Titel: The Prince of MistGeschreven door: Carloz Ruiz Zafón
Uitgekomen in: 1993 (???)
Pagina's: 202
Tagline: He steals souls... He is waiting for yours...
'The Prince of Mist never left. He has remained in the shadows waiting for something powerful to return him to the world of the living. And nothing is as powerful as a promise.'
From the moment he moves to the house overlooking the sea, 13-year-old Max has a feeling that something isn't right. Even before he's crossed the threshold he has the strangest sensation that time is slowing down, and whose is that sinister, black cat with its glittering stare? It's appeared from nowhere and attached itself to the family, watching their every move. As Max, his sister Alicia and their new friend Roland delve into the past they encounter the terrifying story of the Prince of Mist, who has scores to settle...
Long time, no see, bloggert!
Josine had dit boek ook gelezen, maar voelde niet de behoefte om het nog een keer te lezen, dus mocht ik hem hebben. Dank u, Josine!
Laat de review beginnen.
Kort gezegd vond ik het een goed leuk boek. Het was spannend en het hield mijn aandacht goed vast. Okay, toegezegd, ik deed er een aantal bladzijdes over om erin te komen, maar ik denk dat dit meer te maken had met mijn lees-dip van de laatste maanden dan dat het aan het boek lag.
Dit is het tweede boek wat ik uit de "Niebla"-serie lees (Niebla is Spaans voor mist) en ik kon hier en daar wel wat overeenkomsten vinden met The Midnight Palace, maar op geen enkel moment irriteerde mij dit, of kwam het lui over. Dus dat is wel knap gedaan.
Ik vond wel dat aan dit boek duidelijker te merken was dat het voor kinderen geschreven is. Het verhaal is redelijk kort door de bocht (maar ja het is ook maar 202 pagina's lang), om het zo te zeggen. Het verhaal ontwikkeld zich redelijk snel en er zijn weinig uitbreidingen in het verhaal zelf. Verder weinig plaats voor veel details (maar again, 202 pagina's geven niet echt de ruimte), wat ik op sommige momenten jammer vond, zeker omdat magie een belangrijke rol speelt in de boeken van Zafòn. Misschien is het weglaten van details over de magie in het boek juist een manier om mysterie op te roepen, maar in dit boek stoorde ik mij er soms aan. Er was niet echt iets om mijn aandacht te verplaatsen van de weinige details naar iets anders, wat de schrijver in zijn andere boeken bij mij in ieder geval wel voor elkaar had gekregen.
Desalniettemin (heerlijk woord) was het een spannend verhaal en kreeg het mij zeker meegesleept. Alleen het einde was poep, niet omdat het slecht was, maar gewoon omdat het poep was. Dat deed Zafòn in The Midnight Palace ook al en nu had ik zoiets van "Nee. Nee. Poep. Stom. Waarom doe je dat nouuuuuuu?"
Dit boek krijgt van mij een 7.5. Het boek heeft voor mij persoonlijk hier en daar zijn foutjes, maar het verhaal is zeker spannend en ook erg orgineel.
xoxo
Mardie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten