Okay, dus hier is mijn bijdrage aan de tag-post. :)
Happy: Mathilda door Roald Dahl. Dit boek is een van mijn childhood-favorites, ik heb hem echt zo vaak gelezen, ik ben gewoon de tel kwijtgeraakt. Op de basisschool werd best wel vaak tegen mij gezegd: "Jij bent zoooo slim" en op zich klinkt dat niet zo erg, maar wel als ze het zeggen alsof het een enge ziekte is. En ik zat daar toen best wel heel erg mee. Toen heb ik echter Mathilda gelezen, en kreeg ik in de gaten dat het juist heel gaaf is om slim te zijn, en dat de rest gewoon jaloers is. En daardoor ben ik toen veel vrolijker geworden. En het boek heeft gewoon een geweldige happy-ending en een algeheel hoog feel-goodgehalte, en voor mij dus nu een een heel hoog nostalgie-gehalte, waardoor de tag happy heel erg voor mij bij dit boek past.
Sad: voor mij is dit een gelijkspel tussen Atonement door Ian McEwan, The Fault in Our Stars door John Green en de Gone-serie door Michael Grant. Ik weet dat drie boeken een beetje veel van het goede is, maar ik doe het lekker toch. Ik moet wel zeggen dat de boeken voor mij allemaal wel op een heel andere manier droevig waren. Bij Atonement was het einde echt crushing door het hele ohja-thatneverhappenedinsteadtheydied-gedeelte, wat ik echt verschrikkelijk vond. The Fault in Our Stars was voor mij rond het doodgaan-gedeelte een grote huilbui, maar daarna was het ook gauw weer over. Ik vond het gewoon zo erg, en hoe John Green het beschreef raakte het me (in tegenstelling tot Yumi) me heel erg. Maar zoals ik al eerder op de blog heb aangegeven, als ik echt duidelijk daarover wil zijn, moet ik het boek nog een keer lezen, en dat ga ik voorlopig nog niet doen, aangezien ik nog veel boeken heb die ik nog nooit gelezen heb.. En de Gone-serie, dat vond ik heel droevig omdat ik het zo ontzettend zielig vind voor die kinderen dat het gewoon NIET GOED KOMT, HOE HARD ZE HET OOK PROBEREN. Het is gewoon zo deprimerend om te lezen dat heel de tijd alles fout gaat, hoe hard ze ook hun best doen om het goed te doen. Maar ja, wat wil je nou, het zijn ook nog maar kinderen. Ik ben echt heel benieuwd hoe Michael Grant het einde gaat schrijven. Ik hoop dat er toch nog een beetje geluk voor die kinderen gaat zijn.
Angry: A Song of Ice and Fire door George R.R. Martin. Ik heb dat gevoel erbij, niet omdat het een slechte serie is, integendeel, maar omdat G.R.R. de neiging heeft om AL mijn favoriete personages dood te maken! WTF! En de rest krijgt alleen maar meer en meer ellende voor hun kiezen. Het toppunt zat voor mij in A Dance With Dragons, tegen het einde, waarin G.R.R. iemand dood laat gaan die echt THE BEST STORYLINE EVAR had voor mij, en echt superkoel was en zo en nou is dat personage gewoon DOOD. F*CK.
Nostalgic: voor mij is dit duidelijk Hasse Simonsdochter door Thea Beckman. Dit boek heb ik ook echt driemiljoenkeer gelezen. Dit boek kreeg ik toen ik iets van 10/11/12 jaar oud was. Hier is de achterkant, want ik denk dat niemand van jullie dit boek ooit gelezen heeft..
Kampen, omstreeks 1480.
Wanneer Hasse wordt lastiggevallen door een groep veedrijvers, komt er net een ruiter langs die haar te hulp schiet. Hij heet Jan van Schaffelaer en is de aanvoerder van een groep huurlingen.
Vlak daarna wordt Jan ter dood veroordeeld. Deze keer redt Hasse hem door met hem te trouwen. Een paar dagen later moet Jan alweer weg om te gaan vechten, want het is oorlog. Aan het eind van de zomer krijgt Hasse te horen dat haar man is omgekomen. Plotseling staat hij weer voor haar neus.
Laat het even duidelijk zijn, dit is niet je standaard lovestory. Ookal wordt Hasse in het begin door een man gered, ze is geen zwakke damsel-in-distress. Juist het tegenovergestelde: ze is zo'n sterk persoon. Ze weet zichzelf heel goed te redden (ze krijgt ergens in het boek de bijnaam Diana, naar de godin van de jacht) en later staat ze ook haar mannetje in de groep huurlingen die haar man leidt. Dit boek is zo gaaf, ik kan er echt niet over uit. Ook het historische perspectief vind ik echt heel leuk, ik houd stiekem best wel van historische fictie. Ik heb in die periode dat ik Hasse Simonsdochter las ook al die boeken van Simone van der Vlugt (haar jeugdboeken, wel te verstaan) gelezen. Je moet dit boek gewoon een keer lezen, omdat het zo gaaf is.
Scared: ik link nu gewoon twee keer een boek, omdat het kan. Wederom is dit voor mij de Gone-serie. Ik link dit boek voor volgens mij nogal duidelijke reden. De hele wereld die in dit boek beschreven wordt is voor mij gewoon een grote nachtmerrie gecombineerd met een very bad trip. Alleen al Drake is genoeg om nachtmerries te veroorzaken, maar dat is alleen nog maar het begin. En die hele gaiphage? Enough said.
Disappointed: Hier kan je zowat de helft van alle boeken die ik heb gelezen voor de literatuurlijst bijdenken. Maar dat doe ik niet, want dat zou te makkelijk zijn. Ik vond The House of the Wind door Titiana Hardie vrij teleurstellend. Het is niet omdat het echt een slecht boek is, maar er zit zoveel potentie in het verhaal, wat er gewoon niet uitgehaald is, en dat vind ik gewoon erg jammer. Het boek bestaat namelijk uit twee verhalen, 1 in het heden en 1 in het verleden, die allebei apart best heel leuk zijn om te lezen, en daar zou een connectie tussen moeten zitten, en die zie ik gewoon niet. Dat vond ik erg jammer.
Distressed: hieraan link ik Miss Peregrine's Home For Peculiar Children door Ransom Riggs. Ik ga er niet teveel over zeggen, anders spoil ik de hele boel voor jullie, en dat wil ik niet. Maar naar het eind toe wordt het echt superspannend en echt zo van die AH-NEE momenten en RUNYOUFOOLRUN-momenten. Dus daarom.
Confused: dit is voor mij Dracula: The Un-dead door Dacre Stoker en Ian Holt. Dit heeft voor mij niks te maken met het feit dat ik het niet goed vond, net zoals Yumi, maar over de rol van Quincy Harker, de zoon van Jonathan en Mina, in het hele verhaal. Aan het begin had ik echt zo iets van: wat doe jij hier, wat is het nu van jou in het hele verhaal? Gelukkig wordt dat allemaal aan het einde van het boek duidelijk. Dit boek is ook echt superawesome, je moet het echt een keer lezen.. :)
Dus, nu is het alleen nog wachten op Iris!
Byeaaa! :)
M.
P.S. Josine: die mail is nog steeds ergens in mijn mailbox. xD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten