Review - De Oceaan aan het Einde van het Pad

Titel: De Oceaan aan het Einde van het Pad
Schijver: Neil Gaiman (!!!!!!)
Pagina's: 275
Uitgegeven in: 2013

Sussex, England. A middle-aged man returns to his childhood home to attend a funeral. Although the house he lived in is long gone, he is drawn to the farm at the end of the road, where, when he was seven, he encountered a most remarkable girl, Lettie Hempstock, and her mother and grandmother. He hasn't thought of Lettie in decades, and yet as he sits by the pond (a pond that she'd claimed was an ocean) behind the ramshackle old farmhouse, the unremembered past comes flooding back. And it is a past too strange, too frightening, too dangerous to have happened to anyone, let alone a small boy.

Forty years earlier, a man committed suicide in a stolen car at this farm at the end of the road. Like a fuse on a firework, his death lit a touchpaper and resonated in unimaginable ways. The darkness was unleashed, something scary and thoroughly incomprehensible to a little boy. And Lettie—magical, comforting, wise beyond her years—promised to protect him, no matter what.

A groundbreaking work from a master, The Ocean at the End of the Lane is told with a rare understanding of all that makes us human, and shows the power of stories to reveal and shelter us from the darkness inside and out. It is a stirring, terrifying, and elegiac fable as delicate as a butterfly's wing and as menacing as a knife in the dark.

Dit was al weer mijn 5e boek van Gaiman. En ik ben hem, zijn schrijfstaal, zijn verhalen, zijn personages, zijn monsters, zijn fantasie en wat nog meer nog steeds niet beu. In tegendeel: ik begin het juist meer te waarderen. In een review vertelde iemand dat ze Gaimans boeken niet meer indeelde in urban-fantasy of wat nog meer, maar dat ze het als het ware 'Gaimanesque' noemde, dat hij een genre op zich is. Daar ben ik het wel mee eens.

Dit boek is niet zo uitgebreid als American Gods of Anansi Boys, maar Gaiman krijgt het voor elkaar om weer een imaginaire wereld achter zijn verhaal te verwerken. Dit keer wordt er meer fantasie verwacht van de lezer, maar dat maakt het misschien wel net zo leuk. De fantasie/magische werelden van Gaiman zijn altijd verweven met ontzetttend realistische ideeën en gebeurtenissen. Ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen, maar er zitten waarheden in zijn boeken terwijl het boek eigenlijk over monsters enz. gaat. En nergens - zoals ik bij The Gone-Away World wel had - verliest het boek aan geloofwaardigheid.

Ik wil niet te veel prijsgeven van het boek, alleen nog dat het bewonderenswaardige passages had. Ik maak tegenwoordig ezelsoortjes in bladzijdes waar ik mooie quotes zie staan (oeps, schend ik nu een bepaald persoons regels wat betreft boeken?) en ik had net zo goed het hele boek om kunnen vouwen. Nu willen jullie natuurlijk heel graag een voorbeeld:

"'En, ben ik geslaagd?'
'Je kunt niet slagen of zakken als je iemand wordt, lieverd.'"

Dank u zeer Gaiman, for another wonderfull book!

Btw: Mardie, Yumi, we hadden het laatst toch over lijstjes met wat je nog wilde doen? Nou, ik heb gisteren met mijn huisgenootje een karate les meegedaan en dat wilde ik al zo lang een keer doen! En ik zit nu onder de blauwe plekken en ik heb blaren en een bloedlip en spierpijn, maar ik ben zo blij dat ik mee ben geweest! It was awesome!

En: Penguin heeft een nieuwe lijn met street-art covers voor een kleine selectie boeken. Ze lagen in de boekenwinkel en ze zijn prachtig! Zie ze hier.

Btw²: kijk de trailer van The Book Thief. En ga dat boek lezen.

En als laatste: mijn volgende boek is weer Book Jar bepaald. Ik ga Cirrus Flux lezen van Matthew Skelton.

Hugs,

Iris