review - Fahrenheit 451

MOTHER OF DYSTOPIA. Ongeveer.

Titel: Fahrenheit 451

SchrijVER: Ray Bradbury
Pagina’s: 211 (incl. nawoord: 227)
Uitgegeven in: 1953

FAHRENHEIT 451 – the temperature at which book-paper catches fire and burns

Guy Montag is a fireman. His job is to burn books, which are forbidden, being the source of all discord and unhappiness. Even so, Montag is unhappy; there is discord in his marriage. Are books hidden in his house? The Mechanical Hound of the Fire Department, armed with a lethal hypodermic, escorted by helicopters, is ready to track down those dissidents who defy society to preserve and read books.

Vind je de beschrijving ook een beetje.. hak op de tak? Ik moet zeggen, dat was af en toe ook een beetje de feel in het boek. Ik kan mijn gedachten er nog niet zo goed over ordenen, zoals vaak het geval is bij een klassieker waar je nog niet he-le-maal het licht door hebt gezien.. wat moet komen van vaker lezen. Wat ik in dit geval ook wel van plan ben, want het is, zonder er omheen te draaien, een goed boek.

Het is dus een beetje dystopisch. Alleen is de ‘toekomst’ in dit geval onze huidige tijd. Hoewel Bradbury’s toekomstvoorspellingen faliekant fout zijn, doet dit niet af aan de kracht van het verhaal. Let’s face it; een wereld waarin boeken als duivels gezien worden en mensen niet zomaar over straat mogen, en er een mechanische hond op je af wordt gelaten als je met een boek wordt gespot.. dat is ENG. Je voelt de verwarring en angst en wanhoop van het hoofdpersonage dan ook goed in het boek, en dat is deels door de schrijfstijl, deels door het verhaal. De situatie is namelijk nogal mysterieus, als lezer wordt je ook maar in het diepe gegooid en kom je gaandeweg steeds iets te weten over die nachtmerrie-toekomst. Aan de ene kant is dit heel goed voor het verhaal, omdat het voor een bepaalde sfeer zorgt, maar aan de andere kant.. ik denk dat jullie ondertussen wel doorhebben dat ik van details houdt, en massive, massive backgroundstories.. dat miste ik in dit boek. Het zorgde ook voor minder diepte dan in het boek had kunnen zitten, but but… Het is denk ik meer bedoeld net als bij een short-story, dat je echt de situatie moet zitten, living-in-the-moment, en dat achtergrond e.d. dan niet het belangrijkste is. En ja, het boek is ook maar een magere 200 pagina’s, daarvoor vind ik dat de inhoud nog behoorlijk veel vlees aan de botten heeft hangen (sorry voor de rare voedsel-analogie).

Hmm, hmm.. je moet er maar van houden. Ik miste een paar dingetjes, maar ik denk dat dat meer ligt aan mijn lees-voorkeuren en manieren dan aan F451. Het gaf me niet alle feels die het sommige mensen (blijkbaar) wel geeft, maar toch was het een goed, vermakelijk, thought-provoking, solide verhaal. In conclusion: 4/5.

 

- Josine