Review - Anansi Boys

Titel: Anansi Boys
Schijver: Neil Gaiman
Pagina's: 384
Uitgegeven in: 2006

Fat Charlie Nancy's normal life ended the moment his father dropped dead on a Florida karaoke stage. Charlie didn't know his dad was a god. And he never knew he had a brother.

Now brother Spider's on his doorstep -- about to make Fat Charlie's life more interesting... and a lot more dangerous.

Jullie weten allemaal hoe geweldig ik Neil Gaiman vind. Ik zei gisteren nog tegen Yumi: er zijn maar twee schrijvers die ik echt aan iedereen zou aanraden; Neil Gaiman en Jasper Fforde. Dit is ten eerste omdat ik zo hard moet lachen als ik hun boeken lees. Ten tweede hebben ze beide zo een unieke stijl die mij erg aanspreekt.

Anansi Boys is een boek dat een beetje dezelfde thematiek heeft als Gaiman's eerdere boeken. Ik zou het graag het Bohemian Rhapsody-effect willen noemen. Daarmee verwijs ik naar deze gif:



Want serieus, Gaiman is een meester in het vervagen van de lijnen tussen realiteit en fantasie. Dat is echt zijn ding. Niet voor niets dat goden en hun werelden vaak een belangrijke rol spelen in zijn boeken. Maar Gaiman gooit ons niet meteen in het diepe. Hij geeft ons eerst een personage dat zo ordinair is als maar zijn kan. Neem nu Charles Nancy, behalve zijn bijnaam Fat Charlie, is er werkelijk niets vreemd aan de Engelsman. Totdat zijn vader te overlijden komt en deze een god blijkt te zijn. En dan BAM. Gaiman's vreemde en magische wereld opent zich voor je. Het leuke is dat niet alleen jij als lezer helemaal flabbergasted bent, maar het hoofdpersonage is dat net zo goed. Heerlijk die gedeelde openbaring.

Anyways de formule van Gaiman is in alle 4 de boeken die ik van hem heb gelezen ongeveer hetzelfde. Een normaal lijkend persoon komt in aanraking met iets vreemds, iets nieuws, hij legt een ellelange reis af en wordt ondertussen bijgestaan door leuke vrouwen en meisjes en dan komt het vaak nog vreemdere einde. En toch, op de een of andere manier, is het nooit voorspelbaar (op een paar punten na dan). Zoals ik al eens eerder heb gezegd, geloof ik, Gaiman is een master verhalen verteller. Je gaat het gewoon geloven hoe ongeloofwaardig het eigenlijk is.

Waarom Anansi Boys op zichzelf dan 4/5 verdient? Omdat de vrouwelijke personages werkelijk kick-ass zijn. Maeve Livingstone is mijn heldin. Favoriete quote: 'Ah well, she thought. Being dead is probably just like everything else in life: you pick something of it up as you go along, and you just make up the rest.' Je moet het boek lezen om te begrijpen waarom ik zo hard lachte.

Nou dat was weer een leuke Gaiman read! En als reactie op Josine's post: ik zou zo gauw echt niet weten wat ik zou willen lezen. Dus verdien er maar moneytjes mee (: Ennn excuus dat ik jouw post niet goed had gelezen en je al begonnen was aan je bookjar. Dus Mardie is enige die er geen heeft? (hinthint)

Nou dat was het! Tot morgen!

Hugs,
Iris

(btw als ik de foto's binnen heb zal ik ook een review/recap maken van Best Kept Secret!)