Titel: The Gone-Away World
Schijver: Nick Harkaway
Pagina's: 574
Uitgegeven in: 2009
There couldn’t be a fire along the Jorgmund Pipe. It was the last thing the world needed. But there it was, burning bright on national television. The Pipe was what kept the Livable Zone safe from the bandits, monsters and nightmares the Go Away War had left in its wake. The fire was a very big problem.
Enter Gonzo Lubitsch and his friends, the Haulage & HazMat Emergency Civil Freebooting Company, a team of master troubleshooters who roll into action when things get particularly hot. They helped build the Pipe. Now they have to preserve it—and save humanity yet again. But this job is not all it seems. It will touch more closely on Gonzo’s life, and that of his best friend, than either of them can imagine. And it will decide the fate of the Gone-Away World.
Equal parts raucous adventure, comic odyssey, geek nirvana and ultracool epic, The Gone-Away World is a story of—among other things—pirates, war, mimes, greed and ninjas. But it is also the story of a world, not unlike our own, in desperate need of heroes—however unlikely they may seem.
Ik zeg toch altijd dat American Gods het vreemdste boek is dat ik ooit gelezen heb? Nou, de overtreft toch echt Gaimans vreemdheid. Ik weet alleen niet of dat positief uitpakte voor dit debuut van Harkaway. Ninjas, mimespelers, monnikpiraten en wat nog meer. Ik kon er geen touw aan vast knopen en toch had het wel wat!
Als je het boek begint, wordt je in het diepe gegooid. Er is iets aan de hand, er is iets vreselijks gebeurd, maar eigenlijk is er daarvoor ook al iets vreselijks gebeurd alleen heb je geen idee wat die vreselijksen zijn. Confusion all over the place. Ten tweede kent de schrijfstijl geen grenzen. Van cryptische beschrijvingen voor spanningsopbouw tot ellenlange zinnen die werkelijk nergens over gaan maar die je toch blijft lezen. Daar wordt een hoop sarcasme bij gegooid. Er verschijnt regelmatig een BOEMBAM en andere klanken en ondertussen krijg je te maken met hallucinaties, mutaties, dromen, nachtmerries, ninja-stuff en ook nog wat wetenschappelijke taal.
Het meest was complete gibberish. Ik begreep vaak niet waar de afwijkende verhaallijnen over gingen en zijn uitgebreide zinnen brachten me nogal van mijn stuk. Het was een hoop om ineens op te nemen vooral omdat ik er geen rode draad in kon vinden. De meeste stukjes vielen op zijn plaats, maar een hoop blijft voor mij ook onverklaarbaar. Misschien is dat ook wel de bedoeling geweest van de schrijver, want het was werkelijk een mengelmoes van vanalles en nog wat. Dat pakte niet altijd goed uit, want voor mij was het allemaal nogal ongeloofwaardig of misschien zelfs overdreven.
Het was echter niet slecht. Er zat een goede plotwending in en een aantal goede ideeën. Het is anti anti anti anti kapitalistisch en dat wordt werkelijk tot het extreme gevoerd aangezien het kapitalisme met ninjas wordt gecombineerd. En wow, die schrijver heeft een hoop fantasie. Het was een fun ride, maar vaak ook een vreemde en verwarrende en overweldigende ride.
Next up is The Ocean At The End Of The Lane van Neil Gaiman en wauw ik ben zo benieuwd! Ik heb hem vrijdag gekocht met in gedachte dat Gaiman op dat moment in Nederland was en ik er niet bij kon zijn. (Sob) Daarom trakteerde ik mezelf maar op een prachtige prachtige hardcover (helaas wel in het Nederlands) en it's so gorgeous! Als je nog niet benieuwd bent naar dit boek lees dan Patrick Rothfuss' review hier.
Hugs,
Iris
P.S. Josine heel veel plezier tijdens de intro week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten