Review - Neverwhere

Titel: Neverwhere
Schrijfster: Neil Gaiman
Uitgegeven in: 1996
Pagina's: 370

Richard Mayhew is a plain man with a good heart and an ordinary life that is changed forever on a day he stops to help a girl he finds bleeding on a London sidewalk. From that moment forward he is propelled into a world he never dreamed existed a dark subculture flourishing in abandoned subway stations and sewer tunnels below the city a world far stranger and more dangerous than the only one he has ever known...

Ik geloof dat het nodig is om als eerste te vertellen dat Neil Gaiman een ongelooflijk goede verhalen verteller is. Hij maakt het meest vreemde in zijn boeken geloofwaardig, al slaat het helemaal nergens op, maar hij zorgt wel dat je het gelooft. Maar ik denk niet dat ik dit nog moet vertellen aan Josine of Mardie, die hebben dat zelf vast al wel ondervonden, maar Yumi, ga een Neil Gaiman boek lezen!

Anyways, dit boek zat iets simpeler en makkelijker in elkaar dan American Gods, dat maakte dat het een iets luchtigere read was. Niet dat het heel luchtig was, want er komen best wel wat donkere onderwerpen aan bod. Maar op de een of andere manier hebben Gaiman's boeken dat gevoel van een sprookjeswereld. Een hele donkere sprookjes wereld, maar nonetheless een sprookje. Ook in Neverwhere wordt dat extra benadrukt doordat Richard, de hoofdpersoon, eigenlijk een heel simpel saai leven leidt en ineens in London Below wordt gegooid waar hij de vreemdste wezens tegenkomt.

Dat idee van, is er meer dan wat wij kennen, dat vind ik zelf heel intrigerend en heel leuk om te lezen. Natuurlijk ga ik niet verwachten dat er ook een Sprundel Below bestaat, maar gewoon dat hele gevoel van er is zoveel meer dat je met je leven kan doen, dan huisje boompje beestje, dan doen wat er van je verwacht wordt. Dat sprak mij in het boek heel erg aan.

Niet alleen het verhaal zelf vond ik goed, ook de schrijfstijl, hoe Gaiman alles beschrijft en afwisselt tussen personages, voegt veel toe aan het verhaal. Soms zijn die character switches vreselijk irritant, maar in Neverwhere had ik daar echt geen last van. Het gaf een hoop inzicht in de andere personages en bood bovendien een hoop spanning. Daarnaast waren er momenten in het boek die echt zo goed waren geschreven, de stijl paste precies bij bepaalde gebeurtenissen.

Het is dus echt wel een aanrader, vooral als je even iets heel anders wilt lezen en niet té moeilijk wil doen. Ik geef het boek 4/5 en om af te sluiten heb ik nog een quote, omdat ik van quotes houd, zoals ik al eerder had verteld;

"He had noticed that events were cowards: they didn't occur singly, but instead they would run in packs, leap out at him all at once."

Hugs,

Iris

P.S. Een sneak-peak van mijn challenge;