Review - The Master

Titel: The Master
Geregisseerd door: Paul Thomas Anderson
Met o.a.: Joaquin Phoenix, Philip Seymour Hoffman en Amy Adams
Uitgekomen in: 2012

A Naval veteran arrives home from war unsettled and uncertain of his future - until he is tantalized by The Cause and its charismatic leader.

Voor het mentoraat moesten we weer eens een cultureel uitje doen en toen hadden we besloten om naar deze film te gaan. Anderson is een bekende regisseur, wellicht ken je hem van Magnolia of There Will Be Blood. Ik had wel van hem gehoord, en van Magnolia, maar had nog nooit een film van deze man gezien. Hij staat bekend om zijn ensemblefilms, een film waarin meerdere verhalen belangrijk zijn/meerdere personages centraal staan (bv. Love Actually) én hij stopt vaak familierelaties of iets in die trant in zijn films. En meneer Anderson maakt vaak gebruik van long takes.

Deze film gaat dus over een veteraan die probeert terug te komen in de Amerikaanse samenleving. Dat gaat natuurlijk niet zo gemakkelijk, maar hij wordt opgenomen in een gastvrije en zeer liefhebbende familie. Hoewel die familie nogal apart te noemen is. Hoffman is de leider en vaderfiguur binnen de familie. Hij is degene die Freddie onder handen neemt en helpt om terug op de rails te komen.

Nou denk je misschien: gezellige en vriendelijke familie! Nou, integendeel. Ze hangen dus nogal een apart idee/geloof aan in die sekte. Hoffman wordt daarin ook The Master genoemd. In het kort: door een soort van hypnose - wat het echt niet is volgens hoffman! - komt men terug in vorige levens en herinnert het zich. Ziektes en andere problemen zouden ontstaan zijn uit levens voor dít leven. Het kan zelfs ontstaan zijn uit een leven biljóenen jaren geleden. (de aarde is niet eens zo oud!) Door die sessies ontwaak je uit je 'slaap' en het volgende moment ben je genezen van al je miljoenen jaren oude kwaaltjes! (lees: kanker, reuma, psychische problemen) Ik kon mijn oren niet geloven!

Maar eigenlijk is dat niet eens het centrale punt van de film geloof ik. Het ging nog steeds over de plek die Freddie probeerde in te nemen in de samenleving nadat zijn narratief niet meer opging (see what I did there Yumi?) En toevallig was die sekte datgene dat hem mogelijkheden bood ondanks zijn fouten en problemen en alles.

En er zat ook een Kant-rand aan. Want het ging over een 'master' en dat iedereen die nodig had. En ik weet niet meer de precieze quote, maar het kon zo uit zijn tekst over geschiedenis komen! Ik voelde me toen heel slim. Maar waarschijnlijk klopte er niets van.

Ik vind het heel moeilijk om een review over deze film te schrijven. Ik ben er nog niet helemaal aan uit wat de achterliggende gedachte was. Maar solely based on the quality: het was vrij goed. Ik vond de kleuren zo prachtig en intens! Het contrast was precies goed. Er zaten soms ook prachtige shots in en de acteerstijl was top notch. Werkelijk waar: Phoenix en Hoffman waren geweldig! Het was wel echt een lange zit en soms/vaak kakte het een beetje in en je moet niet vies zijn van een beetje bloot (freud? yes/no?), maar toch was het zeker geen slechte film. Ik zeg niet dat jullie hem nu meteen moeten gaan kijken, maar als je ooit eens iets anders wilt zien is dit wel aan te raden. En ik ben er achter gekomen dat ik serieus gehersenspoeld ben door Cultuurtheorie. Ik zie overal Kantjes en Freudjes.

Nou that's it, sorry dat het zo lang was!
En Happy Valentine's Day! Yumi en Josine, hopefully you had a good one! En Mardie: onze tijd komt nog! Ghehe. Of niet natuurlijk. Ik vind een single valentijnsdag ook wel prima. Heb je een excuus om chocola te eten.


Hugs en kisses,

Iris