Schrijver: Chad Harbach
Pagina's: 605
At Westish College, baseball star Henry Skrimshander seems destined for the big leagues until a routine throw goes disastrously off course. His error will upend the fates of five people.
Henry's fight against self-doubt threatens to ruin his future. College president Guert Affenlight has fallen unexpectedly in and helplessly in love. Owen Dunne becomes caught up in a dangerous affair. Mike Schwartz realizes he has guided Henry's career at the expense of his own. And Pella Affenlight returns to Westish after escaping an ill-fated marriage, deterined to start a new life.
As the season counts down to its climatic final game, all five are forced to confront their deepest hopen, anxieties and secrets.
Een boek over honkbal. At first, was ik ook niet helemaal over uit of ik daar wel aan toe was. Honkbal is leuk, maar ik begrijp er geen zak van, dus ik was bang dat ik de helft van dit boek gewoon over kon slaan, maar dat viel ontzettend mee. Bovendien is honkbal niet het belangrijkste in het verhaal, het verbindt slechts de personages. En dat was juist het leukste van het boek, de personages en hoe deze elkaar kennen, hun eigen verleden hebben en een toekomst op bouwen.
Ik weet dat in Josine's tag een vraag zat of we liever een boek over ver weg of dicht bij lazen. En nu weet ik waarom ik ook graag boeken over 'dicht bij' lees. Juist omdat ik me dan nog meer kan identificeren et de personages. In dit boek gaat Henry Skrimshander (Ik heb geen idee of de belachelijke namen in dit boek een personal joke zijn van de schrijver, omdat zijn naam niet uit te spreken valt, harbach/hairbach/hairback, of gewoon random is.) naar college, hij gaat studeren. En laat ik dat nou ook net dit jaar gaan doen. Plus dat verwijzingen naar ook erg leuk zijn om te lezen. U2 wordt bijvoorbeeld genoemd en bekende schrijvers zoals Proust.
Het boek was niet perfect, maar het heeft wel indruk gemaakt. De schrijver is een goede verteller, hij houdt je aan het lezen, het verbaasde me dat zelfs de honkbal wedstrijden zenuwslopend waren om te lezen, alsof je er zelf bij was en zijn schrijfstijl was simpele proza, maar met slimme metaforen of mooie vergelijkingen en literaire quotes. (Moby Dick werd The Book genoemd, misschien moet ik dat ook maar eens lezen..)
Aan het einde had ik vooral enkele gebeurtenissen die niet hadden gehoeven of dingen die juist verder uitgewerkt hadden moeten worden, maar overall is het een sterk boek en ik leefde mee in het verhaal en dat vind ik zelf heel belangrijk voor een boek waar je niet kunt wegdromen in de bijzondere wereld, omdat je die al kent, maar waar je toch nog dingen in kunt ontdekken die je niet wist in 'onze' wereld en tijd.
Dus ik geef het boek 4/5 sterren, misschien zelfs een extra ,2 omdat ik me erg kon terug vinden in de gevoelens van Henry. En ik wil nog even wat quoten, omdat ik van quoten houd en ik dit zó zó vaak denk tijdens een wedstrijd; "Deep down, he thought, we all believe we're God. We secretly believe that the outcome of the game depends on us, even when we're only watching-on the way we breathe in, the way we breathe out, the T-shirt we wear, whether we close our eyes as the pitch leaves the pitcher's hands and heads toward Schwartz. [...] Each of us, deep down, believes that the whole world issues from his own precious body, like images projected from a tiny slide onto an earth-sized screen. And then, deeper down, each of us know he's wrong." - blz. 552/553
Dat was hem! En ik ga Cabin In The Woods kijken als mijn laptop weerd gefixt is.
Iris.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten