Het lang verwachte laatste deel van de Zusters van de Spijkerbroek boeken. Voordat ik begon met lezen wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Het vierde boek, hoewel het een 'open' einde had, eindigde op een best wel perfecte manier voor mij; vol mogelijkheden voor de toekomst, en geen touwtjes die nog snel aan elkaar vast geknoopt werden. Om er dan nog een deel achteraan te gooien dat zich tien jaar in de toekomst afspeelt.. Dat pakt of heel goed of heel verkeerd uit.
Titel: Sisterhood Everlasting
Schrijftster: Ann BrasharesSerie: The Sisterhood of the Traveling Pants/ De Zomers van de Spijkerbroek
Jaar: 2012
Aantal bladzijden: 349
On the cusp of turning thirty, Tibby, Lena, Carmen, and Bridget are now living separate lives, out on their own. Yet despite having jobs and men that they love, each knows that something is missing: the closeness that once sustained them. Carmen is a successful actress in New York, engaged to be married, but misses her friends. Lena finds solace in her art, teaching in Rhode Island, but still thinks of Kostos and the road she didn’t take. Bridget lives with her longtime boyfriend, Eric, in San Francisco, and though a part of her wants to settle down, a bigger part can’t seem to shed her old restlessness. Then Tibby reaches out to bridge the distance, sending the others plane tickets for a reunion that they all breathlessly await. And indeed, it will change their lives forever—but in ways that none of them could ever have expected.
Ik durf echt totaal niets over het plot te zeggen eigenlijk, want het enige waar ik graag over zou praten is meteen de major spoiler. Laten we het erop houden dat ergens in het boek een enorme plottwist naar voren komt. Ik wist eerst echt niet wat ik ervan moest denken, en dacht echt, heeft ze híer nou nog een boek voor geschreven? Maar uiteindelijk kan Brashares toch mij weer in de huid van Bee, Lena, Tibby en (met mindere mate, want ik mocht haar nooit) Carmen laten kruipen. En het voelde vertrouwd, net als toen ik de boeken vroeger las. Het is toch iets dat voelt als een thuis en fijne herinneringen, die vriendschap van de zusters.
Is het nodig dat je dit boek leest om de serie af te maken? Ik denk van niet. Maar het voegt er zeker wel iets aan toe, en het geeft je ook wel een definitiever einde. Kan ik de rest van de boeken ooit hetzelfde lezen? Nee. Er is echt wel iets fundamenteels veranderd in de manier waarop ik deze personages zie, zodat ik nooit meer aan ze kan denken zonder me te herinneren waar hun reis ze uiteindelijk allemaal heen brengt (hee kijk ik gebruik vakantietermen, ha-ha). Maar ik denk niet dat dat erg is, zoals ik al zei, het voegt er alleen maar iets aan toe.
Ik zou het heel goed snappen als mensen zeggen dat ze teleurgesteld zijn met sommige van de wendingen in dit laatste deel. Gelukkig heb ik dit eigenlijk niet, al werd ik er ook niet altijd blij van.. Maar een goed boek maakt je niet per se blij, het laat je iets voelen. Ik heb zeker wel gevoeld bij Sisterhood Everlasting. Het is misschien niet het meest briljante boek of het mooiste geschreven, maar het is wel een passende conclusie voor een verhaal over iets als simpels en complex als de vriendschap tussen vier vriendinnen.
Voor mij is het boek dus goed uitgepakt, al ben ik er niet door weggeblazen. Maar ik zie het zeker wel als deel en afsluiter van een goeie serie. Daarom krijgt 'ie van mij 4/5 sterretjes! Een ster voor Tibby, een ster voor Bee, een ster voor Lena en een voor Carmen.
Wat zijn jullie allemaal aan het lezen? Ik ga maar eens aan de grote stapel new arrivals beginnen, denk ik zo..
Kus en knuf,
Jojojojo
P.S. Ik merk dat ik na 10 jaar ook nog steeds de meest massive crush op Kostos heb.. Ah, be still my heart for the beautiful Greek man!
YOU ARE PERFECT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten