Zucht.
And life goes on.
Met een nieuwe review! Ik
heb zojuist The Last Dragonslayer
uitgelezen, en hier is wat ik ervan vond..
Titel: The Last Dragonslayer
Schrijver: Jasper FfordeSerie: The Last Dragonslayer (#1)
Pagina’s: 289
Uitgegeven in: 2010
 |
In the good old days, magic
was powerful, unregulated by government, and even the largest spell could be
woven without filling in magic release form B1-7G.
Then the magic started
fading away.Fifteen-year-old Jennifer Strange runs Kazam, an employment agency for soothsayers and sorcerers. But work is drying up. Drain cleaner is cheaper than a spell, and even magic carpets are reduced to pizza delivery.
So it’s a surprise when the visions start. Not only do they predict the death of the Last Dragon at the hands of a dragonslayer, they also point to Jennifer, and say something is coming.
Big Magic…
Hier verwacht je toch wel
een epic fantasy van, toch? Ik dus ook. Het was alleen niet geheel wat ik
verwachtte. Wat eigenlijk ook weer wel te verwachten was, aangezien het Jasper
Fforde is, en hij over het algemeen de meest vreemde verhalen schrijft. Maar
hoewel het iets anders was dan ik dacht, was het zeker wel een leuk boek!
Het verhaal omvat (in dit deel in ieder geval) nog niet heel veel, het is nogal luchtig en simpel, dus ik ga niet verder uitweiden dan de tekst op de achterkant hierboven. Het verhaal speelt zich dus af in een wereld met magie, die weliswaar aan het uitsterven is, maar waar een visioen van de laatste draak wellicht een andere draai geeft.. Over de magische wereld en the Works wordt in het boek niet heel veel verteld, dat vond ik wel jammer, want er is weinig achtergrondinformatie. En die informatie vind ik altijd wel prettig om te hebben bij een fantasy, omdat het zo leuk is om nieuwe dingen te leren over een nieuwe wereld. Deels is dit in dit boek niet zo, omdat het ‘gewoon’ 21e eeuwse moderne tijd is, al dan wel iets anders met magie.. net een alternate reality.
Dat is dan ook gelijk mijn
enige minpunt, dat het te kort was, en hierdoor het verhaal niet erg diep was.
Maar het was gewoon een leuk boek,
dus dan is dat weer niet zo erg. Ik werd niet van m’n stoel geblazen door de
geweldigheid, maar heb geen seconde verveeld of teleurgesteld zitten lezen. En
dat op zich zegt al iets.
Verder vond ik de
personages, vertelstijl en verhaallijn, humor en mythische wezens goed
neergezet en vermakelijk.Ik geef 'm gewoon lekker 4/5, omdat het kan.
Al met al dus een luchtig
boek, niet te diep, maar zeker wel de moeite waard. Ik ga ook zeker op zoek
naar het volgende boek, the Song of the
Quarkbeast, dat in 2011 is uitgekomen. Ik heb al een beetje de sneak peak achterin TLD doorgebladerd,
en zo te zien zitten er net als in Thursday Next #2 van die leuke annotaties in
(Iris!)!
Nou, dat was de review, maar ik heb nog even een andere aanrader voor jullie: de band 10 Years. Ik had al tegen Iris gezegd dat ze een liedje van hun moest luisteren ('Don't Fight It'), maar ik heb een beetje naar hun andere muziek zitten luisteren, en ze zijn echt heel goed! Coole lyrics, lekkere gitaren en soort mix van ruig-en-emotie die mij de feeelings geven! Als je er iets van luistert, laat mij aub weten wat je ervan vindt!
Ik ga maar weer inpakken voor mijn volgende vakantie, see you guys next week!
Knuffeeeeeels en vlinderkusjes,
Josine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten