Wrapping up August

Hiya gals!

Nou dat was me weer een maandje. Vakantie, werken, sporten en einde vakantie. Damn wat is dat weer snel over. Maar goed ik heb een leuke maand achter de rug en heel veel maanden harde studie in het vooruitzicht. (en ook wel wat leuke dingen ofcourse)

What did I read? (A LOOOOOOT OF BOOKS)
- De Zwarte met het Witte Hart - Arthur Japin: Prachtig geschreven en een intrigerend (waargebeurd!) verhaal.
- Something Rotten - Jasper Fforde: Fun zoals de rest van de serie!
- The Gone-Away World - Nick Harkaway: Review hier.
- A Room With a View - E.M. Forster: Niet echt aan mij besteed..
- The Ocean at the End of the Lane - Neil Gaiman: Review hier.
- Cirrus Flux - Matthew Skelton: Een sort of review hier.
- The Princess Bride - William Goldman: This book is GOOOOLD, man. (haha, see what I did there?)

What did I watch?
- Anna Karenina (re-watch)
- American Beauty: At last! Goede film, maar dat is al door zoveel mensen voor mij bepaald, ik kan er vast niets zinnigs meer over zeggen. Kijk hem gewoon eens!
- Eh, er was nog iets. Maar dat ben ik vergeten.. Oeps. (Oh en Fringe is nog niet af Josine. Seizoen 5; het seizoen waar ik maar niet doorheen kom.)

What did I do?
- Vakantie! Italië! Pesto eten! Pasta eten! Tomaten eten! Naar knoflook ruiken! En al het andere!
- Workie, workie.
- Sporten en nog meer sporten.
- Jullie meeten!
(Wow dit klinkt als de vorige maand, maar dan nu inclusief intensief gesport.)

Nou voor de aankomende maand heb ik nog geen plannen op lees/kijk/luister/blog gebied, want ik heb geen idee hoe druk ik het ga hebben, maar ik ga een andere baan zoeken en nummer 4 in het rood zijn tijdens wedstrijden en weer studeren. Woehoe: kom maar op september! (Btw; het wordt heeeerfst. Ik houd van de herfst. Gimme gimme gimme heeeeerfst.)

En als laatste een fotosessie van wat ik vandaag gedaan heb:

Yup, ik heb gepollockt! Ik vond twee leuke plantenpotjes, maar ze waren lila/paars en ik houd niet van lila/paars als het helemaal lila/paars is. Dus dacht ik let's pollock them! En een prachtige opknap beurt van twee fotolijstjes. (fun fact: deze komen van Mardie via de Sint Swap zijn ze bij mij uitgekomen, ze hadden een dieren printje.) En de stoelen: dat zijn foto's voor Mardie. Je weet waar je ze kan ophalen hea Mardie! Yumi heeft een blauwe genomen, dus je hebt nog keuze uit een houten of de blauwe.

EN KOM MAAR OP MET DIE WRAP-UPS VAN IEDEREEN!

Hugs,

Iris

Arrrrr!!

The ARRRRR van Reviews en Recommendations en natuurlijk het altijd en eeuwige Random this time! Het is zondag en ik ben te lui om een volledige review te schrijven én ik wil heel graag leuke muziek met jullie delen. Dus doe ik het allebei in het kort!

Review
Ik heb net Cirrus Flux van Matthew Skelton uitgelezen en het was een leuk en spannend boekje. Ik zeg boekje, want net zoals Mardie had met The Prince of Mist, zo had ik ook met dit boek dat het best wat uitgebreider mocht. Het verhaal gaat over een jongen in een weeshuis - Cirrus Flux - en hij wordt in de gaten gehouden. Waarom een kille madame, een man met een vuurvogel en een invalide met een alziend oog hem allemaal in handen willen krijgen wordt langzaam duidelijk. En het heeft een hoop te maken met zijn vader, dat kan ik je alvast wel vertellen.

Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw in Londen en doet iet wat steam punk achtig aan, maar waar Leviathan bijvoorbeeld de kans neemt om op de interessante details in te gaan, laat Skelton die kans liggen. Desalniettemin (danku Mardie voor het mij helpen herinneren dat dit woord bestaat) blijft het boekje boeien, want wat gaat die arme jongen overkomen? Ik denk dat het zeker bij kinderen goed aan slaat. Zelf verwacht ik meer uitleg, meer details, meer diepgang, maar een kinderboek heeft dat niet altijd nodig. Het einde was teleurstellend, maar alsnog een oké afsluiter voor een jonger leespubliek. Vandaar dat het een fun read was voor tussendoor! (en de cover is eigenlijk erg mooi en hardcover en hij was spotgoedkoop!).

Recommendations
En dan nu de recommendation! Ik kwam tijdens een youtube speurtocht op dit duo uit: The Oh Hellos. Ofwel music making siblings (dit klinkt zo leuk) Maggie en Tyler Heath. Ze hebben in 2011 een EP uitgebracht en in 2012 een volwaardig album dat Trough The Deep, Dark Valley heet. Deze laatste kun je gratis downloaden via hun website hierzo. En guys: het is awesome! Het is een beetje Of Monsters And Men achtig, maar dan toch net weer iets anders en ja mischien wat Lumineers/Mumford&Sons achtig. Dus het past helemaal in de huidige 'trend' (?).

En als ik dan toch bezig ben met recommendations heb ik nog een singer-songwriter/multi-instrumentalist. Xavier Rudd. Hij is een Australische surfdude. Dat maakt hem al awesome. Maar, ja, hij heeft al best wat werk uitgebracht, maar ik ken hem van zijn nieuwste album Spirit Bird. Zijn muziek is rustgevend, heeft zelfs natuurgeluiden, de occasional digeridoo solo, mondharmonica's, exotische percussie en weet ik veel wat nog meer. (En het meeste speelt hij dus zelf). Zijn album kun je niet gratis downloaden, maar je komt er vast wel op een andere manier aan. Ik sluit af met het mooie Follow The Sun.

Hugs,

Iris


P.S. Book Jar heeft mij gezegd dat ik The Princess Bride moet gaan lezen. Ik nu doe dat.
P.S.S. Welcome back Mardie (;

Review: The Prince of Mist

Titel: The Prince of Mist
Geschreven door: Carloz Ruiz Zafón
Uitgekomen in: 1993 (???)
Pagina's: 202
Tagline: He steals souls... He is waiting for yours...

'The Prince of Mist never left. He has remained in the shadows waiting for something powerful to return him to the world of the living. And nothing is as powerful as a promise.'

From the moment he moves to the house overlooking the sea, 13-year-old Max has a feeling that something isn't right. Even before he's crossed the threshold he has the strangest sensation that time is slowing down, and whose is that sinister, black cat with its glittering stare? It's appeared from nowhere and attached itself to the family, watching their every move. As Max, his sister Alicia and their new friend Roland delve into the past they encounter the terrifying story of the Prince of Mist, who has scores to settle...

Long time, no see, bloggert!

Josine had dit boek ook gelezen, maar voelde niet de behoefte om het nog een keer te lezen, dus mocht ik hem hebben. Dank u, Josine!

Laat de review beginnen.

Kort gezegd vond ik het een goed leuk boek. Het was spannend en het hield mijn aandacht goed vast. Okay, toegezegd, ik deed er een aantal bladzijdes over om erin te komen, maar ik denk dat dit meer te maken had met mijn lees-dip van de laatste maanden dan dat het aan het boek lag.

Dit is het tweede boek wat ik uit de "Niebla"-serie lees (Niebla is Spaans voor mist) en ik kon hier en daar wel wat overeenkomsten vinden met The Midnight Palace, maar op geen enkel moment irriteerde mij dit, of kwam het lui over. Dus dat is wel knap gedaan.

Ik vond wel dat aan dit boek duidelijker te merken was dat het voor kinderen geschreven is. Het verhaal is redelijk kort door de bocht (maar ja het is ook maar 202 pagina's lang), om het zo te zeggen. Het verhaal ontwikkeld zich redelijk snel en er zijn weinig uitbreidingen in het verhaal zelf. Verder weinig plaats voor veel details (maar again, 202 pagina's geven niet echt de ruimte), wat ik op sommige momenten jammer vond, zeker omdat magie een belangrijke rol speelt in de boeken van Zafòn. Misschien is het weglaten van details over de magie in het boek juist een manier om mysterie op te roepen, maar in dit  boek stoorde ik mij er soms aan. Er was niet echt iets om mijn aandacht te verplaatsen van de weinige details naar iets anders, wat de schrijver in zijn andere boeken bij mij in ieder geval wel voor elkaar had gekregen.

Desalniettemin (heerlijk woord) was het een spannend verhaal en kreeg het mij zeker meegesleept. Alleen het einde was poep, niet omdat het slecht was, maar gewoon omdat het poep was. Dat deed Zafòn in The Midnight Palace ook al en nu had ik zoiets van "Nee. Nee. Poep. Stom. Waarom doe je dat nouuuuuuu?"

Dit boek krijgt van mij een 7.5. Het boek heeft voor mij persoonlijk hier en daar zijn foutjes, maar het verhaal is zeker spannend en ook erg orgineel.

xoxo
Mardie

Review - De Oceaan aan het Einde van het Pad

Titel: De Oceaan aan het Einde van het Pad
Schijver: Neil Gaiman (!!!!!!)
Pagina's: 275
Uitgegeven in: 2013

Sussex, England. A middle-aged man returns to his childhood home to attend a funeral. Although the house he lived in is long gone, he is drawn to the farm at the end of the road, where, when he was seven, he encountered a most remarkable girl, Lettie Hempstock, and her mother and grandmother. He hasn't thought of Lettie in decades, and yet as he sits by the pond (a pond that she'd claimed was an ocean) behind the ramshackle old farmhouse, the unremembered past comes flooding back. And it is a past too strange, too frightening, too dangerous to have happened to anyone, let alone a small boy.

Forty years earlier, a man committed suicide in a stolen car at this farm at the end of the road. Like a fuse on a firework, his death lit a touchpaper and resonated in unimaginable ways. The darkness was unleashed, something scary and thoroughly incomprehensible to a little boy. And Lettie—magical, comforting, wise beyond her years—promised to protect him, no matter what.

A groundbreaking work from a master, The Ocean at the End of the Lane is told with a rare understanding of all that makes us human, and shows the power of stories to reveal and shelter us from the darkness inside and out. It is a stirring, terrifying, and elegiac fable as delicate as a butterfly's wing and as menacing as a knife in the dark.

Dit was al weer mijn 5e boek van Gaiman. En ik ben hem, zijn schrijfstaal, zijn verhalen, zijn personages, zijn monsters, zijn fantasie en wat nog meer nog steeds niet beu. In tegendeel: ik begin het juist meer te waarderen. In een review vertelde iemand dat ze Gaimans boeken niet meer indeelde in urban-fantasy of wat nog meer, maar dat ze het als het ware 'Gaimanesque' noemde, dat hij een genre op zich is. Daar ben ik het wel mee eens.

Dit boek is niet zo uitgebreid als American Gods of Anansi Boys, maar Gaiman krijgt het voor elkaar om weer een imaginaire wereld achter zijn verhaal te verwerken. Dit keer wordt er meer fantasie verwacht van de lezer, maar dat maakt het misschien wel net zo leuk. De fantasie/magische werelden van Gaiman zijn altijd verweven met ontzetttend realistische ideeën en gebeurtenissen. Ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen, maar er zitten waarheden in zijn boeken terwijl het boek eigenlijk over monsters enz. gaat. En nergens - zoals ik bij The Gone-Away World wel had - verliest het boek aan geloofwaardigheid.

Ik wil niet te veel prijsgeven van het boek, alleen nog dat het bewonderenswaardige passages had. Ik maak tegenwoordig ezelsoortjes in bladzijdes waar ik mooie quotes zie staan (oeps, schend ik nu een bepaald persoons regels wat betreft boeken?) en ik had net zo goed het hele boek om kunnen vouwen. Nu willen jullie natuurlijk heel graag een voorbeeld:

"'En, ben ik geslaagd?'
'Je kunt niet slagen of zakken als je iemand wordt, lieverd.'"

Dank u zeer Gaiman, for another wonderfull book!

Btw: Mardie, Yumi, we hadden het laatst toch over lijstjes met wat je nog wilde doen? Nou, ik heb gisteren met mijn huisgenootje een karate les meegedaan en dat wilde ik al zo lang een keer doen! En ik zit nu onder de blauwe plekken en ik heb blaren en een bloedlip en spierpijn, maar ik ben zo blij dat ik mee ben geweest! It was awesome!

En: Penguin heeft een nieuwe lijn met street-art covers voor een kleine selectie boeken. Ze lagen in de boekenwinkel en ze zijn prachtig! Zie ze hier.

Btw²: kijk de trailer van The Book Thief. En ga dat boek lezen.

En als laatste: mijn volgende boek is weer Book Jar bepaald. Ik ga Cirrus Flux lezen van Matthew Skelton.

Hugs,

Iris

Review - The Gone-Away World

Titel: The Gone-Away World
Schijver: Nick Harkaway
Pagina's: 574
Uitgegeven in: 2009

There couldn’t be a fire along the Jorgmund Pipe. It was the last thing the world needed. But there it was, burning bright on national television. The Pipe was what kept the Livable Zone safe from the bandits, monsters and nightmares the Go Away War had left in its wake. The fire was a very big problem.

Enter Gonzo Lubitsch and his friends, the Haulage & HazMat Emergency Civil Freebooting Company, a team of master troubleshooters who roll into action when things get particularly hot. They helped build the Pipe. Now they have to preserve it—and save humanity yet again. But this job is not all it seems. It will touch more closely on Gonzo’s life, and that of his best friend, than either of them can imagine. And it will decide the fate of the Gone-Away World.

Equal parts raucous adventure, comic odyssey, geek nirvana and ultracool epic, The Gone-Away World is a story of—among other things—pirates, war, mimes, greed and ninjas. But it is also the story of a world, not unlike our own, in desperate need of heroes—however unlikely they may seem.

Ik zeg toch altijd dat American Gods het vreemdste boek is dat ik ooit gelezen heb? Nou, de overtreft toch echt Gaimans vreemdheid. Ik weet alleen niet of dat positief uitpakte voor dit debuut van Harkaway. Ninjas, mimespelers, monnikpiraten en wat nog meer. Ik kon er geen touw aan vast knopen en toch had het wel wat!

Als je het boek begint, wordt je in het diepe gegooid. Er is iets aan de hand, er is iets vreselijks gebeurd, maar eigenlijk is er daarvoor ook al iets vreselijks gebeurd alleen heb je geen idee wat die vreselijksen zijn. Confusion all over the place. Ten tweede kent de schrijfstijl geen grenzen. Van cryptische beschrijvingen voor spanningsopbouw tot ellenlange zinnen die werkelijk nergens over gaan maar die je toch blijft lezen. Daar wordt een hoop sarcasme bij gegooid. Er verschijnt regelmatig een BOEMBAM en andere klanken en ondertussen krijg je te maken met hallucinaties, mutaties, dromen, nachtmerries, ninja-stuff en ook nog wat wetenschappelijke taal.

Het meest was complete gibberish. Ik begreep vaak niet waar de afwijkende verhaallijnen over gingen en zijn uitgebreide zinnen brachten me nogal van mijn stuk. Het was een hoop om ineens op te nemen vooral omdat ik er geen rode draad in kon vinden. De meeste stukjes vielen op zijn plaats, maar een hoop blijft voor mij ook onverklaarbaar. Misschien is dat ook wel de bedoeling geweest van de schrijver, want het was werkelijk een mengelmoes van vanalles en nog wat. Dat pakte niet altijd goed uit, want voor mij was het allemaal nogal ongeloofwaardig of misschien zelfs overdreven.

Het was echter niet slecht. Er zat een goede plotwending in en een aantal goede ideeën. Het is anti anti anti anti kapitalistisch en dat wordt werkelijk tot het extreme gevoerd aangezien het kapitalisme met ninjas wordt gecombineerd. En wow, die schrijver heeft een hoop fantasie. Het was een fun ride, maar vaak ook een vreemde en verwarrende en overweldigende ride.

Next up is The Ocean At The End Of The Lane van Neil Gaiman en wauw ik ben zo benieuwd! Ik heb hem vrijdag gekocht met in gedachte dat Gaiman op dat moment in Nederland was en ik er niet bij kon zijn. (Sob) Daarom trakteerde ik mezelf maar op een prachtige prachtige hardcover (helaas wel in het Nederlands) en it's so gorgeous! Als je nog niet benieuwd bent naar dit boek lees dan Patrick Rothfuss' review hier.


Hugs,

Iris

P.S. Josine heel veel plezier tijdens de intro week!

Book Haul van Leeuwarden

Ik heb een paar boeken gekocht in Leeuwarden en ik dacht dat ik ze aan jullie kon laten zien :D

Dit boek heb ik al gelezen, maar deze uitgave vond ik te mooi om te laten liggen. Nu kan mijn andere shitty one ook de deur uit :P

Bij de Slegte vond ik de volgende twee boeken over de Japanse en Chinese mythen/sprookjes. Ik ben erg benieuwd...

Loos was een architect die voorstander was van een simpele en functionele architectuur. Ik weet nog niet veel van deze man, maar dit kleine boekje gaat me een beetje helpen met mijn gat van kennis over architectuur.

Haha, ik moest wel lachen om deze! Hierin staat in het kort allerlei stromingen die wij door het eerste jaar van de opleiding hebben behandeld. Maar ook bewegingen waar ik nog nooit van heb gehoord. Een goed opfrisser met een beetje verdieping.

Als laatst sprak dit boek me erg aan. Wie kan raden wie de 6 mannen op de voorkant zijn? :) (zonder iets op te zoeken!)

Ik moest hem hebben. Afgezien van de opdruk vind ik het een erg fijne mok. Niet te groot, maar groot genoeg.

This was the again, this was the again.

That's a Wrap- July Edition

Girly-girls!

Wat is vakantie toch leuk! Ik vond juli echt een geweldige maand! Ik ben een paar keer naar het strand geweest, naar Frankrijk geweest en heb daar fantastische dingen gezien/gedaan.
Ik ga weer een Document Your Life filmpje maken voor deze maand, maar hij is helaas nog niet af omdat ik het gek genoeg best druk heb gehad (met geweldig leuke dingen!).
Ook heb ik deze maand weinig films gezien: Memento, Hannibal en The Holy Grail.
Memento is trouwens wel echt super vet en jullie moeten em allemaal gaan kijken :D

Qua series heb ik downton abbey (alle seizoenen) weer gezien samen met sjoerd en heb ik Game Of Thrones seizoen 2 en 3 gezien.

Boeken was veel beter dan vorige maand: The Secret Garden, Slated, The Casual Vacany én Sherlock: A study in Scarlet! Tik em aaaaaaaan!

En nu dit:

You're welome :)

Ondersteboven binnenstebuiten! (Tarte tatin)

A.K.A. Mardie kookt iets
A.K.A. Bring on the comic (ik had echt veel te veel lol toen ik dit maakte)

Okay BYE.


P.S. Ik heb dit gemaakt met Comic Life 2 for Mac.
P.P.S: ik weet dat er spelfouten in staan, maar ik ben te lui om ze eruit te halen.

Wrapping up July!

Lekker maandje, juli. :)

What did I do:

- herkansing falen maar ook weer niet want het was wel hoger dan eerst maar om nou te zeggen dat het geholpen heeft.. Niet echt.. ;)

- 1 week HELEMAAL NIKS. en dat was echt superlekker.

- workie workie terwijl het buiten 30+ graden was en binnen 35+ graden. Nou ja, wel al mijn afvalstoffen kwijtgeraakt en nu hoef ik binnenkort in ieder geval niet meer naar de sauna ;)

- Meetup here, meetup there. Aangezien ik de enige ben die niet op vakantie ga, heb ik tijd genoeg om met iedereen af te spreken!

- Naar de Veluwe gegaan en daar een heuse sleepover gehouden met Uni-friends.

Wat heb ik gelezen?

-Unwind. Ik vond hem eigenlijk best leuk. Misschien dat ik hem nog ga reviewen.

- The Shining

- Ik ben wel begonnen aan boeken maar op een of andere manier wil ik er niet inkomen of zo, ik weet het ook niet.

Wat heb ik gezien:

- A Roman Holiday (leuk! zwartwit, oud, maar wel nog steeds goed!)

- Cloudy With A Chance of Meatballs (deze film was zo raar maar zo grappig)

- Wreck-it Ralph (zoooooooo leuk)

- Now You See Me (check Iris' review! we waren het redelijk eens over deze film)

- Monty Python and the Holy Grail 

- Doctor Who

- Lost

- An Education (mooie film)

- Meer die ik vergeten ben (Alzheimer light, ik zeg het je)

Review-requests, iemand?

Nou jongens, dat was hem weer

coming up: kookpost! Van een heerlijke (hoop ik) tarte tatin die nu op het fornuis staat af te koelen..

BYE!

Update!

Hello my dearies!

Ik heb niet echt gek veel te vertellen. Alleen dat mijn vakantie in Frankrijk super was en dat ik morgen weer vertrek naar Berlijn. Maar ik zou er niet van dromen jullie met legen handen achter te laten. Komende week komt er waarschijnlijk een document your life filmpje van juli, als het me lukt in Berlijn nog wat te editen.

Ook heb ik voor jullie kijkgenot een foto opgedoken van een paar maanden geleden:

Hij komt uit de tijd dat het donker was als je ging avondeten. Het is gebaseerd op dit recept. Ik moet je wel waarschuwen: al die freaking kruiden zijn echt onmogelijk te vinden. Ik heb meer dan de helft gebruikt, maar sommige spullen liggen gewoon niet in je normale supermarkt (of sligro). En naanbrood is jammiejammie! Net zoals dit gerecht btw. Alleen is het niet echt een goedkoop studentenmaal. In Engeland is lam heel goedkoop, omdat ze daar natuurlijk allemaal gezellig zoals koeien in de wei staan. In Nederland jammer genoeg niet... Wel een aanrader voor de smaak, voor de prijs.. kan je misschien beter kip gebruiken :D

Dat was het dan, zo op deze mooie maandag. Ik ga inpakken en zometeen mijn kaartje voor Watsky bestellen!!
Josine: welkom terug!
Mardie: veel succes in de kas!
Iris: fijne reis-o!


xxx


P.s. Ik zou iedereen graag willen stimuleren om Leviathan te lezen, omdat het me een boek lijkt die op het eerste gezicht simpel (of kinderlijk) overkomt, maar speelt met verschillende onderwerpen voor discussie :D

Wrapping Up July

 

Hello!

De auto is volgepropt, mijn Ipod heeft de 2000 nummers bereikt, mijn boeken liggen klaar om gelezen te worden en ik heb mijn vakantie humeur aangezet. Dusss let's get going to Italy! Maar voor ik weg ga wil ik nog snel even een wrap-up en TBR posten zodat ik toch nog een bijdrage heb voor de komende twee weken.

Wat heb ik gezien:
- Fringe Seizoen 4: aaaah nog één kort seizoen te gaan!
- Pulp Fiction: classic en hij was leuk! beetje viezig, maar tjah, wat verwacht je dan?
- Zombieland: hilarisch! gooo Woody Harrelson!
- Monty Python and the Holy Grail: hier hoef ik niets over te zeggen.
- Now You See Me: review hier of gewoon even naar beneden scrollen
- The Social Network: yup, nog meer Jesse Eisenberg. Ik vond hem leuk!

Wat heb ik gelezen:
- And Then There Were None: review hier.
-  Freedom: review hier.
- De Boekendief: review hier.
- Light: meh, ik weet nog steeds wat ik er van moet vinden!
- De Rainmaker: was wel oké, maar kon absoluut niet wennen aan de 1e persoon tegenwoordige tijd schrijfstijl. What the heck?
- Ik had hier graag A Room With A View aan toe willen voegen, maar dat is niet meer gelukt..
Heb ik nog wat leuks gedaan?
- Onze blog een nieuwe lay-out gegeven! Ik zal nog wel een keer mijn keuzes verantwoorden.
- Een dagje naar Antwerpen!
- Mijn Propedeuse gehaald!
- Leuke dingen met jullie gedaan en anderen!
- Gewerkt.
- En heel veel andere dingen die ik nu helaas al weer vergeten ben. Zucht. Time goes way too fast.

En nu mij 'ik ga op vakantie en neem mee';
- De Zwarte met het Witte Hart van Arthur Japin
- Somthing Rotten van Jasper Fforde
- The Gone-Away World van Nick Harkaway
- En mama neemt Het Spel van de Engel mee van Carlos Ruiz Zafon, dus die kan ik ook altijd nog lezen, maar eerlijk gezeg denk ik niet dat ik door de eerste 3 kom.

Dat hem weer! Ik ga zo naar bed en dan mag ik er vroeg vroeg vroeg in de ochtend weer uit, maar ik doe het deze keer graag! Tot over twee weken!

Hugs,

Iris


p.s. sorry not sorry for the biiiiig fringe poster

Review - Now You See Me

 

Titel: Now You See Me
Geregisseerd door: Louis Leterrier
Met o.a.: Morgan Freeman, Isla Fisher, Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Dave Franco and many more!
Uitgekomen in: 2013

Four magicians each answer a mysterious summons to an obscure address with secrets inside. A year later, they are the Four Horseman, big time stage illusionists who climax their sold out Las Vegas show with a bank apparently robbed for real. This puts agents Dylan Rhodes of the FBI and Alma Vargas of Interpol on the case to find out how they did it. However, this mystery proves difficult to solve even with the insights of the professional illusion exposer, Thaddeus Bradley. What follows is a bizarre investigation where nothing is what it seems with illusions, dark secrets and hidden agendas galore as all involved are reminded of a great truth in this puzzle: the closer you look, the less you see.

Remember dat ik met Mardie naar Man Of Steel zou gaan? Nou, hij draaide niet meer in Etten-Leur en toen hadden we een plan-B nodig en dat was deze film van Louis Leterrier. En ik moet zeggen dat ik het helemaal niet erg vond om deze vervanger te moeten kijken.

Pluspunten aan deze film:
- The Four Horseman: hun humor en shows en eigenlijk vrijwel alles aan dit viertal. Harrelson, Franco, Fisher en Eisenberg zijn erg vermakelijk en ik zou willen dat er meer aandacht werd besteedt aan deze vier. Juist hun verhaal vond ik erg interessant.
- Het tempo: De film duurt bijna 2 uur, maar ik heb geen moment gedacht dat het te langzaam ofwel te snel ging. Er waren rust momenten, maar vooral was de film een en al spanning! Daar had ik zeker zin in die avond en dan bevalt me dat prima.
- De sfeer: De muziek en de cameravoering werkten uitstekend samen en gaven je precies dat goede mysterie en entertainment gevoel. En sommige nummers zijn echt leuk, zoals deze. De duizelingwekkende spinning groep shots en de crane shots voegden allen toe aan het spektakel. Enerzijds leidt het af, maar grotendeels houdt de film je zo in zijn greep.
- Onvoorspelbaar: Ik zag niets aankomen tijdens het kijken. Misschien zijn andere kijkers oplettender, maar voor mij was alles erg onvoorspelbaar en dus interessant! (Behalve minpunt numero uno)

Minpunten:
- Het grootste minpunt gaat naar de geforceerde romance. Er was geen enkele reden om dat er in te stoppen. Behalve omdat mensen dat tegenwoordig er altijd in willen stoppen, hoe onlogisch het ook is! En het ergste was dat je gewoon wist dat ze het gingen doen.
- Het einde: er was een schock en daarna was ik nogal teleurgesteld. Het was open, maar toch ook weer niet en het frustreerde me gewoon!
- Soms had ik het idee dat ik twee verschillende films door elkaar keek. De overgang van het perspectief van The Four Horsemen naar dat van Dylan Rhodes was soms erg groot. Vooral als die romance om de hoek komt kijken.
- Er werd geprobeerd wat diepte te stoppen in de film door een ware achtergrond te verzinnen en dat was ook erg intrigerend, maar uiteindelijk vond ik dat het averechts werd gebruikt. Het kwam dus niet helemaal uit de verf.

Conclusie: de film is een en al mysterie, dus je bent constant op je hoede omdat je wil weten hoe het zit. De tagline 'the closer you look, the less you see' benadrukt alleen maar dat je als kijker op moet blijven letten. Het is een thrilling ride, met gelukkig ook humor! En goede actie scènes en muziek. Helaas was het einde minder, maar dat maakt de hele trip tot het einde er niet minder op. Ik vermaakte me heel erg in de filmzaal - ondanks de irritaties omwille van de romance - dus ga gewoon kijken die hap!

Mardie, als u nog iets toe te voegen heeft, feel free to add!

Hugs,
Iris

Btw: als je een keer in Roosendaal komt en ergens wat wil gaan drinken/eten ga hier heen: Tom's Diner. Het ziet er super leuk uit en ze hebben er heerlijke milkshakes en de meest geweldige cheese cake! En anders als iedereen terug is van vakantie en jullie het leuk lijkt, dan neem ik jullie gewoon een keer mee!?

Summer is finally here!

Na een hoop warme zomerdagen (ik kan bijna niet geloven dat het al zo lang achter elkaar lekker weer is) die ik vooral in een nog warmere kas gespendeerd heb, vond ik het wel zo toepasselijk om deze tag ook te vullen :)

Boek: ik heb niet een bepaalde keuze voor zomer-verantwoorde boeken per se. Het is gewoon dat ik in de zomer heel veel boeken lees (met als hoogtepunt vorig jaar na de examens). Dus boeken in het algemeen zijn gewoon goed voor de zomer! Ook boeken die over de winter gaan, ik vind alles best! :)

CD/Lied: Voor een cd ga ik toch snel voor We Sing, We Dance, We Steal Things van dhr Jason Mraz. Alle liedjes op die cd's zijn gewoon heel erg fijn en zeer geschikt voor de zomer. Sommige liedjes voor overdag, maar er staan zeker ook een aantal liedjes op die geweldig zijn voor een relaxte zomeravond. Luister eens naar de live-versie van Make It Mine, en je zomeravond is compleet! Nog meer fijne liedjes voor de zomer: Get Lucky van Daft Punk, Clocks in de Rhythms del Mundo-versie, Rhythm of Love van de Plain White T's, Don't Know Why van Norah Jones en zo kan ik nog wel even door gaan!

Film: Iedere feel-good movie gaat er eigenlijk prima in, in de zomer. Maar toch wil ik even noemen: Midnight In Paris, Stardust, en The Help, omdat deze mij allemaal dat echte zomergevoel geven.

Serie: All the series! Men neme een jongvolwassene, doe daar iets te veel vrije tijd bij, en men krijgt eindeloze serie-marathons. Dus. Ik heb me trouwens voorgenomen om na DW en The Tudors eindelijk Lost te gaan krijgen. Dat is wel zomers, toch?

Eten: Barbecue en veel salades. En ijs. Heel veel ijs.
Een receptje van mijn mama's eigengemaakte rabarber-aardbeienijs:
Kook stukjes rabarber en aardbei (of eventueel ander rood fruit, frambozen, bessen of zelfs bramen, de ratio maakt niet zoveel uit, doe wat je lekker vindt, experimenteer!) tot een grote mush met een hoop suiker (proef het en als je denkt: dit is eigenlijk te zoet, dan doe je het goed, want als het bevroren is proef je het zoete niet zo goed, daarom moet het mengsel best zoet zijn als het nog niet bevroren is). Val je mengsel aan met een staafmixer tot het helemaal glad is, en pers het daarna dan nog in een zeef zodat je zeker weet dat alle stukjes eruit zijn. Als je een ijsmachine hebt, dan heb je het heel makkelijk, want dan kun je het mengsel gewoon daarin gooien en wachten tot de boel bevroren is, en het dan in een bak gooien en in de diepvries stoppen. Als je geen ijsmachine hebt, duurt het even allemaal wat langer, want dan moet je het mengsel in een bak doen, laten afkoelen BUITEN de diepvries (vraag me niet waarom, maar mam zei dat dit HEEL belangrijk is, anders gaat het niet goed) en dan in de diepvries stoppen. Daarna moet je het ongeveer iedere tien minuten er weer uit halen en goed doorroeren om te zorgen dat er geen kristallen in je ijs komen, tenzij je daar natuurlijk geen problemen mee hebt, want dan zou ik het gewoon lekker laten staan. Nou, dan moet je het of wel of niet iedere 10 min doorroeren, maar net waar je zin in hebt, tot dat de boel helemaal bevroren is. Dan kan je het opeten of laten staan. Het is in ieder geval superlekker!

My lovely ladies, geniet van de zomer!
Liefs,
Mardie

That's a Wrap- June Edition (+ mini Review)

Hee lovely's!

Wat heeft onze site een prachtige nieuwe look gekregen! Je moet echt meer uitleg geven over je thoughtprocess, Iris :D

Voor een visuele terugblik van vorige maand kan ik je doorverwijzen naar mijn Document Your Life filmpje. Voor de rest zal ik er nu ff over kletsen.

Juni was natuurlijk de maand van tentamens, Best Kept Secret, de tandarts, ennnn mijn nieuwe kamer! Ik zal mijn kamer filmen zodra het een beetje is opgeruimd, want op het moment liggen er gewoon heel veel spullen opgestapeld.
Dus.. Ik heb de laatste tentamens van het jaar gedaan, waarvan ik ééntje moest herkansen. Gelukkig heb ik toch m'n P zodat ik volgend jaar een beetje minder gestrest kan doen. Ik wil ook graag meer naar de studie gaan doen, zoals een nieuwe taal leren en weer gaan dansen :D

Op 5 juni ben ik naar het Rijksmuseum geweest! Ondanks dat het moeilijk uitkwam met de tentamens had ik een super-leuke dag! Het is zeker de moeite waard om te bezichtigen, vooral als je de plaatjes van het geschiedenisboek of het kunst-algemeen boek in het achterhoofd houdt :)

Ik heb GEEN boek uitgelezen in juni! What a shame! 
Het was ook zo'n drukke maand dat ik helemaal vergeten ben bij te houden welke films ik heb gezien. Sowieso deze: Harry Potter 4, Crash, Star Trek Into Darkness, Star Trek: The Future Begins en The Hungergames. Niets bijzonders dus.

Om nog even kort terug te komen op één van mijn favoriete boekjes uit mijn jeugd. Sanne heeft em laatst ook gekocht op mijn aanraden en ik wilde er nog even iets over zeggen.

Review: Kweenie

Schrijver: Joke van Leeuwen

Genre: Jeugd

Uitgegeven in: 2005

Opeens was er wat. Het viel op mijn bed. Ik wist niet waar het vandaan kwam. Misschien wel van de andere kant van de wereld. Het begon te schreeuwen. BWEEEEEEEH! Stil maar, zei ik. NEE! Wat is er dan? vroeg ik. BEWWEWAWWE! Wat zeg je? BEN GEVALLUEH!

Ik heb al eens eerder over Joke van Leeuwen geschreven, toen over het boekje Iep!. Ze schrijft op een manier waarop ik een verhaal zou vertellen. Als je Kweenie in je handen hebt begrijp je misschien wat ik bedoel. En zoals ik bij mijn eerdere review ook al zei: de tekeningen zorgen ervoor dat het verhaal tot leven komt. Dit boekje is lees je snel door, maar zal je niet snel vergeten. 4/5 sterren op Goodreads, omdat het verhaal van mij langer had mogen zijn.

Deze aanrader dus ff tussendoor :)

Zaterdag ga ik op vakantie, maar ik zal vóór die tijd nog wat posten! I promise!

Yumi

Summer Is Finally There

Remember, een aantal maanden geleden, zo net toen de winter begon, had ik een tag gemaakt om het wintergevoel in boeken en films en muziek etc. terug te vinden. En nu is het al een tijdje zomer en ik weet dat het niet een uiterst origineel idee is, maar ik vind dat we diezelfde tag met een zomer thema moeten doen! Dan gaat Yumi ook weer eens wat posten! En Josine vanuit Vietnam misschien ook wel. En dan post ik ook eens wat anders dan boekreviews!

Dusss fellow bloggers, let me introduce to you: Summer Is Finally There, The Taaaaaag.

1. Boek: Sisterhood Of The Travelling Pants. Without question is dat mijn ultieme zomer read. Het is zo'n heerlijk boek dat je in je vrije tijd kan lezen. Lekker op het strand of in de tuin en dan kun je je wanen in het Griekenland van Lena en in het zomerkamp van Bridget. Het schreeuwt natuurlijk gewoon zomer!

2. CD/Lied: Nou, voor zomer CD ga ik óf voor Seeds van Hey Rosetta óf voor This Left Feels Right van Bon Jovi. De eerste is gewoon upbeat, vrolijk en misschien ook wel wat nostalgisch. Goed voor een leuke, geweldige, let's have some fun dag. De tweede is meer voor de luie, warme en lome zomerdag waarop je gewoon in je eigen tuin zit en lekker niets doet.
En nu wil ik eigenlijk nog een derde toevoegen, een nieuwe ontdekking die ook erg zomers klinkt: Family Trees van Mountaineer!. Het is een album van een Tumblr persoon, die het online heeft gezet en je kan het gratis downloaden! En het is gewoon een fun-album, vind ik. Met een beetje indie-folk achtige (instrumentale) nummers en heel veel distortion of iets of the sorts.

3. Film: Dit antwoord gaat jullie vast niet verbazen.. 500 Days Of Summer natuurlijk! Ik probeer nu iets originelers te verzinnen, maar eigenlijk komt er niet zo veel anders uit.. (Behalve de films van The Sisterhood boeken) Ik heb nu alleen maar heel veel zin om die film te kijken.. En die muziek te luisteren. Hmm, volgende puntje dan maar!

4. Serie: Orignaliteit is niet mijn sterkste punt vandaag, want ik zou nu heel graag weer Gilmore Girls als antwoord willen geven. Hmmm.. Nope, dat is gewoon mijn ultieme zomer én winter serie. Eigenlijk kan het altijd.

5. Eten: Yess, I've got a great recipe for you! Het lijkt misschien een beetje op Yumi's freezecake, ik weet het niet. Maar in ieder geval is dit recept hartstikke simpel en hartstikke lekker! Het heet Strawberry Cloud Cake en het is een recept van de geweldige Annabel Langbein. (Als je ooit een geweldig kookboek aan wilt schaffen, koop dan The Free Range Cook van haar, heerlijk en vaak makkelijk!) Nou het recept is hier te vinden.

Hugs,

Iris

Review - De Boekendief

Titel: De Boekendief
Schijver: Markus Zusak
Pagina's: 556
Uitgegeven in: 2005

Duitsland, 1939. Liesel is pas negen jaar oud wanneer ze door haar moeder naar een pleeggezin in de buurt van Munchen wordt gebracht. Een van haar geliefde bezittingen is een klein zwart boekje, 'Het Doodgravershandboek', dat ze vond op het graf van haar broertje. In de jaren dat Liesel bij de Hubermanns woont, wordt ze een gewiekste boekendief. Ze redt boeken van de nazi-boekverbrandingen en steelt ze uit de bibliotheek van de burgemeester. Tijdens de verwoestende bombardementen klampt ze zich vast aan haar schatten. Dit is een verhaal van moed, vriendschap, liefde en overleven, dood en verdriet. Dit is Liesels leven in de Himmelstraat, verteld door de ogen van de Dood, een toepasselijke verteller. Maar zal hij haar ook sparen?

Van een boek dat in 1939 is geschreven ben ik over gegaan naar een boek dat begint in 1939. (dat vond ik even een interessante toevalligheid) Ik weet dat Josine en Yumi dit boek al hebben gelezen, dus ik hoef jullie niet te overtuigen om het te lezen. Mardie moet het gewoon gaan lezen. Ik ga ook geen uitgebreide review van het gehele boek doen, maar haal gewoon wat puntjes aan waar ik aan moest denken bij en na het lezen.

Ten eerste, de verteller, ofwel De Dood. De manier waarop het verhaal verteld wordt, is nogal experimenteel. Ik denk dat het natuurlijk hier en daar niet perfect is, zeker niet als je er voor kiest om de 'allombekende Dood' als verteller aan te wijzen, maar het werkte. Ik had het erg interessant gevonden om dit verder uitgewerkt te zien. Het perspectief is namelijk uniek, omdat De Dood enerzijds betrokken is bij de gebeurtenissen maar anderzijds een bepaalde afstand neemt van de mensen. Bovendien denk ik dat Zusak in deze verteller een hoop ideeën van deze tijd heeft kunnen stoppen die naar mijn idee vaak missen in oorlogsverhalen omdat ze vanuit de overlevenden, de slachtoffers, de daders en wat dan ook worden verteld. Met onze generatie wordt dat steeds moeilijker. Wij hebben het niet meegemaakt en beleven de Tweede Wereldoorlog door verhalen die verteld worden door mensen die het ook maar kennen van verhalen. (Oh oh, ik noem hier bijna een postmodernistisch idee: het simulacrum) Misschien zijn wij in zekere zin de dood wel, omdat we weten dat we in zekere zin afstand moeten nemen van die oorlogen, maar tegelijkertijd een plek moeten bewaren om on schuldig te voelen? Of om te rouwen? Of om wat dan ook te doen.

Ik denk dat dat laatste, wij kennen slechts de verhalen, ook mijn kritiek punt inhoudt. Zusaks verhaal is geromantiseerd. Hoe lelijk de achtergrond ook mag zijn en hoewel er ook vast zulke mensen zijn geweest is de Himmelstraat wel een erg 'goede' straat. (Met uitzondering misschien van de ware nazisten en Hitler lievende mensen die soms genoemd worden.) Hans Hubermann, Rudy, Rosa, Liesel zelf. Al die goede mensen, dat is natuurlijk prachtig, maar misschien ook niet even realistisch. Want vaak kon je niet anders dan 'heil Hitleren' etc. Maar alsnog: is het echt erg dat het geromantiseerd is? Geeft dit niet juist blijk aan een beetje hoop in de mens? Is dit metamodernisme!?!

Ik weet het ook allemaal niet. En eigenlijk doet het er niet eens echt toe als je De Boekendief leest. Maar je kunt dit verhaal niet als een naïveling lezen. Noch kun je over de schrijfstijl van Zusak heen lezen zonder door te hebben wat voor woordenspel hij speelt. (Ik vond het prachtig) Noch kan de symboliek van woorden je zijn ontgaan. Maar, ja, ik vond dit een goed boek!

En guess what ik heb nog een fast-read voor de boeg, want mijn volgende Book Jar bepaalde boek is Light! Oeeeeh...

Hugs,

Iris

Review - The Shining

de omslag van mijn versie, en
je weet het nog niet voordat je begint,
maar de tekening past echt heel goed bij
het verhaal.

 Titel: The Shining
Geschreven door: Stephen King
Uitgekomen in: 1977
Pagina's: 659

Jack Torrance's new job at the Overlook Hotel is the perfect chance for a fresh start. As the off-season caretaker at the atmospheric old hotel, he'll have plenty of time to spend reconnecting with his family and working on his writing. But as the harsh winter weather sets in, the idyllic location feels ever more remote... and more sinister. And the only one to notice the strange and terrible forces gathering around the Overlook is Danny Torrance, a uniquely gifted five-year-old.

Holy freaking fuck. Dit boek, jongens, ik kreeg er bijna een hartaanval van, zo spannend was het. Ik heb de afgelopen weken al regelmatig gerambled over dat het zo spannend was en hoe graag ik de hele tijd wilde doorlezen, maar dat vervaagd bij de finale die letterlijk mijn hart sneller deed kloppen.

Scary shit aside: dit is, naar mijn mening, ook gewoon een goed geschreven boek. King beschrijft de omgeving en hotel precies op zo'n manier dat ik alles zo voor mij kon zien. Ook de gevoelens en gebeurtenissen van de diverse personages worden goed neergezet. Verder weet hij ook op een geloofwaardige manier een vijfjarig kind te schrijven, zonder dat deze meteen kinderachtig overkomt, wat ik ook best knap vind. En zeker omdat het hele boek vanuit het oogpunt van de diverse personages geschreven wordt.

Daar heeft King ook nog een extra "trucje" (bij gebrek aan een beter woord), want het allemaal net wat spannender en intenser maakt. Hij schrijft de gebeurtenissen en de gedachten van de personages zo, dat je echt een "real-time" gedachtenstroom meemaakt. Het is niet echt dat je compleet in de gedachten meegaat, maar hij schrijft het zo dat je precies leest wat een personage denkt op dat moment. Het klinkt een beetje vaagjes ik weet het, maar als je het leest, dan snap je wat ik bedoel.

En wat ik nog meer heel goed vind aan dit boek, is dat het, ondanks de vele flashforwards die het boek bevat, nog steeds ECHT heel spannend blijft. Dankzij de flashforwards denk je dat er iets gaat gebeuren, en dan gebeurt dat ook wel, maar toch anders dan je jezelf had voorgesteld. Dat vind ik erg leuk, ik houd namelijk niet van voorspelbaarheid (wie wel).

Het is aan het begin ook niet precies duidelijk wat eigenlijk het probleem is. De nare dingen kruipen beetje bij beetje het verhaal in, zoals het verhaal beetje bij beetje mij vastgreep.

En het einde, OMIJNGOD het einde.

Ik geef dit boek een 9/10. Ik heb nog nooit gehad dat een boek mij zo opfokte (op een goede manier dan). Congrats to mister King.

M.

Edit: geen "Here's Johnny" in het boek te vinden!

Nam nam nam

Omgggggg give me the agatha christie naaaoooo!

Als eerst: iedereen super goed gedaan met het behalen van jullie p!! I'm so proud of my girls!
Ten tweede, stuur mij even een mailtje met jullie adres, dan krijg je een vietnamees kaartje (weet niet of je mij of die kaart eerder ziet maargoed).

Hoe is het in de nllll? Hier regende het vandaag superveel! Omgekeerde wereld! Ik wilde even een snelle update doen over een paar dingetjes die we gedaan hebben, maar ik houd het kort want doe dit op telefoon en heb nu hier geen leuke foto's..

Maar tot nu toe is vietnam super! Vooral: warm, veel eten, heel gastvrije mensen, veel gestaar als je een korte broek aan hebt (dus altijd), nog meer eten, ongelooflijk druk verkeer met alleeeeen maar scooters (die Linh en ik ondertussen zelf ook kunnen besturen), alom andere leefstijl dus! We zitten nu in Can Tho, waar het grootste deel van Linhs fam woont en waar we dus hoofdzakelijk verblijven. Vrijdag gaan we naar het grootste eiland van VN, paar daagjes zon en zee! (hopelijk zon, geen regen..) en volgende week Saigon!

Verwacht over een tijdje maar een meer interessante update, maar voor nu weet iedereen dat we nog leven ;)

Ngong nang! (slaap lekker!)

X Jooooosien

Review - And Then There Were None

Titel: And Then There Were None
Schijver: Agathe Christie
Pagina's: 317
Uitgegeven in: 1939

First, there were ten - a curious assortment of strangers summoned as weekend guests to a private island off the coast of Devon. Their host, an eccentric millionaire unknown to all of them, is nowhere to be found. All that the guests have in common is a wicked past they're unwilling to reveal - and a secret that will seal their fate. For each has been marked for murder. One by one they fall prey. Before the weekend is out, there will be none. And only the dead are above suspicion.

Gisteren avond rond een uur of 7 begon ik aan dit boek...
Heel veel ge-'queer' en driepunters later...
Wist ik om 12 uur middernacht...
Wie de dader was...

Woah, dit was een zeer zeer spannend boek. Zo simpel de basis misschien is, zo ongelooflijk onwetend ben je de hele tijd. Ik geloof niet dat ik een boek zo graag uit heb willen lezen. Ik ging er al zo snel doorheen, maar wilde eigenlijk nog sneller lezen! Nou ik geloof dat dat al wel wat zegt over Christies talent voor murder mysteries.

Je wordt aan het begin van het verhaal in het diepe gegooid. Je krijgt 10 personages voorgeschoteld die zelf geen idee hebben wat ze precies gaan doen op Soldier Island. Net zo min weet de lezer wat zich gaat afspelen op het (queer) eiland. Ik was nogal gedesoriënteerd in het begin door al die namen en vooral toen de schuldverklaringen plots in het rond werden gegooid. En ik verdacht bovendien IEDEREEN. Ik probeerde uit rare namen woorden te halen en zocht met alle macht naar clues. Maar ik had echt niets door.

Die bijgevoegde epiloog was voor mij dan ook zeer nodig. Ik had het nooit gesnapt zonder en dan had ik waarschijnlijk niet kunnen slapen van de onwetendheid. En de personages zeggen het zelf vaak genoeg: het is nogal queer... en fantastic, maar het is uiteindelijk echt gebeurd en geen droom. Brrr ik kreeg er ook echt de rillingen van. (Vooral toen ik tijdens de epiloog ondertussen naar Agnes Obel luisterde. Omg, that's some creepy music in combination with Agathe Christie!)

Dus wil je een fast-read? Heb je wat spanning en intrige nodig? En stiekem ook een beetje angst? Zoek een Agathe Christie boek op, want van de review van Josine van Murder On The Orient Express begreep ik dat ze een beetje op dezelfde lijn als ik zat. En ik raad aan voor the ultimate Christie experience om wat Agnes Obel op te zetten. Hier een voorproefje:

 

Volgende Book Jar bepaalde boek is The Book Thief! En Yumi super veel succes vandaag!

 

 

Hugs,

 

Iris



Review - Freedom

 

Titel: Freedom
Schijver: Jonathan Franzen
Pagina's: 597
Uitgegeven in: 2010

An international bestseller and the novel of the year, 'Freedom' is an epic of contemporary love and marriage. This is the story of the Berglunds, their son Joey, their daughter Jessica and their friend Richard Katz. It is about how we use and abuse our freedom; about the beginning and ending of love; teenage lust; the unexpectedness of adult life; why we compete with our friends; how we betray those closest to us; and why things almost never work out as they 'should'. It is a story about the human heart, and what it leads us to do to ourselves and each other.


Dit was een lang boek en ik moet bekennen dat ik er ook even over gedaan heb om het uit te lezen. Ik heb tussendoor een ander boek gelezen, omdat het me moeite kostte om terug in het verhaal te komen. Dit boek is niet zomaar een tussendoortje, het vraagt de aandacht en verdient die ook. Het heeft niet per se een spannend plot, behalve de levens van de 4 point of viewers. En die point of viewers zijn nou niet bepaald likeable. In dat opzicht zit er geen één personage in dat werkelijk inleefbaar is of je medeleven verdient, maar toch op de een of andere manier wordt er een bepaalde sympathie geproduceerd. Door alle uitleg, door de verschillende POV's en door eigenlijk het totaal plaatje te krijgen, ga je de acties van de personages begrijpen. En ik geloof dat daar de sympathie vandaan komt.

Dit boek is dan ook lang vanwege een hoop details. Je krijgt niet zomaar een kijkje in het leven van bv. Patty Berglund, maar je krijgt haar jeugd en alles dat daar op volgt te horen. Dat maakt dat de personages erg levendig zijn en ontwikkeling doormaken. Ontwikkeling is erg belangrijk in dit verhaal. Maar de lengte van Freedom komt ook door de uitwijdingen over issues die aangehaald worden. Zo staan er een hoop overdenkingen over natuur, Irak en andere politiek in. Je kunt het daar mee eens zijn of niet, maar alsnog past het bij ieder personage aan wie de mening wordt toegeschreven. (En je kunt uit deze overdenkingen erg goed aflezen waar Franzen zijn standpunt inneemt)

Eén van de dingen die je aan het lezen houdt is de manier van schrijven van Franzen. Hij schrijft bijna lyrisch of met een bepaald ritme. Ik weet niet wat het precies is, maar ook al bestaat een bladzijde uit slechts twee alineas, je leest het in een vloeiende beweging door. Dat helpt je waarschijnlijk ook door minder interessante stukken heen, maar is niet altijd voldoende.

Soms vond ik het drama gehalte een beetje doorslaan. Ik weet niet of het kwam door het gezeur van personages of misschien de ongeloofwaardigheid, maar dan kon ik het even niet hebben. Misschien heb ik meer hoop in de mensheid dan Franzen heeft, omdat hij de bevolking nogal eens vreselijk neerzet, maar ik geloof niet dat er slechts van deze  'beschadigde' mensen zijn. En ik geloof dat hij door het einde ook al aangeeft dat hij toch echt wel hoop heeft voor ons allen. En dat is misschien ook wel mooi om te koppelen aan de titel van het boek. We hopen (of simpelweg eisen) altijd op vrijheid en het is toch niet altijd het beste. Misschien een cliché moraal, maar toch ongelooflijk waar als je het mij vraagt.

Lees het zeker als je eens goed wilt nadenken en een eigentijds boek wilt lezen. Het gaat echt over 'ons'. Over vijftig jaar is het misschien niet meer zo interessant, maar nu juist wel. Mijn volgende read is btw bepaald door The Book Jar en zal And Then There Were None van Agathe Christie zijn. Iets lichtere kost heb ik wel even nodig.

Hugs,

Iris

(sorry voor deze lange, lange post, maar het is ook zo'n lang boek!)

Inside job

Hier een exclusieve kijk achter de schermen van de opleiding biologie.

Sheldon!

Okay, quickie post die ik jullie niet kon onthouden
Behold:
Sheldon the tiny dinosaur who thinks he's a turtle
TE SCHATTIG
ik word er zo blij van

Review - Anansi Boys

Titel: Anansi Boys
Schijver: Neil Gaiman
Pagina's: 384
Uitgegeven in: 2006

Fat Charlie Nancy's normal life ended the moment his father dropped dead on a Florida karaoke stage. Charlie didn't know his dad was a god. And he never knew he had a brother.

Now brother Spider's on his doorstep -- about to make Fat Charlie's life more interesting... and a lot more dangerous.

Jullie weten allemaal hoe geweldig ik Neil Gaiman vind. Ik zei gisteren nog tegen Yumi: er zijn maar twee schrijvers die ik echt aan iedereen zou aanraden; Neil Gaiman en Jasper Fforde. Dit is ten eerste omdat ik zo hard moet lachen als ik hun boeken lees. Ten tweede hebben ze beide zo een unieke stijl die mij erg aanspreekt.

Anansi Boys is een boek dat een beetje dezelfde thematiek heeft als Gaiman's eerdere boeken. Ik zou het graag het Bohemian Rhapsody-effect willen noemen. Daarmee verwijs ik naar deze gif:



Want serieus, Gaiman is een meester in het vervagen van de lijnen tussen realiteit en fantasie. Dat is echt zijn ding. Niet voor niets dat goden en hun werelden vaak een belangrijke rol spelen in zijn boeken. Maar Gaiman gooit ons niet meteen in het diepe. Hij geeft ons eerst een personage dat zo ordinair is als maar zijn kan. Neem nu Charles Nancy, behalve zijn bijnaam Fat Charlie, is er werkelijk niets vreemd aan de Engelsman. Totdat zijn vader te overlijden komt en deze een god blijkt te zijn. En dan BAM. Gaiman's vreemde en magische wereld opent zich voor je. Het leuke is dat niet alleen jij als lezer helemaal flabbergasted bent, maar het hoofdpersonage is dat net zo goed. Heerlijk die gedeelde openbaring.

Anyways de formule van Gaiman is in alle 4 de boeken die ik van hem heb gelezen ongeveer hetzelfde. Een normaal lijkend persoon komt in aanraking met iets vreemds, iets nieuws, hij legt een ellelange reis af en wordt ondertussen bijgestaan door leuke vrouwen en meisjes en dan komt het vaak nog vreemdere einde. En toch, op de een of andere manier, is het nooit voorspelbaar (op een paar punten na dan). Zoals ik al eens eerder heb gezegd, geloof ik, Gaiman is een master verhalen verteller. Je gaat het gewoon geloven hoe ongeloofwaardig het eigenlijk is.

Waarom Anansi Boys op zichzelf dan 4/5 verdient? Omdat de vrouwelijke personages werkelijk kick-ass zijn. Maeve Livingstone is mijn heldin. Favoriete quote: 'Ah well, she thought. Being dead is probably just like everything else in life: you pick something of it up as you go along, and you just make up the rest.' Je moet het boek lezen om te begrijpen waarom ik zo hard lachte.

Nou dat was weer een leuke Gaiman read! En als reactie op Josine's post: ik zou zo gauw echt niet weten wat ik zou willen lezen. Dus verdien er maar moneytjes mee (: Ennn excuus dat ik jouw post niet goed had gelezen en je al begonnen was aan je bookjar. Dus Mardie is enige die er geen heeft? (hinthint)

Nou dat was het! Tot morgen!

Hugs,
Iris

(btw als ik de foto's binnen heb zal ik ook een review/recap maken van Best Kept Secret!)

yo peeps

UNF. You're welcome.

Ik was laatst mijn (boeken)kast een beetje aan het uitruimen, en ik kwam tot de conclusie dat ik heel wat dingen had die ik nooit meer ga lezen en die dus eigenlijk alleen maar ruimte in beslag nemen. Nou had ik me voorgenomen om al deze boeken te verkopen/aan de kringloper te geven ofzo, maar toen bedacht ik me dat er misschien nog wel iets bij zit dat jullie willen hebben! Het meeste is crap, maar als je iets wil, moet je het maar zeggen. :)

even een lijstje voor het geval het niet te lezen is;
(sorry die ene zit op zn kop)
Misery - Stephen King
Skins boekje van de serie
Slated, Unwind, Eclipe, Breaking Dawn, Vampire Diaries 1+2 en 3+4, Divergent, Across the Universe, A Walk to Remember, The Notebook, The Prince of Mist (Mardie?), Fear Street, Betrayed, Fallen 1 (van die ene serie Iris)
 

 

Review - Man of Steel

Titel: Man of Steel
Geregisseerd door: Zack Snyder
Met o.a.: Henry Cavill, Amy Adams, Michael Shannon
Uitgekomen in: 2013

A young boy learns that he has extraordinary powers and is not of this Earth. As a young man, he journeys to discover where he came from and what he was sent here to do. But the hero in him must emerge if he is to save the world from annihilation and become the symbol of hope for all mankind. Written by Warner Bros. Pictures
                                 - summary van IMDb

Okay, ik was echt heeeeeeeeeeeeel erg benieuwd naar deze film en ik keek er ook echt al heeeeeeeeeeeeel lang naar uit, zeker nadat ik de eerste trailer had gezien. En toen ik erachter kwam dat Zack Snyder (300, Watchmen) dacht ik al helemaal: DIT MOET IK ZIENNNNN.

En. Deze film was ECHT heel goed. Beter dan Iron Man 3 (sorry Tony). Dat durf ik te zeggen. 

In deze film nemen ze echt de tijd om Kal-El's/Clark Kent's/Superman's (hoe je hem dan ook wil noemen) jeugd en achtergrond uit te leggen. En het is niet per se dat het begint met een verplichte jeugd-flashback, maar die flash-backs worden op de juiste punten in het verhaal ingezet. 

Verder vond ik dat ze de menselijke kant van Superman echt goed hebben laten zien. In de meeste films die ik van Superman gezien heb (2 that is, dus hecht niet te veel waarde aan mijn mening in dit opzicht) is er een soort van barriére van OHMIJNGODWAUWHIJISZOGEWELDIGENSTERKENALLES tussen Superman en de rest van de personages, maar dat was nu niet. 

De schurk van deze film, General Zod (oh die naam is echt afgrijselijk) vond ik ook echt heel sterk. De acteur (Michael Shannon, speelt in de nieuwe film The Iceman het titelpersonage, Richard Kuklinski) vertolkt hem echt op een heel goede manier. Aan het begin lijkt hij echt zo'n archetype superslechterik, maar hoe meer je over de geschiedenis van Krypton hoort (zometeen hier meer over), wordt de slechterik steeds minder een slechterik.

Over Krypton: ER WAREN GEWOON SCENES OP KRYPTON WTH EN SCENERYGASMS JONGENS. En dat vond ik ook echt heel gaaf. Nu weet je ook echt waar Superman vandaan komt, waarom hij nou precies op aarde neerdondert, en leer je ook meer over zijn echte ouders, die ook redelijk prominent zijn in deze film, en wat de film weer doet verschillen van zijn voorgangers. 

Ook de adoptieouders hebben in deze film een belangrijke rol, naast het standaard "goedopvoedenblahblahjevaderzeialtijdditikbentrotsopjejebentaltijdmijnzoon"-gedoe wat normaal een dingetje is. Dat was nu ook wel een dingetje, maar er waren nog meer belangrijke (ik probeer dit zo spoilervrij mogelijk te houden dus het klinkt waarschijnlijk allemaal een beetje vaag) dingen.

Lois Lane: awesome. Ze is een vrouw met een ontzettende wilskracht en die doet wat denkt dat goed is/wat ze wil, het is maar net hoe je het bekijkt. Er is wel weer zo'n klassiek SupermanredtLois-moment (en een minder klassiek SupermanredtLois-moment) maar dat wil ik ze wel vergeven.

Verder nog een shout-out voor Faora-Ul, de right-hand-woman van Zod. Zij is ZO GEWELDIG. Ze is wel een van de baddies, okay, maar ze is echt geweldig. Ze is niet bang om vuil te worden, en ook niet om met haar superpowers mensen echt tot moes te rammen. Dat klinkt niet echt positief, dat weet ik, maar in zo'n beetje iedere andere film zou haar type rol door een man gespeeld worden, dus dit was erg verfrissend. 

EN JONGENS HET EINDE. Het einde was echt te schattig. En ja. De Clark Kent-bril, die deed het hem.

Deze film krijgt van mij een 9.5/10. Bam.

GA HET KIJKEN NUUUUUUUUUUU.

M.