Review - Blood Red Road

Titel: Blood Red Road

Schrijfster: Moira Young

Serie: Dust Lands

Genre: YA, Dystopian

Pagina's: 459

Saba's world is shattered when her twin brother, Lugh, is captured by four cloaked horsemen. Determined to rescue him, Saba sets off into the lawless, wasted landscape left behind by the Wreckers. It's a brutal world where Saba discovers some surprising things about herself: She's a fierce fighter, a cunning opponent, and above all, an unbeatable survivor. Teamed up with a hondsome daredevil named Jack and a gang of girl warrioirs called the Free Hawks, Saba is off to save her brother - and maybe her whole world.

Als eerste wil ik even opmerken dat dit een YA is en dat ik steeds meer issues heb met het jeugdgenre en ik er niet zo veel meer van verwacht, dat het vooral een fun and fast read is en vaak te veel op de oppervlakte blijft. Achteraf is dat ook mijn grootste probleem met dit boek. Saba moeten vechten voor haar leven, ten nadele van andermans leven. Dat conflict kwam voor mij veel te weinig terug in het verhaal, want je vraagt je echt af hoe je daar mee kan leven. Misschien heb ik Saba's innerlijke tweestrijd compleet gemist, maar over het algemeen leek het 'psychologische' te weinig plek in te nemen in het verhaal. (Uitwerking had overal wel wat extra gemogen, maar dat liet de schrijfstijl niet echt toe, daarover meer aan het einde)

Over het algemeen vond ik het boek zelf, het verhaal, wel leuk. De dystopische wereld waarin het zich afspeelt, de meeste personages en de geschiedenis bevielen mij wel. Hoewel je nogal in het duister blijft over het hoe en wat van het ontstaan van de dystopische wereld, geeft die mysterie toch iets extra. Gepaard met magische elementen hangt er een donkere maar mystieke sfeer in het boek. Maar het wordt geen fantasy, het blijft op de meeste vlakken erg realistisch, een mogelijke future-to-be.

Een ding waar ik heel blij mee was, was denk ik wel de romance. Je hebt van die boeken waar onverklaarbare love at first sight voorkomt (kuch, bijna alle boeken), maar in dit boek was er een heel belangrijk argument en bloeit de liefde pas veel later écht op. Natuurlijk is het wel voorspelbaar, maar wat had je dan verwacht in een YA?

De vergelijking met The Hunger Games van Suzanne Collins vind ik trouwens niet terecht. Het enige gedeelde is het dystopische, voorderest hebben ze maar weinig gemeen. Behalve misschien de hechte en complexe familie relaties en het doden. Daar houdt het echter op als je het mij vraagt.

Uiteindelijk heb ik het boek 3/5 gegeven. Onder andere omdat het einde me echt tegenviel (misschien maakt het tweede deel het goed) én omdat ik de schrijfstijl geen toevoeging aan het verhaal vond. Deze is vergelijkbaar met The Knife of Never Letting Go van Patrick Ness, echter paste het heel goed in dat boek, terwijl in dit boek een 'normale' schrijfwijze wellicht beter had gepast en misschien ook meer inzicht had gegeven in gedachten et cetera (en geen aanhalingstekens zijn ONTZETTEND vervelend). Oh en eigenlijk wilde ik extra punten geven voor de Girl Gang (yeah, girlpower) en Emmi (die heel stom niet genoemd wordt op de achterkant) en Jack.

Dumdum, that's it, mijn bookrelated toevoeging voor vandaag. I'll see you guys tonight! En we gaan snickerdoodles maken, toch? Want die worden vast super lekker. Ik neem btw wel een (superawesomeleuke) soundtrack mee en dvd's als we ons na het bakken gaan vervelen?

Huggers,

Iris