Review - Tess of the D'Urbervilles

EEN BLOGPOST! INCROYABLE!

Titel: Tess of the D’Urbervilles

Schrijver: Thomas Hardy
Pagina’s: 484
Uitgegeven in: 1891

You cannot escape your past…

Tess is born poor, but when her family discovers they may have distant aristocratic relatives, everything changes. Instead of bringing her happiness, however, her encounter with the wealthy D’Urbervilles – especially the handsome, cruel Alec – leaves her broken and haunted by a secret that could ruin her.
A very different man, Angel Clare, offers her love and salvation, but Tess must choose whether to follow her heart and tell him everything about her past, or remain silent in the hope of a peaceful future. As circumstances close in on her, her dilemma threatens to consume her.
(Deze beschrijving vind ik overigens maar heel erg schamel) * en na het lezen van Mardie’s J.Eyre review, valt het me op hoeveel ze op elkaar lijken xD Had je ook een Red Classic?

Zoals jullie misschien wel weten, heb ik nogal lang over dit boek gedaan. Eens, lang lang geleden, meldde ElectricFaerieDust (awesome vlogger, die momenteel alleen een beetje afwezig is…) dat dit boek een van haar favoriete boeken was. En ik, onwetend wat mij te wachten stond, kwam het een tijdje daarna in de boekwinkel tegen. Oh boy. Een jaar geleden begon ik toen maar met lezen, en het was zo moeilijk om in te komen! Niet alleen de schrijfstijl is overduidelijk ouderwets, maar er is veel beschrijvend geschreven, en vooral in het begin van een boek, als je de personages nog niet kent en het verhaal op gang moet komen, is dat verwarrend en een beetje traag. Dus had ik het boek na de eerste ‘phase’ (het verhaal is opgedeeld in fases van Tess’ leven) weer weggelegd.

Nu wordt ik nogal anxious als ik teveel boeken tegelijk aan het lezen ben. Zo besloot ik vorige week dus om dat boek EINDELIJK eens uit te lezen. En heel onverwacht heb ik de overige 400 bladzijden in 3 dagen gelezen!

Als je eenmaal door het begin heen bent, dan wordt het echt heel goed. De schrijfstijl is nog steeds verwarrend, maar als je eenmaal in het verhaal zit wordt dit steeds makkelijker om te lezen, en op een gegeven moment ging ik het echt waarderen. Hardy schrijft echt heel mooi, met een geweldige turn of phrase en een inzicht in de psyche van een vrouw (*van die tijd) waarvan de meeste mannen in zijn tijd denk ik niet eens over konden dromen. Sowieso, een boek uit die tijd met een sterke (al emotioneel afhankelijke), intelligente, en alround aantrekkelijke vrouw in de hoofdrol? +1!

Anyway, even terug naar het boek. Met het verhaal volg je dus Tess’ leven, een boerenmeisje dat in het begin van het boek erachter komt dat ze afstamt van een adellijke familie. Allerlei shit ensues, en Tess moet zich hier weer uit opwerken. In het hele boek zie je haar innerlijke strijd tussen wat ze wil, wat ze denkt dat ze waard is en wat ze voor elkaar kan krijgen, gecombineerd met gevoelens van onvergevingsgezindheid tot haat en intens verdriet. Plus, ook nog een episch liefdesverhaal, dat eindelijk eens in geen opzicht perfect is! Alle personages in het boek zijn eigenlijk heel erg goed geschreven, ze hebben allemaal gebreken, al zijn het grote of kleine, maar toch kan je ze allemaal waarderen en begrijpen.

‘This has everthing; murder, passion, injustice, loss, love’ is een quote op de achterkant, en man, dat is waar! Op het einde van het boek had ook echt een geweldig gevoel, laatst had Yumi het er ook over; met het hele Medea ‘en bam! Ze vermoordt haar kinderen, maar ze gaat niet wegkwijnen in haar huisje hoor, nee ze vliegt ervandoor!’ Over de details laat ik je in het duister (Nee, Tess vermoordt geen kinderen en ze kan ook niet vliegen), maar het was oh-zo YOUGOGIRL! En erg lach-waardig.

Uiteindelijk geef ik het boek 4-4.5/5 omdat het zo goed was, maar toch, vooral met oog op de beginfase van mijn leeservaring, was er ruimte voor verbetering. Maarja, dat is altijd. TIP: Als je het boek gaat lezen, wat ik zeker aanraadt, let dan goed op in het begin! Laat je niet misleiden door de beschrijvende proza, anders mis je zoals ik een belangrijk plotpunt. Ik voelde me heel dom toen.

Dat was het voor mij voor vandaag! Sorry voor de afwezigheid (al zal niemand mij erom straffen denk ik zo), maar verwacht snel nog een post van mij, voor de week uit is! Heb nog 2 of 3 ideetjes in mijn hoofd.

Ik mis jullie!

x Josine

PS. OMG IK HAD NIET DOOR DAT JULLIE ZOVEEL GEPOST HADDEN. First off, Mardie, als je je toets herkanst; heeeel veel succes! JE KAN HET MAKKELIJK KOMOP! En ik ga Jane Eyre maar lezen, want ik wil de andere helft van je review lezen. Hahah.

Second of all, Harry Potter. Guys, ik weet absoluut niets over kunst, okee. Ik heb een paar schilderijen, de David en wat andere naakte mannetjes gezien, maar ik lees er niet over, heb er geen les in gehad, weet zelfs de ‘definitie niet’. Maar als..

Maar als een levensverhaal van een jongen, al dan niet fictioneel, zo veel emoties bij zo veel mensen kan oproepen en zoveel affectie, geobsessioneer, gevoelens van trots en hechtheid, als het zo mooi is als Harry Potter, die al onze harten heeft geraakt en zich erin heeft genesteld, dan vind ik toch wel dat je JKR een kunstenares mag noemen. Ik weet hoe ik me voel als ik HP kijk, lees of eraan denk, en ik zeg je; dat is met veel meer interesse dan als ik die naakte mannen zie.
Hopelijk heb je wat aan die mening. (:

Btw. als je dit boek google't, krijg je alleen maar stomme plaatjes van Gemma Arterton. Blegh. Voor een betere (of in ieder geval, mijn) visual aid, ziehier, plus een leuke quote, vond ik zelf.

(yeah, it's sister Nicci.. en sorry, ik krijg 'm niet groter)