1. Ik kan me de helft van het boek niet herinneren.
2. Yumi heeft ‘m al gereviewd.
Dus hier is de soort
verlengde discussion van The Restaurant
at the End of the Universe. Zie alle info in de post ergens in juli. Ik
stel voor dat je die eerst leest voordat je deze leest, want ik zal veel
o-dat-is-inderdaad-zo dingen zeggen.
Dus. Waarom kan ik me maar
de helft van het boek herinneren? Als je net mijn Tag heb gelezen, zal je nog
wel weten dat ik zei dat ik snel afgeleid bent. En als op vakantie in Berlijn
gaan geen afleiding betekent, is er toch wel iets mis.. Plus het feit dat het
boek inderdaad heel erg verwarrend is, en overal tussen switcht en belangrijke
plotpoints en gebeurtenissen in één of twee zinnen voorbij kunnen zijn.. Ik was
er dus de helft van de tijd met m’n hoofd niet bij, en de rest van de tijd
moest ik me heel erg forceren om het te snappen.
Maar ondanks dat zorgde
het boek wel voor een paar laughoutloud momenten en heb ik er over het algemeen
een positieve mening over. Ik denk dat ik ‘m gewoon opnieuw moet lezen om het
allemaal te snappen, en dan (inderdaad) alles achter elkaar. Maar daar heb ik
nu niet zoveel zin in, dus voor nu moeten jullie het maar even doen met een
halve mening.
Wat ik in ieder geval de
pluspunten vond: zoals Yumi al zei, de creatieve manier waarop Douglas Adams
met tijd en ruimte omgaat. Een voorbeeldje is als hij gaat vertellen over
time-travel, en dat je nooit iets kan veranderen in het verleden omdat het
altijd zo hoort te zijn.. Als je iets verandert, is het in de toekomt al
gebeurd en verandert het dus niet! Van die ingewikkelde gedachten vind ik
altijd leuk en fascinerend om te lezen, en deze komen zeker vaak aan bod in
deze serie. Ook bepaalde dingen die aan bod komen in dit tweede deel zijn echt
een eye-opener met oog (haha) op het eerste boek, en die momenten zijn bij elk
boek awesome.
Ook vind ik de quirkiness van het hele verhaal
geweldig. Alles is zo random en tegelijkertijd met een bepaalde bedoeling,
gecombineerd met een bepaalde droge-humor schrijfstijl, waardoor je toch wel de
hele tijd wil weten wat er nou eigenlijk aan het gebeuren is. Trust me, dat
weet je telkens maar half. En dat ligt niet aan het feit dat ik maar de helft
heb opgelet.
Wat ik minder vond waren,
zoals gezegd, de hak-op-de-tak kwaliteit van het verhaal, en deels de
personages. Eerst het laatste. Het is niet dat de personages niet leuk en
interessant zijn, maar je krijgt er zo weinig informatie over. Deze serie is
niet character-driven, en meestal hou ik het meest van dat soort verhalen, de
soort waarbij je echt gehecht raakt aan een personage. Sadly, heb ik dat bij
dit boek niet.
En ja, het feit dat alles
door elkaar heen gebeurt maakt het er niet begrijpelijker op. Maar ik denk stiekem wel dat daar verbetering in komt als ik de rest van de boeken ga lezen, wat ik zeker, vooral na het eind van dit boek, (wat wel heel leuk was) ga doen. En ja, dat is ook omdat ik ze al heb.
Nou, hopelijk was dit een
kleine aanvulling aan de review die er al was, en niet een gehele load of crap,
waar ik wel bang voor ben. Hey, een post is een post, jongens.
Oh, en mijn rating
natuurlijk! Duh. Die vergeet ik de laatste tijd telkens. Ik geef het boek 3/5,
maar ik denk dat ik het misschien wel hoger zou geven als ik het beter had
gelezen. Dus misschien komt er nog verandering in in de toekomst! Ik denk
eigenlijk dat het ook leuker is als je de serie meerdere keren leest, omdat je
dan de mogelijke briljantheid van het plot en de schrijfstijl herkent, die nu
verborgen is onder verwarrende lagen van kosmische gebeurtenissen.
-J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten