niet erg vond om deze vervanger te moeten kijken.

Pluspunten aan deze film:
- The Four Horseman: hun humor en shows en eigenlijk vrijwel alles aan dit viertal. Harrelson, Franco, Fisher en Eisenberg zijn erg vermakelijk en ik zou willen dat er meer aandacht werd besteedt aan deze vier. Juist hun verhaal vond ik erg interessant.
- Het tempo: De film duurt bijna 2 uur, maar ik heb geen moment gedacht dat het te langzaam ofwel te snel ging. Er waren rust momenten, maar vooral was de film een en al spanning! Daar had ik zeker zin in die avond en dan bevalt me dat prima.
- De sfeer: De muziek en de cameravoering werkten uitstekend samen en gaven je precies dat goede mysterie en entertainment gevoel. En sommige nummers zijn echt leuk, zoals deze. De duizelingwekkende spinning groep shots en de crane shots voegden allen toe aan het spektakel. Enerzijds leidt het af, maar grotendeels houdt de film je zo in zijn greep.
- Onvoorspelbaar: Ik zag niets aankomen tijdens het kijken. Misschien zijn andere kijkers oplettender, maar voor mij was alles erg onvoorspelbaar en dus interessant! (Behalve minpunt numero uno)

Minpunten:
- Het grootste minpunt gaat naar de geforceerde romance. Er was geen enkele reden om dat er in te stoppen. Behalve omdat mensen dat tegenwoordig er altijd in willen stoppen, hoe onlogisch het ook is! En het ergste was dat je gewoon wist dat ze het gingen doen.
- Het einde: er was een schock en daarna was ik nogal teleurgesteld. Het was open, maar toch ook weer niet en het frustreerde me gewoon!
- Soms had ik het idee dat ik twee verschillende films door elkaar keek. De overgang van het perspectief van The Four Horsemen naar dat van Dylan Rhodes was soms erg groot. Vooral als die romance om de hoek komt kijken.
- Er werd geprobeerd wat diepte te stoppen in de film door een ware achtergrond te verzinnen en dat was ook erg intrigerend, maar uiteindelijk vond ik dat het averechts werd gebruikt. Het kwam dus niet helemaal uit de verf.

Conclusie: de film is een en al mysterie, dus je bent constant op je hoede omdat je wil weten hoe het zit. De tagline 'the closer you look, the less you see' benadrukt alleen maar dat je als kijker op moet blijven letten. Het is een thrilling ride, met gelukkig ook humor! En goede actie scènes en muziek. Helaas was het einde minder, maar dat maakt de hele trip tot het einde er niet minder op. Ik vermaakte me heel erg in de filmzaal - ondanks de irritaties omwille van de romance - dus ga gewoon kijken die hap!

Mardie, als u nog iets toe te voegen heeft, feel free to add!

Hugs,
Iris

Btw: als je een keer in Roosendaal komt en ergens wat wil gaan drinken/eten ga hier heen: Tom's Diner. Het ziet er super leuk uit en ze hebben er heerlijke milkshakes en de meest geweldige cheese cake! En anders als iedereen terug is van vakantie en jullie het leuk lijkt, dan neem ik jullie gewoon een keer mee!?

Summer Is Finally There

Remember, een aantal maanden geleden, zo net toen de winter begon, had ik een tag gemaakt om het wintergevoel in boeken en films en muziek etc. terug te vinden. En nu is het al een tijdje zomer en ik weet dat het niet een uiterst origineel idee is, maar ik vind dat we diezelfde tag met een zomer thema moeten doen! Dan gaat Yumi ook weer eens wat posten! En Josine vanuit Vietnam misschien ook wel. En dan post ik ook eens wat anders dan boekreviews!

Dusss fellow bloggers, let me introduce to you: Summer Is Finally There, The Taaaaaag.

1. Boek: Sisterhood Of The Travelling Pants. Without question is dat mijn ultieme zomer read. Het is zo'n heerlijk boek dat je in je vrije tijd kan lezen. Lekker op het strand of in de tuin en dan kun je je wanen in het Griekenland van Lena en in het zomerkamp van Bridget. Het schreeuwt natuurlijk gewoon zomer!

2. CD/Lied: Nou, voor zomer CD ga ik óf voor Seeds van Hey Rosetta óf voor This Left Feels Right van Bon Jovi. De eerste is gewoon upbeat, vrolijk en misschien ook wel wat nostalgisch. Goed voor een leuke, geweldige, let's have some fun dag. De tweede is meer voor de luie, warme en lome zomerdag waarop je gewoon in je eigen tuin zit en lekker niets doet.
En nu wil ik eigenlijk nog een derde toevoegen, een nieuwe ontdekking die ook erg zomers klinkt: Family Trees van Mountaineer!. Het is een album van een Tumblr persoon, die het online heeft gezet en je kan het gratis downloaden! En het is gewoon een fun-album, vind ik. Met een beetje indie-folk achtige (instrumentale) nummers en heel veel distortion of iets of the sorts.

3. Film: Dit antwoord gaat jullie vast niet verbazen.. 500 Days Of Summer natuurlijk! Ik probeer nu iets originelers te verzinnen, maar eigenlijk komt er niet zo veel anders uit.. (Behalve de films van The Sisterhood boeken) Ik heb nu alleen maar heel veel zin om die film te kijken.. En die muziek te luisteren. Hmm, volgende puntje dan maar!

4. Serie: Orignaliteit is niet mijn sterkste punt vandaag, want ik zou nu heel graag weer Gilmore Girls als antwoord willen geven. Hmmm.. Nope, dat is gewoon mijn ultieme zomer én winter serie. Eigenlijk kan het altijd.

5. Eten: Yess, I've got a great recipe for you! Het lijkt misschien een beetje op Yumi's freezecake, ik weet het niet. Maar in ieder geval is dit recept hartstikke simpel en hartstikke lekker! Het heet Strawberry Cloud Cake en het is een recept van de geweldige Annabel Langbein. (Als je ooit een geweldig kookboek aan wilt schaffen, koop dan The Free Range Cook van haar, heerlijk en vaak makkelijk!) Nou het recept is hier te vinden.

Hugs,

Iris

Review - De Boekendief

Titel: De Boekendief
Schijver: Markus Zusak
Pagina's: 556
Uitgegeven in: 2005

Duitsland, 1939. Liesel is pas negen jaar oud wanneer ze door haar moeder naar een pleeggezin in de buurt van Munchen wordt gebracht. Een van haar geliefde bezittingen is een klein zwart boekje, 'Het Doodgravershandboek', dat ze vond op het graf van haar broertje. In de jaren dat Liesel bij de Hubermanns woont, wordt ze een gewiekste boekendief. Ze redt boeken van de nazi-boekverbrandingen en steelt ze uit de bibliotheek van de burgemeester. Tijdens de verwoestende bombardementen klampt ze zich vast aan haar schatten. Dit is een verhaal van moed, vriendschap, liefde en overleven, dood en verdriet. Dit is Liesels leven in de Himmelstraat, verteld door de ogen van de Dood, een toepasselijke verteller. Maar zal hij haar ook sparen?

Van een boek dat in 1939 is geschreven ben ik over gegaan naar een boek dat begint in 1939. (dat vond ik even een interessante toevalligheid) Ik weet dat Josine en Yumi dit boek al hebben gelezen, dus ik hoef jullie niet te overtuigen om het te lezen. Mardie moet het gewoon gaan lezen. Ik ga ook geen uitgebreide review van het gehele boek doen, maar haal gewoon wat puntjes aan waar ik aan moest denken bij en na het lezen.

Ten eerste, de verteller, ofwel De Dood. De manier waarop het verhaal verteld wordt, is nogal experimenteel. Ik denk dat het natuurlijk hier en daar niet perfect is, zeker niet als je er voor kiest om de 'allombekende Dood' als verteller aan te wijzen, maar het werkte. Ik had het erg interessant gevonden om dit verder uitgewerkt te zien. Het perspectief is namelijk uniek, omdat De Dood enerzijds betrokken is bij de gebeurtenissen maar anderzijds een bepaalde afstand neemt van de mensen. Bovendien denk ik dat Zusak in deze verteller een hoop ideeën van deze tijd heeft kunnen stoppen die naar mijn idee vaak missen in oorlogsverhalen omdat ze vanuit de overlevenden, de slachtoffers, de daders en wat dan ook worden verteld. Met onze generatie wordt dat steeds moeilijker. Wij hebben het niet meegemaakt en beleven de Tweede Wereldoorlog door verhalen die verteld worden door mensen die het ook maar kennen van verhalen. (Oh oh, ik noem hier bijna een postmodernistisch idee: het simulacrum) Misschien zijn wij in zekere zin de dood wel, omdat we weten dat we in zekere zin afstand moeten nemen van die oorlogen, maar tegelijkertijd een plek moeten bewaren om on schuldig te voelen? Of om te rouwen? Of om wat dan ook te doen.

Ik denk dat dat laatste, wij kennen slechts de verhalen, ook mijn kritiek punt inhoudt. Zusaks verhaal is geromantiseerd. Hoe lelijk de achtergrond ook mag zijn en hoewel er ook vast zulke mensen zijn geweest is de Himmelstraat wel een erg 'goede' straat. (Met uitzondering misschien van de ware nazisten en Hitler lievende mensen die soms genoemd worden.) Hans Hubermann, Rudy, Rosa, Liesel zelf. Al die goede mensen, dat is natuurlijk prachtig, maar misschien ook niet even realistisch. Want vaak kon je niet anders dan 'heil Hitleren' etc. Maar alsnog: is het echt erg dat het geromantiseerd is? Geeft dit niet juist blijk aan een beetje hoop in de mens? Is dit metamodernisme!?!

Ik weet het ook allemaal niet. En eigenlijk doet het er niet eens echt toe als je De Boekendief leest. Maar je kunt dit verhaal niet als een naïveling lezen. Noch kun je over de schrijfstijl van Zusak heen lezen zonder door te hebben wat voor woordenspel hij speelt. (Ik vond het prachtig) Noch kan de symboliek van woorden je zijn ontgaan. Maar, ja, ik vond dit een goed boek!

En guess what ik heb nog een fast-read voor de boeg, want mijn volgende Book Jar bepaalde boek is Light! Oeeeeh...

Hugs,

Iris

Review - And Then There Were None

Titel: And Then There Were None
Schijver: Agathe Christie
Pagina's: 317
Uitgegeven in: 1939

First, there were ten - a curious assortment of strangers summoned as weekend guests to a private island off the coast of Devon. Their host, an eccentric millionaire unknown to all of them, is nowhere to be found. All that the guests have in common is a wicked past they're unwilling to reveal - and a secret that will seal their fate. For each has been marked for murder. One by one they fall prey. Before the weekend is out, there will be none. And only the dead are above suspicion.

Gisteren avond rond een uur of 7 begon ik aan dit boek...
Heel veel ge-'queer' en driepunters later...
Wist ik om 12 uur middernacht...
Wie de dader was...

Woah, dit was een zeer zeer spannend boek. Zo simpel de basis misschien is, zo ongelooflijk onwetend ben je de hele tijd. Ik geloof niet dat ik een boek zo graag uit heb willen lezen. Ik ging er al zo snel doorheen, maar wilde eigenlijk nog sneller lezen! Nou ik geloof dat dat al wel wat zegt over Christies talent voor murder mysteries.

Je wordt aan het begin van het verhaal in het diepe gegooid. Je krijgt 10 personages voorgeschoteld die zelf geen idee hebben wat ze precies gaan doen op Soldier Island. Net zo min weet de lezer wat zich gaat afspelen op het (queer) eiland. Ik was nogal gedesoriënteerd in het begin door al die namen en vooral toen de schuldverklaringen plots in het rond werden gegooid. En ik verdacht bovendien IEDEREEN. Ik probeerde uit rare namen woorden te halen en zocht met alle macht naar clues. Maar ik had echt niets door.

Die bijgevoegde epiloog was voor mij dan ook zeer nodig. Ik had het nooit gesnapt zonder en dan had ik waarschijnlijk niet kunnen slapen van de onwetendheid. En de personages zeggen het zelf vaak genoeg: het is nogal queer... en fantastic, maar het is uiteindelijk echt gebeurd en geen droom. Brrr ik kreeg er ook echt de rillingen van. (Vooral toen ik tijdens de epiloog ondertussen naar Agnes Obel luisterde. Omg, that's some creepy music in combination with Agathe Christie!)

Dus wil je een fast-read? Heb je wat spanning en intrige nodig? En stiekem ook een beetje angst? Zoek een Agathe Christie boek op, want van de review van Josine van Murder On The Orient Express begreep ik dat ze een beetje op dezelfde lijn als ik zat. En ik raad aan voor the ultimate Christie experience om wat Agnes Obel op te zetten. Hier een voorproefje:

 

Volgende Book Jar bepaalde boek is The Book Thief! En Yumi super veel succes vandaag!

 

 

Hugs,

 

Iris



Review - Freedom

 

Titel: Freedom
Schijver: Jonathan Franzen
Pagina's: 597
Uitgegeven in: 2010

An international bestseller and the novel of the year, 'Freedom' is an epic of contemporary love and marriage. This is the story of the Berglunds, their son Joey, their daughter Jessica and their friend Richard Katz. It is about how we use and abuse our freedom; about the beginning and ending of love; teenage lust; the unexpectedness of adult life; why we compete with our friends; how we betray those closest to us; and why things almost never work out as they 'should'. It is a story about the human heart, and what it leads us to do to ourselves and each other.


Dit was een lang boek en ik moet bekennen dat ik er ook even over gedaan heb om het uit te lezen. Ik heb tussendoor een ander boek gelezen, omdat het me moeite kostte om terug in het verhaal te komen. Dit boek is niet zomaar een tussendoortje, het vraagt de aandacht en verdient die ook. Het heeft niet per se een spannend plot, behalve de levens van de 4 point of viewers. En die point of viewers zijn nou niet bepaald likeable. In dat opzicht zit er geen één personage in dat werkelijk inleefbaar is of je medeleven verdient, maar toch op de een of andere manier wordt er een bepaalde sympathie geproduceerd. Door alle uitleg, door de verschillende POV's en door eigenlijk het totaal plaatje te krijgen, ga je de acties van de personages begrijpen. En ik geloof dat daar de sympathie vandaan komt.

Dit boek is dan ook lang vanwege een hoop details. Je krijgt niet zomaar een kijkje in het leven van bv. Patty Berglund, maar je krijgt haar jeugd en alles dat daar op volgt te horen. Dat maakt dat de personages erg levendig zijn en ontwikkeling doormaken. Ontwikkeling is erg belangrijk in dit verhaal. Maar de lengte van Freedom komt ook door de uitwijdingen over issues die aangehaald worden. Zo staan er een hoop overdenkingen over natuur, Irak en andere politiek in. Je kunt het daar mee eens zijn of niet, maar alsnog past het bij ieder personage aan wie de mening wordt toegeschreven. (En je kunt uit deze overdenkingen erg goed aflezen waar Franzen zijn standpunt inneemt)

Eén van de dingen die je aan het lezen houdt is de manier van schrijven van Franzen. Hij schrijft bijna lyrisch of met een bepaald ritme. Ik weet niet wat het precies is, maar ook al bestaat een bladzijde uit slechts twee alineas, je leest het in een vloeiende beweging door. Dat helpt je waarschijnlijk ook door minder interessante stukken heen, maar is niet altijd voldoende.

Soms vond ik het drama gehalte een beetje doorslaan. Ik weet niet of het kwam door het gezeur van personages of misschien de ongeloofwaardigheid, maar dan kon ik het even niet hebben. Misschien heb ik meer hoop in de mensheid dan Franzen heeft, omdat hij de bevolking nogal eens vreselijk neerzet, maar ik geloof niet dat er slechts van deze  'beschadigde' mensen zijn. En ik geloof dat hij door het einde ook al aangeeft dat hij toch echt wel hoop heeft voor ons allen. En dat is misschien ook wel mooi om te koppelen aan de titel van het boek. We hopen (of simpelweg eisen) altijd op vrijheid en het is toch niet altijd het beste. Misschien een cliché moraal, maar toch ongelooflijk waar als je het mij vraagt.

Lees het zeker als je eens goed wilt nadenken en een eigentijds boek wilt lezen. Het gaat echt over 'ons'. Over vijftig jaar is het misschien niet meer zo interessant, maar nu juist wel. Mijn volgende read is btw bepaald door The Book Jar en zal And Then There Were None van Agathe Christie zijn. Iets lichtere kost heb ik wel even nodig.

Hugs,

Iris

(sorry voor deze lange, lange post, maar het is ook zo'n lang boek!)

Review - Anansi Boys

Titel: Anansi Boys
Schijver: Neil Gaiman
Pagina's: 384
Uitgegeven in: 2006

Fat Charlie Nancy's normal life ended the moment his father dropped dead on a Florida karaoke stage. Charlie didn't know his dad was a god. And he never knew he had a brother.

Now brother Spider's on his doorstep -- about to make Fat Charlie's life more interesting... and a lot more dangerous.

Jullie weten allemaal hoe geweldig ik Neil Gaiman vind. Ik zei gisteren nog tegen Yumi: er zijn maar twee schrijvers die ik echt aan iedereen zou aanraden; Neil Gaiman en Jasper Fforde. Dit is ten eerste omdat ik zo hard moet lachen als ik hun boeken lees. Ten tweede hebben ze beide zo een unieke stijl die mij erg aanspreekt.

Anansi Boys is een boek dat een beetje dezelfde thematiek heeft als Gaiman's eerdere boeken. Ik zou het graag het Bohemian Rhapsody-effect willen noemen. Daarmee verwijs ik naar deze gif:



Want serieus, Gaiman is een meester in het vervagen van de lijnen tussen realiteit en fantasie. Dat is echt zijn ding. Niet voor niets dat goden en hun werelden vaak een belangrijke rol spelen in zijn boeken. Maar Gaiman gooit ons niet meteen in het diepe. Hij geeft ons eerst een personage dat zo ordinair is als maar zijn kan. Neem nu Charles Nancy, behalve zijn bijnaam Fat Charlie, is er werkelijk niets vreemd aan de Engelsman. Totdat zijn vader te overlijden komt en deze een god blijkt te zijn. En dan BAM. Gaiman's vreemde en magische wereld opent zich voor je. Het leuke is dat niet alleen jij als lezer helemaal flabbergasted bent, maar het hoofdpersonage is dat net zo goed. Heerlijk die gedeelde openbaring.

Anyways de formule van Gaiman is in alle 4 de boeken die ik van hem heb gelezen ongeveer hetzelfde. Een normaal lijkend persoon komt in aanraking met iets vreemds, iets nieuws, hij legt een ellelange reis af en wordt ondertussen bijgestaan door leuke vrouwen en meisjes en dan komt het vaak nog vreemdere einde. En toch, op de een of andere manier, is het nooit voorspelbaar (op een paar punten na dan). Zoals ik al eens eerder heb gezegd, geloof ik, Gaiman is een master verhalen verteller. Je gaat het gewoon geloven hoe ongeloofwaardig het eigenlijk is.

Waarom Anansi Boys op zichzelf dan 4/5 verdient? Omdat de vrouwelijke personages werkelijk kick-ass zijn. Maeve Livingstone is mijn heldin. Favoriete quote: 'Ah well, she thought. Being dead is probably just like everything else in life: you pick something of it up as you go along, and you just make up the rest.' Je moet het boek lezen om te begrijpen waarom ik zo hard lachte.

Nou dat was weer een leuke Gaiman read! En als reactie op Josine's post: ik zou zo gauw echt niet weten wat ik zou willen lezen. Dus verdien er maar moneytjes mee (: Ennn excuus dat ik jouw post niet goed had gelezen en je al begonnen was aan je bookjar. Dus Mardie is enige die er geen heeft? (hinthint)

Nou dat was het! Tot morgen!

Hugs,
Iris

(btw als ik de foto's binnen heb zal ik ook een review/recap maken van Best Kept Secret!)

Let's figure out that Best Kept Secret!

Nou guys, we zijn zover: eerste ronde tentamens achter de rug, tropische dagen achter de rug. En nu mogen we in de regen lekker naar het festival! Woehoe! Ik heb er ontzettend veel zin in! Jullie denken nu vast wat een flut post, maar ik wil iedereen voor bereiden op alle posts die gaan volgen voglende week. Er komen kookposts, boekreviews én de BOOKJAR. Yes, dat is mijn project deze zomer, een bookjar. Yumi is er ook al aan begonnen, dus ik vind dat Josine en Mardie het ook maar gewoon moeten doen.

Anyways hier is de mijne:

(leuk weetje: deze foto is met linh's camera gemaakt! ghehe)
Anyways tot volgende week Mardie en tot zaterdag Josine!

All Wrapped Up

Nou, ja, dus, tjah, ik kan niet meer achterblijven dus ik zal wel een post moeten maken. (Ook al doe ik het graag hoor jongens!) Het enige probleem is dat mijn scheiding tussen mei en juni niet erg duidelijk is, dus ik hou het voor nu even op een wrap-up tot nu toe met een weekje juni er ook bij dus. (Sorry, sorry voor alle erg geordende mensen onder ons dat ik nu afwijk van alles en iedereen)
En god, de tijd gaat te snel, ik kan het echt even allemaal niet bijhouden op het moment. Dus sorry voor de lack aan posts en alle andere weirdo stuff coming from me.

Wat ik heb gelezen:
- Game Of Thrones; yessss, finally! and it was awesome! (zie de review)
- De Etaleur van Christiaan Weijts; was voor college, maar een erg verrassend aangenaam boekje
- The Great Gatsby: ik vond het een goed boek net zoals de film eigenlijk wel. Hoewel ik toch net wat meer waarde hecht aan het boekje.

Wat ik heb gezien:
- Festen: zo. akelig. i. can't.
- Up In The Air: samen met Yumi gezien en hij was wel leuk, maar niet outstanding. George Clooney is leuk, Anna Kendrick is awesome en dat was het?
- Pleasantville: ugh Tobey Maguire ik kan niet naar jouw stem luisteren! maar het was een erg leuke film!
- The Great Gatsby: tjah, hoef ik niet meer te zeggen toch?
- Gegen Die Wand: aangezien Yumi er niet over wil praten, zal ik een korte review geven. het was echt een goede film, voornamelijk omdat je er zó ingezogen werd en je elke emotie en elke gebeurtenis als een klap in je gezicht voelde. (en herinneren jullie je nog dat ik had gezegd dat Shae er in speelde?) het was een beetje eenzelfde ervaring - voor mij - als festen en jagten, het wordt gewoon akelig om naar te kijken omdat het eigenlijk zo vreselijk is! maar dat betekent wel dat het erg goed uitgevoerd is!
- Fringe seizoen 3: oh. mi. gado. Seizoen moet maar snel gaan downloaden want ik kan niet zonder mijn Walter en Peter en Olivia en Astrid en Gene en Broyles en een beetje Nina Sharp.

Nou dat was em al. Ik had graag zoveel meer gelezen, maar ik wil zó graag boeken uit hebben dat ik mezelf er gewoon niet toe kan zetten om echt te gaan lezen. En I've got so so so much to do. Maar hopelijk krijg ik Anansi Boys af en Freedom en dan wil ik aan Blood and Memory gaan beginnen. Dat wordt mijn festival boekje! Want lichtpuntje is dat ik over 2 weken naar Best Kept Secret ga! Met Astrid en nu toch wel Yumi!!!!! Wat me er aan herinnert dat ik een SIBOO'tje moet toevoegen. Misschien maak ik nog wel een aparte post over mijn to-listen lijst voor BKS, dan kunnen jullie mee genieten, maar voor nu: I PRESENT TO YOU; LOCAL NATIVES

Review - Game Of Thrones

Titel: Game Of Thrones
Schijver: George R.R. Martin
Serie: A Song Of Ice And Fire
Pagina's: 807
Uitgegeven in: 1997

This book needs no introduction.

Nou, ik heb het eerste deel van de A Song Of Ice And Fire serie uit. Ik wil hier niet te veel over uitwijden. We kennen de serie allemaal. Zijn of al bij boek nummer 25 of hebben tenminste één seizoen van de tv serie gezien. Ik zelf heb natuurlijk éérst de serie gezien en dat betekent dat ik het boek altijd zal vergelijken met de serie. Dat zat me echter niet dwars. Ik was een hoop al weer vergeten en eigenlijk vond ik het nog steeds even spannend. Net zoals met de boeken van Terry Goodkind had ik bijna geen hinder van de serie.

Natuurlijk was de verwarring, net zoals bij de serie, zeer groot toen ik in het verhaal werd gegooid met twintigduizend personages en geen enkele houvast over wie wie was. Maar dit boek heeft een hoop erg duidelijk voor mij gemaakt. Ik weet niet of ik dingen in de serie gewoon verkeerd begrepen heb of dat het nooit in de serie naar voren was gekomen, maar sommige zaken werden me plots duidelijk! Ik wist echt niet dat Maester Aemon een Targaryen was! En dat Jorah Mormont van die Mormont mensen kwam en nogal een schandaal had veroorzaakt!

Maar ieder fantasy boek heeft natuurlijk zoveel personages en zoveel fantasy boeken hebben de POV hoofdstukken van verschillende mensen. Dat vind ik nog altijd een zeer slimme zet als je het mij vraagt. Je kijkt achter de schermen bij béide kampen of in dit geval bij álle kampen en daar houd ik wel van. Mijn favorieten? Tyrion, Arya en Catelyn. En eigenlijk vind ik hen in de serie ook erg leuk!

Ook even een opmerking over de leeftijden, want werkelijk wat er allemaal met de 13-jarige Dany gebeurt.. Dat shockte me wel even. In de serie leken ze ook jong, maar niet zó jong. Maar dat vond ik niet per se een minpunt of wat dan ook, maar misschien maakte het het wel wat minder geloofwaardig. Over andere elementen had ik niet zo zeer te klagen. Alleen was het einde al gespoiled door de serie en dat was de enige hinder die ik had. Het einde was voor mij niet zo heel interessant meer.

Nou ik ga ze zeker verder lezen. Dus er staat weer een hele serie op mijn to-read lijst. Maar ik ga eerst The Great Gatsby lezen zodat ik de film kan zien! (Wie gaat er wanneer mee (:? )

Hugs,

Iris

I Like To Wrap It Up and Bake Pies

Hello guys,

Omdat mijn wrap-up niet zo heel impressive is en ik deels hetzelfde mee maak als Yumi, combineer ik deze post met een receptje!

Maar eerst mijn korte wrap-up:
Ik heb deze maand drie boeken uitgelezen: Temple Of The Winds, Uglies en Harry Potter and The Philosopher's Stone. Een review van Uglies kunnen jullie hier lezen. Niet een erg impressive lijst als je bedenkt dat ik de eerste al bijna uit had, Uglies niet erg lang was en Harry Potter natuurlijk een reread én fastread was. Maar goed, ik ben erg ver gekomen in Freedom en Game Of Thrones.
Daarnaast heb ik ook nog een aantal films gekeken: À bout de souffle, Tystnaden (The Silence), A Royal Affair en Pitch Perfect. Nou van A Royal Affair kunnen jullie hier een review lezen en jullie weten al van Yumi wat voor een beauty Tystnaden is. En ik hoef geen woorden meer vuil te maken aan Pitch Perfect ofcourse.

Dat was de wrap-up! (Boedapest verhalen komen nog, misschien kan ik samen werken met Yumi (: ) Maar nu the foooood! Weet je nog, Josine, in Londen bij dat pub achtige restaurant? Toen we toetjes hadden besteld en jij de banoffee pie had genomen? Die waarvan Linh en ik de slagroom af hebben gegeten? Nou, die heb ik gemaakt vandaag! Ik kan jullie nog niet beloven dat het heerlijk is, want hij staat nog in de koelkast, maar alvast wel het receptje want oh mi gado (ghehe) het ziet er heerlijk uit!

Ingrediënten:
- ong. 300 gram digestive koekjes
- ong. 100 gram boter (zorg dat ie al op kamertemperatuur is als je begint)
- een blikje gecondenseerde melk (die vindt u bij de AH waarschijnlijk bij de kokosmelk)
- 500 ml slagroom (mag ook minder, mag ook meer)
- wat poedersuiker
- stuk of 3/4 bananen
- wat kaneel en wat chocolade schaafsel

Nou heb ik dit hele recept helemaal verkeerd aangepakt, dus ik geef jullie een andere volgorde dan die ik gehanteerd heb en wat tips aangezien er bij een hoop fout is gegaan :'D.

1) Begin met het kruimelen van de koekjes. Stop ze in een stevig plastic zakje en sla ze maar tot kruimels.  Als je dat gedaan hebt pak je een kom die groot genoeg is waar je de boter in doet, die je even 'roert' met een vork of zo en daar doe je beetje bij beetje de kruimels bij. Het hoeft niet super sticky te zijn, want als de boter in de koelkast stolt dan is bodem weer wat vaster. Dus als het gemengd is druk je de koekboterkruimels aan in een taart vorm en zet je die in de koelkast.

2) Het moeilijkste van dit recept: de gecondenseerde melk laten karameliseren. Er zijn verschillende mogelijkheden, maar omdat één manier kans op exploderingsgevaar met zich meebrengt (zoek maar op het internet op) ben ik voor de simpelere en veiligere manier gegaan: je opent het blikje, doet het in een pannetje, zet het op het vuur en roeren maar! In het begin kun je dat op groot vuur doen, maar als het begint te koken zet hem dan op het klein want anders brandt de melk aan. Roeren tot het steeds dikker wordt en uiteindelijk niet meer van je lepel/klopper 'loopt'. Het heeft waarschijnlijk een licht bruine kleur gekregen.

3) De karamel moet wat afkoelen voor je het op de bodem doet dus nu kun je je banenen in plakjes snijden deze mengen met wat citroensap als je dat hebt zodat ze niet te erg verkleuren en als je wilt er wat kaneel doorheen doen.

4) De slagroom kan nu geklopt worden. Hoeveel je gebruikt kun je helemaal zelf weten, ook de hoeveelheid poedersuiker kan verschillen. Alleen is de rest van de taart al erg zoet, dus zou ik slagroom juist niet te veel met suiker mengen. Let wel op dat je niet te lang doorklopt! Anders gaat ie boteren en zuur worden. (Gebeurde bij mij net niet)

5) De karamel moet niet te lang afkoelen, want dan wordt hij nóg dikker en kun je hem niet over de fragiele koekjesbodem uitstrijken. Als dat wel het geval is kun je even wat (overgebleven) slagroom warm maken en op het vuur door de karamel roeren. En dan kun je hem uitstrijken over de bodem! Daar boven op mag de banaan en vervolgens de slagroom. Voor de final touch kun je nog wat kaneel over de bovenkant strooien en wat chocolade schaafsel. Maar dat hoeft natuurlijk niet per se!

Het resultaat:

Hugs,
Iris

P.S. Yumi tell us about George Watski! En Josine jij hebt echt boeken verslónden de afgelopen tijd! Tell us 'bout it!

Review - A Royal Affair

Titel: A Royal Affair (En kongelig affære)
Geregisseerd door: Nikolaj Arcel
Met o.a.: Mads Mikkelsen, Alicia Vikander en Mikkel Boe Følsgaard
Uitgekomen in: 2012

In 1767, the British Princess Caroline is betrothed to the mad King Christian VII of Denmark, but her life with the erratic monarch in the oppressive country becomes an isolating misery. However, Christian soon gains a fast companion with the German Dr. Johann Struensee, a quietly idealistic man of the Enlightenment. As the only one who can influence the King, Struensee is able to begin sweeping enlightened reforms of Denmark through Christian even as Caroline falls for the doctor. However, their secret affair proves a tragic mistake that their conservative enemies use to their advantage in a conflict that threatens to claim more than just the lovers as their victims.

Eindelijk heb ik deze prachtige film gezien! Hij stond al een tijdje op mijn to-watch list en wat ben ik blij dat ik hem gekeken heb. Met zo'n cast kun je natuurlijk niet snel iets fout doen. Mikkelsen kent Yumi van Jagten (de hoofdpersoon) en anders ken je hem misschien van de nieuwe serie over Hannibal Lecter (hij speelt Hannibal) of van The Three Musketeers (Rocherfort). Vikander kennen jullie alledrie van Anna Karenina. Zij speelde de Kitty en dat was eigenlijk haar doorbraak in de filmwereld. (Ze heeft trouwens Deens geleerd voor deze film, ze is zelf namelijk Zweeds)

Nou, aan de titel kun je vast al zien dat dit een Deense film is over de geschiedenis van Denen in het Deens. En ik geloof dat ik films in een voor mij vreemde taal steeds leuker ga vinden (met grote dank aan ondertitelaars). Maar dat was echt niet het opvallendste aan de film. Noch het verhaal: het was een stukje geschiedenis, maar dan vooral gecentreerd rondom de affaire.

Wat mij vooral aansprak was het acteerwerk en de prachtige shots. Het zag er ontzettend mooi uit. Soms was het echter moeilijk om voorbij al die pracht en praal te kijken en te zien hoe alles in beeld gebracht werd. En bovendien kon je je ogen maar moeilijk van de acteurs af krijgen. De 'gekke' koning werd ontzettend goed gespeeld en hoewel Vikander en Mikkelsen zich vooral in moesten houden in het begin, zijn hun laatste scènes werkelijk HARTVERSCHEUREND. Het best uitgevoerd was voor mij de vriendschap tussen de koning en Dr. Struensee (Mikkelsen).

De film is trouw aan de geschiedenis. Alles wat er gebeurd heeft zich ook echt afgespeeld. Ongelooflijk. Want wat die film heel goed doet is sympathie kweken voor de hoofdpersonages en grote haat voor de 'slechterikken'. De koning die zo verkeerd behandeld werd was tenenkrommend en het einde. Damn. Nouja, als je zin hebt in iets zwaars, maar tegelijkertijd iets luchtigs, als je een sterk staaltje acteerstijl wilt zien, als je Mads Mikkelsen wilt aanschouwen (ik type de hele tijd bijna Smikkelsen!) en als je zin hebt in een lesje Deense geschiedenis (en misschien zelfs Deense taal), be sure to watch this!

Hugs,

Iris

Review - Uglies

 

Titel: Uglies
Schrijver: Scott Westerfeld
Pagina's: 425
Uitgegeven in: 2005

Tally Youngblood is about to turn sixteen, and she can't wait for the operation that turns everyone from a repellent ugly into a stunningly attractive pretty and catapults you into a high-tech paradise where your only job is to party. But new friend Shay would rather hoverboard to "the Smoke" and be free. Tally learns about a whole new side of the pretty world and it isn't very pretty. The "Special Circumstances" authority Dr Cable offers Tally the worst choice she can imagine: find her friend and turn her in, or never turn pretty at all. The choice Tally makes changes her world forever.

Eindelijk zo'n jaar na het schrijven van het profielwerkstuk heb ik toch écht het boek gelezen dat vaak als het eerste YA dystopische boek wordt gezien. Ik ben vooral begonnen met lezen zonder verwachtingen. Ergens had ik heel veel hoop en ik twijfel nog of ik teleurgesteld ben of niet, maar hier een review for you guys!

Nou, je wordt zestien en je wordt mooi gemaakt: welke zestienjarige wil dat nou niet? Ik geloof dat dat al genoeg stof tot nadenken geeft. Het idee van de mensen uit Tally's wereld is namelijk dit: we maken iedereen prachtig perfect mooi zodat er geen ongelijkheid meer is. Dus ze willen eigenlijk bereiken dat uiterlijk geen rol speelt, maar dat doen ze door juist het uiterlijk belangrijk te maken? Hoe erg ben je dan doorgedraaid? Verder zijn de mensen zelfvoorzienend geworden, onafhankelijk van de natuur, andere mensen ofwel van de buitenwereld. Om het simpel te zeggen: alles is nep. En de kinderen uit die wereld wordt ingeprent dat dit allemaal heel normaal is.

Onze protagonist, Tally, vindt natuurlijk uit dat haar perfecte ideale wereldje niet zo perfect is. Er zijn genoeg motivaties voor Tally aan te wijzen om tegen haar eigen wereld in te gaan, maar sadly is de hoofdreden een jongen. Want wat zou een YA zijn zonder een romance? En het is niet eens een héel erg goede. Het was vervelend te zien dat een potentieel goed verhaal zo verpest kan worden. En toen vroeg ik me af: zijn er YA's zonder dat romances van groot belang zijn? Het ergste was nog dat de vriendin van de hoofdpersoon zeer slecht werd afgespiegeld. Vriendschap heeft plots geen waarde meer. En ik heb daar zó veel problemen mee.

Maar dat was niet alles waar dit boek over ging natuurlijk. De high-tec stuff was erg interessant en de kwaadaardige orchideeën vond ik zeer awesome én metaforisch. Het is natuurlijk een jongeren boek en de world building is niet erg uitvoerig: het laat veel aan de verbeelding over. Daar is natuurlijk niets mis mee. Misschien verklaart dat ook waarom het op sommige punten wat oppervlakkeriger lijkt dan je verwacht. Het is immers een jongerenboek en geen hoogstaande volwassen literatuur. Toch zet dit alles zeker aan tot denken en ik denk dat die effort al beloond mag worden. Die relatie tussen Tally en een bepaalde jongen is misschien typisch YA, maar de setting van die relatie is wel zeker interessant en food for thought, maar alleen als je daar werkelijk aandacht aan besteedt. En soms kwam niet alles even goed uit de verf.

Ik heb echt een hoop gedachten over dit boek en ik zou ze graag allemaal opschrijven, maar dan wordt het echt geen beknopte review meer. Het einde heeft me wel erg geïnteresseerd in het vervolg, dus misschien plaats ik nog wel eens wat over de serie. Ter conclusie geef ik het boek 4 van de 5. Het is een fast-read, het is fast-paced, het is een fast-love, en het is tot op zekere hoogte foodforthought.

Hugs,
Iris

Goodbye March & Hello April!

Woehoe! Poooosts in overvloed! Ik kijk uit naar je reviews Josine! Super leuke nummers Mardie! Fantasy van MS MR is ook erg leuk! En als we het nu toch even over muziek hebben: de nieuwste trailer van The Great Gatsby al gezien? Daarin zit een nieuw Florence+The Machine nummer! (check it out op imdb)

Maar nu, mijn beschamende wrap-up. Ik beken dat ik geen boeken uit heb gelezen, maar ik ben druk bezig geweest met Temple of the Winds én ik heb wel een aantal films gezien:

- L'Auberge Espagnol (voor 2,50 een hele hoop entertainment! Yumi heeft al over deze film verteld)
- True Grit (wel oké, ik had er meer van verwacht met de hele hype die er toen over was)
- The Wind That Shakes The Barley (eveneens voor 2,50, maar dan naar Cillian Murphy's gezicht kijken en naar zijn Ierse accent luisteren. heftige film, maar wel sterk)
- Intouchables (hier hoef ik vast niets over te zeggen)
- Babel (erg goed in elkaar gezet en ja, ik vond het echt een goede film)

Ondanks die teleurstellende wrap-up wat boeken betreft ben ik wel heel erg enthousiast april in gegaan zoals jullie aan Yumi's post hebben kunnen zien. I got myself some books, y'all! Yumi+Iris+Amsterdam+Bookstores+Money= Recipe for DISASTER. Of happy times. Hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Maar ik ben heel blij met zijn 7 boeken! Ik heb:

- Freedom van Jonathan Franzen
- The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald
- The Song Of Achilles van Madeline Miller
- Something Rotten van Jasper Fforde
- One Of Our Thursdays Is Missing van Jasper Fforde
- Jonathan Strange & Mr. Norrell van Susanna Clarke
- Coraline & Other Stories van Neil Gaiman

Wat een lange lijst. Dat merkt mijn boekenplank ook want het PAST NIET. Maar ik kon ze gewoon niet laten liggen! En Josine weet je nog dat we in Londen die hele mooie Coraline zagen met de zwart witte cover en de de zwarte randen van de bladzijden? Welllll die heb ik nu dus! Én het boek van Susanna Clarke is ook in die uitvoering! I'm a happy camper! (helaas geen foto's omdat ik te lui ben, ik google wel even)

Nou en voor de aankomende maand ben ik nog niet zo heel veel van plan, maar ik lees nu Uglies van Scott Westerfeld én Yumi en ik moeten Der Sandmann van E.T.A. Hoffmann lezen voor aankomende week, dus dat is het project voor dit weekend. En ja. Dat was het denk ik!


Hugs,

Iris

Maandelijkse Muziek Momentje

En we gaan maar gewoon door met mijn posting spree! Tenminste als jullie het niet erg vinden. En anders negeer je deze posts maar gewoon. Ik kan echt niet geloven dat ik nu 3 posts achter elkaar heb staan.. Sorry als we daar een soort van regel voor hadden, maar ik probeer hier in mijn eentje activiteit te creeëren (en te procastineren, ik wil niet leren).

Anyways, ik had jullie een mixtape beloofd. Een vrij korte deze keer. Zo'n beetje alle liedjes die er op staan, luister ik nu non-stop. En sommige zijn gewoon nummers waar ik nooit moe van wordt. Bijvoorbeeld Dakota van Stereophonics. Dat nummer is gewoon awesome. Deze keer trouwens niet alleen een download link (hier!) maar ook een luister link (hier!). En natuurlijk de cover en achterkant:

 



En toen was ik nog niet klaar, want ik moet jullie nog even wijzen op een super leuk bandje. Op de mixtape staat Yer Spring van deze Canadese (!!!!) band: Hey Rosetta! Ik heb het album Seeds op mijn ipod staan en ze zijn gooooed! Young Glass, Seventeen en Welcome zijn zo maar een paar awesome nummers van het album.

Als laatste wil ik jullie nog even naar dit youtube kanaal sturen: The Mahogany Sessions. Voor dit channel doen bekende, minder bekende en onbekende artiesten hun kunstje. Alleen dan akoestisch. En dat levert de meest geweldige resultaten op. Gewoon een keer een playlist aanzetten en luisteren en genieten!

Nou dat was het voor vandaag echt weer. En ik kan niet geloven dat ik mijn boek niet eerder dan Yumi uit heb. (grapje)
En even een moment stilte voor Richard Griffiths.


Hugs,

Iris

Review - The Golden Age

 

'YES', hoor ik jullie roepen, 'EINDELIJK EEN NIEUWE POST'.
Jaja, en ik maar wachten totdat er iets nieuws kwam en het kwam en kwam en kwam maar niet. Dus doe ik het zelf maar. Maar eigenlijk reageer ik nu vooral omdat ik ineens helemaal in the zone ben. Vooral wat muziek betreft eigenlijk. En ik had nog steeds die The Golden Age review die ik wilde schrijven en ik heb zo'n leuk nieuw bandje gevonden! En ik heb een nieuwe mixtape in the make. Dus vandaar dat ik jullie weer eens lastig kom vallen!

The Golden Age:
Nounou, daar is het dan eindelijk: een review. Ik ga het niet te uitgebreid doen (grapje, sorry, het is toch uitgebreider geworden dan ik adh gedacht) , omdat ik dat heel moeilijk vind voor dit album en omdat ik dit (make sure dat je alledrie de pagina's leest als je het helemaal wil lezen) interview las en dat dat heel veel bespreekt wat ik wilde zeggen.
Het album is een concept van Yoann Lemoine. Deze Fransman is niet onbekend in de muziekbusiness, maar voorheen was hij vooral bekend om zijn muziek video's voor onder andere Rihanna, Taylor Swift, Lana Del Rey etc. Nou zijn die artiesten niet bepaald míjn muzieksmaak, maar wat vind ik zíjn muziek geweldig! Jullie kennen natuurlijk al Iron die werkelijk voor vanalles en nog wat is gebruikt de afgelopen jaren en ik weet zeker dat jullie Run Boy Run ook kennen omdat ik dat nummer bij iedereen opgedrongen heb!

Nou Woodkid is de artiestennaam van Lemoine. Daarin komt al heel veel over het album The Golden Age in naar voren. In het begin van het verhaal spreekt de ik persoon over de bomen die buigen door de wind. Hij is bang dat ze zullen breken, maar zijn moeder vertelt dat ze nog 'tender' zijn. Maar later, als de bomen verouderen, breken ze sneller - ook al zijn ze breder en groter -  omdat ze stugger zijn geworden. Dit soort verhalen worden in het bijbehorende verhaal verder uitgewerkt. Die 92 pagina's tekst voegen zeker iets toe aan het album. In veel recensies las ik dat de muziek als een soundtrack klonk en een verhaal vertelde en dat doet het ook echt. Het is een album vol verhalen die je zelf kunt verzinnen, maar die je ook in de 92 bladzijdes terug kunt vinden.

De muziek zelf is simpel gezegd episch. Het is bombastisch en groots opgezet, maar tegelijkertijd vond ik het ook heel intiem. Het is muziek die erg geladen is, maar zeker ook heel vrij door de zware drums en interessante ritmes. Ik moet bekennen dat vooral in het midden het album zijn kracht iet wat verliest. De eerste nummers hakken er in, maar in het midden stagneert het geheel iet wat. Gelukkig zijn er aan het einde de de nummers Conquest of Spaces (helaas staat de juiste versie niet op youtube) en Iron die het einde toch nog wat opkrikken. Mijn favorieten zijn de drie singles Iron, Run Boy Run en I Love You en daarnaast het eerste nummer The Golden Age en de derde track The Great Escape.

Nouja, als je geïnteresseerd bent mag je het album wel een keer lenen om alles te kunnen luisteren en om het te lezen. En ik wilde ook nog even vertellen dat de illustraties van de hand van Jillian Tamaki zijn. Misschien ken je die naam wel, zo niet hier een hint. Ze maakt echt prachtige dingen, dus haar site is ook echt een aanrader.

Ik heb jullie nog meer beloofd, maar dat komt later vandaag. Ik moet de mixtape nog afmaken en dan zal ik die hier ook online zetten. Btw: ik hoop dat dit een trigger is en dat jullie nu ook ineens weer dingen gaan posten!

Hugs,
Iris