Freeze Cake
Het is een cheese cake, maar dan met een twist! Zó heerlijk!
Bekijk hier het filmpje over deze geweldige pindakaas en banaan cheese cake!
Je begint met twee bananen in de vriezer te doen! En oh dear Lord, hoe ze eruit komen...
Ik zou ze nog in geen honderd jaar willen opeten! Maargoed, alles voor deze recepten he! Die bananen liggen dus al een hele nacht in je vriezer lekker bruin en hard te worden.. Vergeet ze dus niet in de vriezer te doen. Ahum.
Dan kan je dus beginnen: verpulver alle digestieve koekjes met wat gesmolten boter en doe die in een taart vormpie. Lekker aandrukken, want anders hebbie zo een probleem.
Haal de binnenkant van de banaan uit het hoedje: dit is zó'n leuk gezicht. Daarnaast heeft dit recept weer 'double cream' -.-' en aangezien WIJ DAT NIET HEBBEN IN NEDERLAND, heb ik volgens mij maar weer gekozen voor slagroom als vervanging. Beetje opkloppen, en gooi je smooshy bananen er maar bij! Gooi dan de suiker, vanille, cream cheese (ik gebruik mon chou) en pindakaas erbij en dan kan alles in het vormpje worden gegoten.
Iemand trouwens een idee waar je grote flesjes met vanille extract koopt? Het enige wat ik kon vinden bij de AH was een mini flesje van Dr. Oetker...
Laat het LANG in de vriezer liggen, anders mislukt ALLES. But don't be scared, I can do it, so will you. Laat het dus liggen, tussen de 4 en 6 uur zou ik zeggen.
En daarna kan je em gaan opeten O.O
Dit recept was zó heerlijk, my god. Als je een fan van pindakaas en banaan bent moet je dit gewoon eten, OR YOU WILL DIE.
PS. Kijk eens even naar onze replica! Is ie niet identiek! Omg..
woensdag 27 februari 2013
maandag 25 februari 2013
review - Sisterhood Everlasting
Bammm alweer een! Het was vandaag rustig op het werk, dus vandaar...
Het lang verwachte laatste deel van de Zusters van de Spijkerbroek boeken. Voordat ik begon met lezen wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Het vierde boek, hoewel het een 'open' einde had, eindigde op een best wel perfecte manier voor mij; vol mogelijkheden voor de toekomst, en geen touwtjes die nog snel aan elkaar vast geknoopt werden. Om er dan nog een deel achteraan te gooien dat zich tien jaar in de toekomst afspeelt.. Dat pakt of heel goed of heel verkeerd uit.
Titel: Sisterhood Everlasting
Schrijftster: Ann Brashares
Serie: The Sisterhood of the Traveling Pants/ De Zomers van de Spijkerbroek
Jaar: 2012
Aantal bladzijden: 349
On the cusp of turning thirty, Tibby, Lena, Carmen, and Bridget are now living separate lives, out on their own. Yet despite having jobs and men that they love, each knows that something is missing: the closeness that once sustained them. Carmen is a successful actress in New York, engaged to be married, but misses her friends. Lena finds solace in her art, teaching in Rhode Island, but still thinks of Kostos and the road she didn’t take. Bridget lives with her longtime boyfriend, Eric, in San Francisco, and though a part of her wants to settle down, a bigger part can’t seem to shed her old restlessness. Then Tibby reaches out to bridge the distance, sending the others plane tickets for a reunion that they all breathlessly await. And indeed, it will change their lives forever—but in ways that none of them could ever have expected.
Ik durf echt totaal niets over het plot te zeggen eigenlijk, want het enige waar ik graag over zou praten is meteen de major spoiler. Laten we het erop houden dat ergens in het boek een enorme plottwist naar voren komt. Ik wist eerst echt niet wat ik ervan moest denken, en dacht echt, heeft ze híer nou nog een boek voor geschreven? Maar uiteindelijk kan Brashares toch mij weer in de huid van Bee, Lena, Tibby en (met mindere mate, want ik mocht haar nooit) Carmen laten kruipen. En het voelde vertrouwd, net als toen ik de boeken vroeger las. Het is toch iets dat voelt als een thuis en fijne herinneringen, die vriendschap van de zusters.
Is het nodig dat je dit boek leest om de serie af te maken? Ik denk van niet. Maar het voegt er zeker wel iets aan toe, en het geeft je ook wel een definitiever einde. Kan ik de rest van de boeken ooit hetzelfde lezen? Nee. Er is echt wel iets fundamenteels veranderd in de manier waarop ik deze personages zie, zodat ik nooit meer aan ze kan denken zonder me te herinneren waar hun reis ze uiteindelijk allemaal heen brengt (hee kijk ik gebruik vakantietermen, ha-ha). Maar ik denk niet dat dat erg is, zoals ik al zei, het voegt er alleen maar iets aan toe.
Ik zou het heel goed snappen als mensen zeggen dat ze teleurgesteld zijn met sommige van de wendingen in dit laatste deel. Gelukkig heb ik dit eigenlijk niet, al werd ik er ook niet altijd blij van.. Maar een goed boek maakt je niet per se blij, het laat je iets voelen. Ik heb zeker wel gevoeld bij Sisterhood Everlasting. Het is misschien niet het meest briljante boek of het mooiste geschreven, maar het is wel een passende conclusie voor een verhaal over iets als simpels en complex als de vriendschap tussen vier vriendinnen.
Voor mij is het boek dus goed uitgepakt, al ben ik er niet door weggeblazen. Maar ik zie het zeker wel als deel en afsluiter van een goeie serie. Daarom krijgt 'ie van mij 4/5 sterretjes! Een ster voor Tibby, een ster voor Bee, een ster voor Lena en een voor Carmen.
Wat zijn jullie allemaal aan het lezen? Ik ga maar eens aan de grote stapel new arrivals beginnen, denk ik zo..
Kus en knuf,
Jojojojo
P.S. Ik merk dat ik na 10 jaar ook nog steeds de meest massive crush op Kostos heb.. Ah, be still my heart for the beautiful Greek man!
YOU ARE PERFECT
Het lang verwachte laatste deel van de Zusters van de Spijkerbroek boeken. Voordat ik begon met lezen wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Het vierde boek, hoewel het een 'open' einde had, eindigde op een best wel perfecte manier voor mij; vol mogelijkheden voor de toekomst, en geen touwtjes die nog snel aan elkaar vast geknoopt werden. Om er dan nog een deel achteraan te gooien dat zich tien jaar in de toekomst afspeelt.. Dat pakt of heel goed of heel verkeerd uit.
Titel: Sisterhood Everlasting
Schrijftster: Ann Brashares
Serie: The Sisterhood of the Traveling Pants/ De Zomers van de Spijkerbroek
Jaar: 2012
Aantal bladzijden: 349
On the cusp of turning thirty, Tibby, Lena, Carmen, and Bridget are now living separate lives, out on their own. Yet despite having jobs and men that they love, each knows that something is missing: the closeness that once sustained them. Carmen is a successful actress in New York, engaged to be married, but misses her friends. Lena finds solace in her art, teaching in Rhode Island, but still thinks of Kostos and the road she didn’t take. Bridget lives with her longtime boyfriend, Eric, in San Francisco, and though a part of her wants to settle down, a bigger part can’t seem to shed her old restlessness. Then Tibby reaches out to bridge the distance, sending the others plane tickets for a reunion that they all breathlessly await. And indeed, it will change their lives forever—but in ways that none of them could ever have expected.
Ik durf echt totaal niets over het plot te zeggen eigenlijk, want het enige waar ik graag over zou praten is meteen de major spoiler. Laten we het erop houden dat ergens in het boek een enorme plottwist naar voren komt. Ik wist eerst echt niet wat ik ervan moest denken, en dacht echt, heeft ze híer nou nog een boek voor geschreven? Maar uiteindelijk kan Brashares toch mij weer in de huid van Bee, Lena, Tibby en (met mindere mate, want ik mocht haar nooit) Carmen laten kruipen. En het voelde vertrouwd, net als toen ik de boeken vroeger las. Het is toch iets dat voelt als een thuis en fijne herinneringen, die vriendschap van de zusters.
Is het nodig dat je dit boek leest om de serie af te maken? Ik denk van niet. Maar het voegt er zeker wel iets aan toe, en het geeft je ook wel een definitiever einde. Kan ik de rest van de boeken ooit hetzelfde lezen? Nee. Er is echt wel iets fundamenteels veranderd in de manier waarop ik deze personages zie, zodat ik nooit meer aan ze kan denken zonder me te herinneren waar hun reis ze uiteindelijk allemaal heen brengt (hee kijk ik gebruik vakantietermen, ha-ha). Maar ik denk niet dat dat erg is, zoals ik al zei, het voegt er alleen maar iets aan toe.
Ik zou het heel goed snappen als mensen zeggen dat ze teleurgesteld zijn met sommige van de wendingen in dit laatste deel. Gelukkig heb ik dit eigenlijk niet, al werd ik er ook niet altijd blij van.. Maar een goed boek maakt je niet per se blij, het laat je iets voelen. Ik heb zeker wel gevoeld bij Sisterhood Everlasting. Het is misschien niet het meest briljante boek of het mooiste geschreven, maar het is wel een passende conclusie voor een verhaal over iets als simpels en complex als de vriendschap tussen vier vriendinnen.
Voor mij is het boek dus goed uitgepakt, al ben ik er niet door weggeblazen. Maar ik zie het zeker wel als deel en afsluiter van een goeie serie. Daarom krijgt 'ie van mij 4/5 sterretjes! Een ster voor Tibby, een ster voor Bee, een ster voor Lena en een voor Carmen.
Wat zijn jullie allemaal aan het lezen? Ik ga maar eens aan de grote stapel new arrivals beginnen, denk ik zo..
Kus en knuf,
Jojojojo
P.S. Ik merk dat ik na 10 jaar ook nog steeds de meest massive crush op Kostos heb.. Ah, be still my heart for the beautiful Greek man!
YOU ARE PERFECT
zondag 24 februari 2013
SIBOO (als we er SIBOOOM van maken is het net een economische formule)
THIS PLAN, I LIKE IT! ANOTHER.
Ik heb dat dus ook echt heel erg, van die obsession songs. De laatste paar weken valt het om de een of andere reden wel mee, misschien omdat ik een nieuwe computie heb en nog niet al mijn afspeellijstjes en ipodjes enzo zijn mee verhuisd. But still! They are there!
Radioactive is trouwens echt een geniaal liedje ja. Maar het is dan ook Imagine Dragons..
Anyway, mijn currently obsessongs:
Take It All Away - Red
(Als ik jullie genoeg gerijpt acht, zal ik misschien eens mededelen waar ik dit liedje vandaan had. Maar nu vinden jullie dat toch niet interessant (behalve Iris misschien maar das spoilers!)
It'S SO AMAAAAZING!
Na het kijken van Pitch Perfect ben ik ook slightly obsessed met Titanium. Ik vond het altijd al een erg leuk liedje, maar ook nadattie een tijdje uit de mode is geweest istie nog steeds erg meezingbaar! Die 10 seconden Anna Kendrick versie onder de douche zal ik hier maar niet doen, want das maar zo weinig (en helaas hebben ze geen vol liedje voor de soundtrack opgenomen)
Youth/ Home - Daughter (2 liedjes dus, niet een rare titel)
Aparte songs, en best wel coole lyrics! En ze zijn ook gewoon superleuk om een beetje emotioneel bij mee te blèren. Nou ja, niet blèren maar je snapt het idee. Volgens mij heb ik deze trouwens al een keer op de blog gezet..
Out of Touch - Hall & Oates
Dit is gewoon heel heel heel heel heel heel catchy en perfect-feelingie. I lurv it.
En dan nog eeeeentje;
Wide Awake - Alex Goot
Ik vind deze cover eigenlijk nog tien keer cooler dan het echte liedje. Shit happens.
Zoals je ziet, eigenlijk geen nieuwe liedjes, haha. Ik denk dat jullie ze allemaal behalve de bovenste wel kennen, maar even opnieuw onder de aandacht brengen is ook leuk!
En Bastille vind ik overigens ook echt een super nummer!! Ik ben benieuwd wat Iris en Yumi hiervan maken! En dit nieuwe meme (meme?) is ook voor toekomstig gebruik, toch?!?!
Hier nog, omdat ik compleet Out of Control ben..
Nog een hele hele fijne zondag voor jullie allemaal ;) Overigens komt Sisterhood al een beetje in de goeie richting!
Ik heb dat dus ook echt heel erg, van die obsession songs. De laatste paar weken valt het om de een of andere reden wel mee, misschien omdat ik een nieuwe computie heb en nog niet al mijn afspeellijstjes en ipodjes enzo zijn mee verhuisd. But still! They are there!
Radioactive is trouwens echt een geniaal liedje ja. Maar het is dan ook Imagine Dragons..
Anyway, mijn currently obsessongs:
Take It All Away - Red
(Als ik jullie genoeg gerijpt acht, zal ik misschien eens mededelen waar ik dit liedje vandaan had. Maar nu vinden jullie dat toch niet interessant (behalve Iris misschien maar das spoilers!)
It'S SO AMAAAAZING!
Na het kijken van Pitch Perfect ben ik ook slightly obsessed met Titanium. Ik vond het altijd al een erg leuk liedje, maar ook nadattie een tijdje uit de mode is geweest istie nog steeds erg meezingbaar! Die 10 seconden Anna Kendrick versie onder de douche zal ik hier maar niet doen, want das maar zo weinig (en helaas hebben ze geen vol liedje voor de soundtrack opgenomen)
Youth/ Home - Daughter (2 liedjes dus, niet een rare titel)
Aparte songs, en best wel coole lyrics! En ze zijn ook gewoon superleuk om een beetje emotioneel bij mee te blèren. Nou ja, niet blèren maar je snapt het idee. Volgens mij heb ik deze trouwens al een keer op de blog gezet..
Out of Touch - Hall & Oates
Dit is gewoon heel heel heel heel heel heel catchy en perfect-feelingie. I lurv it.
En dan nog eeeeentje;
Wide Awake - Alex Goot
Ik vind deze cover eigenlijk nog tien keer cooler dan het echte liedje. Shit happens.
Zoals je ziet, eigenlijk geen nieuwe liedjes, haha. Ik denk dat jullie ze allemaal behalve de bovenste wel kennen, maar even opnieuw onder de aandacht brengen is ook leuk!
En Bastille vind ik overigens ook echt een super nummer!! Ik ben benieuwd wat Iris en Yumi hiervan maken! En dit nieuwe meme (meme?) is ook voor toekomstig gebruik, toch?!?!
Hier nog, omdat ik compleet Out of Control ben..
CRAY CRAY ;D
Nog een hele hele fijne zondag voor jullie allemaal ;) Overigens komt Sisterhood al een beetje in de goeie richting!
Review - Leviathan
Titel: Leviathan
Schrijver: Scott Westerfeld
Pagina's: 434
Uitgegeven in: 2009
Prince Aleksander, would-be heir to the Austro-Hungarian throne, is on the run. His own people have turned on him. His title is worthless. All he has is a battletorn war machine and a loyal crew of men.
Deryn Sharp is a commoner, disguised as a boy in the British Air Service. She's a brilliant airman. But her secret is in constant danger of being discovered.
With World War I brewing, Alek and Deryn's paths cross in the most unexpected way…taking them on a fantastical, around-the-world adventure that will change both their lives forever.
De zomer van 1914: iedereen heeft op de basisschool en vervolgens op de middelbare school geleerd wat er toen gebeurde. Franz Ferdinand werd vermoord en dat leidde als een sneeuwbal effect tot The Great War. Dit boek speelt zich af rondom deze gebeurtenissen. Alleen is alles net wat anders. We hebben wat extra's, wat alternatieve motieven en een hoop EPICS. Westerfeld heeft wat steampunk toegevoegd in de vorm van de Darwinists en Clankers en maakt zo iets heel nieuws van WOI.
Ik vond het echt ontzettend leuk om dit boek te lezen. Je merkt natuurlijk dat het een kinder/YA boek is. Alek en Deryn zijn rond de 15 jaar oud. Nog niet echt tieners, maar ook niet echt kinderen. Desalniettemin was hun avontuur thrilling! Ik heb dit boek echt verslonden in korte tijd. Het las makkelijk en het verhaal hield je in zijn ban. Ik ben natuurlijk wel echt een geschiedenis-geek (ik spreek het nu gelukkig wel goed uit Josine...) dus ik vond het erg leuk om namen zoals Churchill, Darwin enz. terug te vinden en de historische gebeurtenissen.
Oke, en ik voorzag ook al dat er hoogstwaarschijnlijk iets tussen Alek en Deryn zou komen, i mean, homooooonen? Maar dat was in dit deel nog maar heel klein! En dat vond ik heel goed! Want omg in iedere YA lijkt liefde de rode draad te zijn? En dat is onzin! Dus go Westerfeld. En ik vond de hoofdpersonages ook heel leuk, vooral Dr. Barlow, ik ben heel benieuwd wat ze verder nog allemaal gaat doen. Sowieso nodigt dit boek heel erg uit tot het lezen van het vervolg.
Ik heb eens naar wat reviews gekeken en er was nogal kritiek op de uitvoerige beschrijvingen van de machines/dieren van en Darwinists en Clankers, maar dat vond ik juist meevallen en bovendien was het érg interessant. En ik denk ook dat het de Eerste Wereldoorlog op een goede manier onder de aandacht brengt bij kinderen/jongeren. Het is natuurlijk niet de werkelijke geschiedenis, maar het zou ze wel aan kunnen sporen tot interesse in geschiedenis. En ik ben helemaal pro geschiedenis/cultuur voor kindjes.
Soo, ik heb hem op goodreads 5 sterren gegeven, voornamelijk omdat ik vind dat ie een hogere score op goodreads verdient, maar laat ik het maar op houden dat ik het 4,5 geef. Dat vind ik wel redelijk. Zeker een aanrader dit boek!
Hugs,
Iris
p.s. ik had het in rood gedaan omdat The Phantom in het boek al zijn briefjes in het rood schrijft, like blooooood.
p.p.s. ik vind het SIBOO heel leuk! en ik ben benieuwd naar josine's posts (;
p.p.p.s. hoe staat het met de music challenges?
Schrijver: Scott Westerfeld
Pagina's: 434
Uitgegeven in: 2009
Prince Aleksander, would-be heir to the Austro-Hungarian throne, is on the run. His own people have turned on him. His title is worthless. All he has is a battletorn war machine and a loyal crew of men.
Deryn Sharp is a commoner, disguised as a boy in the British Air Service. She's a brilliant airman. But her secret is in constant danger of being discovered.
With World War I brewing, Alek and Deryn's paths cross in the most unexpected way…taking them on a fantastical, around-the-world adventure that will change both their lives forever.
De zomer van 1914: iedereen heeft op de basisschool en vervolgens op de middelbare school geleerd wat er toen gebeurde. Franz Ferdinand werd vermoord en dat leidde als een sneeuwbal effect tot The Great War. Dit boek speelt zich af rondom deze gebeurtenissen. Alleen is alles net wat anders. We hebben wat extra's, wat alternatieve motieven en een hoop EPICS. Westerfeld heeft wat steampunk toegevoegd in de vorm van de Darwinists en Clankers en maakt zo iets heel nieuws van WOI.
Ik vond het echt ontzettend leuk om dit boek te lezen. Je merkt natuurlijk dat het een kinder/YA boek is. Alek en Deryn zijn rond de 15 jaar oud. Nog niet echt tieners, maar ook niet echt kinderen. Desalniettemin was hun avontuur thrilling! Ik heb dit boek echt verslonden in korte tijd. Het las makkelijk en het verhaal hield je in zijn ban. Ik ben natuurlijk wel echt een geschiedenis-geek (ik spreek het nu gelukkig wel goed uit Josine...) dus ik vond het erg leuk om namen zoals Churchill, Darwin enz. terug te vinden en de historische gebeurtenissen.
Oke, en ik voorzag ook al dat er hoogstwaarschijnlijk iets tussen Alek en Deryn zou komen, i mean, homooooonen? Maar dat was in dit deel nog maar heel klein! En dat vond ik heel goed! Want omg in iedere YA lijkt liefde de rode draad te zijn? En dat is onzin! Dus go Westerfeld. En ik vond de hoofdpersonages ook heel leuk, vooral Dr. Barlow, ik ben heel benieuwd wat ze verder nog allemaal gaat doen. Sowieso nodigt dit boek heel erg uit tot het lezen van het vervolg.
Ik heb eens naar wat reviews gekeken en er was nogal kritiek op de uitvoerige beschrijvingen van de machines/dieren van en Darwinists en Clankers, maar dat vond ik juist meevallen en bovendien was het érg interessant. En ik denk ook dat het de Eerste Wereldoorlog op een goede manier onder de aandacht brengt bij kinderen/jongeren. Het is natuurlijk niet de werkelijke geschiedenis, maar het zou ze wel aan kunnen sporen tot interesse in geschiedenis. En ik ben helemaal pro geschiedenis/cultuur voor kindjes.
Soo, ik heb hem op goodreads 5 sterren gegeven, voornamelijk omdat ik vind dat ie een hogere score op goodreads verdient, maar laat ik het maar op houden dat ik het 4,5 geef. Dat vind ik wel redelijk. Zeker een aanrader dit boek!
Hugs,
Iris
p.s. ik had het in rood gedaan omdat The Phantom in het boek al zijn briefjes in het rood schrijft, like blooooood.
p.p.s. ik vind het SIBOO heel leuk! en ik ben benieuwd naar josine's posts (;
p.p.p.s. hoe staat het met de music challenges?
Songs I've Been Obsessing Over - 1
My lovely ladies!
I have returned from the land of Too Much Homework And Also Math that lies far beyond, in a dark place, to bring you a blogpost..
Haha, sorry dat moest even.
Een nieuwe soort post, probeer ik nu in het leven te roepen. Het is hetzelfde idee wat Iris een tijdje terug heeft gedaan, maar nu plak ik er een label op.
Ik heb namelijk vaak dat ik een bepaald liedje/bepaalde liedjes ontdek en die dan gedurende een maand/tweeweken/week HEEL VEEL luister. En dan minimaal 5 keer per dag. Zo veel. Dus bij deze:
1. Imagine Dragons - Radioactive
Okay ik kwam bij dit liedje dankzij de "The Host"trailer (waar ik echt heel benieuwd naar ben!) en ik moet zeggen dat ik het er echt bij vind passen. En heel handig kwam er aan het eind van de trailer in beeld welk liedje dat nou was. Dus, ik gedownload en hoe vaker ik hem hoor, hoe gaver ik hem vind!
2. Gorillaz - Doncamatic
Ik weet nog dat ik lang, heel lang geleden (drie jaar of zo maar ach), toen TMF nog bestond volgens mij, dit liedje op tv zag. Ik vond het heel gaaf, maar had het toen niet gedownload of zo. Nu had ik twee weken terug weer eens een keer Guitar Hero aan het doen was en toen deed ik een liedje van Gorillaz en toen kwam ik er achter dat ze een singles-album hebben uitgebracht dus heb ik die aan mijn Itunes toegevoegd, en toen hoorde ik dit liedje weer.
3. Bastille - Pompeii
Dankzij Iris. Echt supergaaf nummer! :D
4. Kodaline - All I Want
Dit liedje was een tijdje geleden Megahit op 3FM, maar ik heb hem pas twee weken terug gedownload en nu staat hij met al de vorige liedjes constant op repeat. Hij is zooooo mooi! De clip is wel een beetje apart, maar ook wel weer mooi vind ik.
En als laatste:
5. Damain Rice - 9 Crimes
Ja, ik weet dat jullie deze allemaal al kennen en ja, ik weet dat ik hier heel laat mee ben. Maar wederom dankzij 3FM is dit nummer weer onder mijn aandacht gekomen, en deze keer door de Zeroes top 100, die vorige week vrijdag was. En zeg nou eerlijk, een keertje extra naar dit liedje luisteren kan nooit kwaad, toch?
That's it for now!
Byeeeeeeee! :)
M.
vrijdag 22 februari 2013
THANK GOD I FIXED F*DING FIREFOX/ also review
Is het rood omdat de ogen van Voldie rood zijn die in het boek rood zijn
maar in de film waar het plaatje van is blauw dus iemand of jij heeft dat veranderd en wil daar zo extra aandacht naar trekken? Clever cleverness.
FIRST PLEASE WATCH THIS<<<<<
Titel: The Wise Man's Fear
Schrijver: Patrick Rothfuss
Serie: The Kingkiller Chronicle #2
Jaar: 2011
Blz: 1107
Summary van Goodreads (er stond alleen maar *praise* op mijn boek)
For nearly four years, fantasy and science fiction enthusiasts have been eagerly awaiting this second volume to Patrick Rothfuss' Kingkiller Chronicles. The first volume, The Name of the Wind, won the prestigious Quill Award and was recently voted as the third-best SFF novel of the decade on Tor.com. In this linchpin book of the trilogy, Kvothe continues his perilous search for answers about the Chandrian even as he grapples with more pressing dangers.
You guys, you guys. Als ik nog niet weg was geblazen door het eerste boek, dan toch zeker wel door dit deel. Het was wat langer, maar er gebeurde ook zoveel meer! Meer actie, meer mythes, meer awesome reputation-building, meer romance en court intrige.. Alles wat een kick-ass fantasy nodig heeft.
Ik kan natuurlijk niet alles gaan beschrijven, want dat zou het boek voor jullie nogal gaan spoilen, daarom zal ik al mijn feels even op een vage manier omschrijven.
Je denkt misschien, 1100 pagina's, wat?? ImPOSSibeleeee! Nou, het is zo vloeiend en makkelijk geschreven (en let's face it, kleine pagina's helpen), dat dit totaal geen probleem is. Ik had ook geen moeite met in het verhaal komen je wordt gewoon weer verder meegesleurd waar het eerste boek ophield. Aangezien ik net daarvoor nummer 1 nog had gelezen, ging dit voor mij prima. Alleen daarna las ik even een weekje niks, toen ik rond page 300 was, door ehmm.. een mini-reading slump? Maar ik denk dat het wel een ode aan dit boek is om te zeggen dat ik de overgebleven 800 pagina's vervolgens in 3 dagen heb gelezen.
Het blijft gewoon constant interessant en spannend. En als ik af en toe zo'n beetje een idee had van, okee nu blijftie toch wel iets te comfortabel op deze plaats hangen, BAM, ging het verhaal een andere kant op! Dit meen ik serieus, ik heb me er serieus een aantal keer over verbaasd dat dat precies op het goede moment gebeurde.
In dit deel verkent Kvothe in ieder geval iets meer van zijn wereld dan alleen de University, waar een groot deel van het eerste boek zich afspeelde. Er komen een hoop nieuwe en super weggezette personages naar voren, maar ook oude vertrouwde personages blijven, en krijgen in sommige gevallen een nieuwe twist. Hoeveel je ook te weten komt over hen, en over de wereld, ik heb het gevoel dat er nog een heleboel meer achterzit, en ik ben er zo benieuwd naar!
Helaas las ik laatst ergens over het derde deel, The Doors of Stone;
an irritated Pat Rothfuss set the release date as early as 2035
of iets in die trant. Niet erg bemoedigend, al hoop ik dat het een decade of twee eerder komt. Fingers crossed!
Was dit een beetje een okee-e review? Volgens mij is het namelijk allemaal nogal vaag zo, voor iemand die het boek niet gelezen heeft.. Ik hoop in ieder geval dat Mardie en Yumi ooit het verlangen zullen vinden The Name of the Wind te lezen, en dat Iris snel dit boek leest, so we can discuss!!
Oja, Iris, weet je nog dat we Natalie Dormer gementioned hadden in onze mail (en mardie op dr tumblr, yes I'm your stalker);
She's THE PERFECT DENNA AM I RIGHT? AM I RIGHT! Ja dat is Margaery Tyrell
Btw mards, was die ene gifset op tumblr van links Uma Thurman talking en rechts Kill Bill van Pulp Fiction? Of heb ik Kill Bill 2 niet goed genoeg gekeken? Anyway, we moeten collectief maar weer eens wat Quentin Tarantino films kijken.
Oh nvm that, Pulp Fiction was voor Kill Bill.
LOVE YOU GIRLS! En binnenkort een review van . .. het laatste Traveling Pants boek!
xJo
maar in de film waar het plaatje van is blauw dus iemand of jij heeft dat veranderd en wil daar zo extra aandacht naar trekken? Clever cleverness.
FIRST PLEASE WATCH THIS<<<<<
Titel: The Wise Man's Fear
Schrijver: Patrick Rothfuss
Serie: The Kingkiller Chronicle #2
Jaar: 2011
Blz: 1107
Summary van Goodreads (er stond alleen maar *praise* op mijn boek)
For nearly four years, fantasy and science fiction enthusiasts have been eagerly awaiting this second volume to Patrick Rothfuss' Kingkiller Chronicles. The first volume, The Name of the Wind, won the prestigious Quill Award and was recently voted as the third-best SFF novel of the decade on Tor.com. In this linchpin book of the trilogy, Kvothe continues his perilous search for answers about the Chandrian even as he grapples with more pressing dangers.
You guys, you guys. Als ik nog niet weg was geblazen door het eerste boek, dan toch zeker wel door dit deel. Het was wat langer, maar er gebeurde ook zoveel meer! Meer actie, meer mythes, meer awesome reputation-building, meer romance en court intrige.. Alles wat een kick-ass fantasy nodig heeft.
Ik kan natuurlijk niet alles gaan beschrijven, want dat zou het boek voor jullie nogal gaan spoilen, daarom zal ik al mijn feels even op een vage manier omschrijven.
Je denkt misschien, 1100 pagina's, wat?? ImPOSSibeleeee! Nou, het is zo vloeiend en makkelijk geschreven (en let's face it, kleine pagina's helpen), dat dit totaal geen probleem is. Ik had ook geen moeite met in het verhaal komen je wordt gewoon weer verder meegesleurd waar het eerste boek ophield. Aangezien ik net daarvoor nummer 1 nog had gelezen, ging dit voor mij prima. Alleen daarna las ik even een weekje niks, toen ik rond page 300 was, door ehmm.. een mini-reading slump? Maar ik denk dat het wel een ode aan dit boek is om te zeggen dat ik de overgebleven 800 pagina's vervolgens in 3 dagen heb gelezen.
Het blijft gewoon constant interessant en spannend. En als ik af en toe zo'n beetje een idee had van, okee nu blijftie toch wel iets te comfortabel op deze plaats hangen, BAM, ging het verhaal een andere kant op! Dit meen ik serieus, ik heb me er serieus een aantal keer over verbaasd dat dat precies op het goede moment gebeurde.
In dit deel verkent Kvothe in ieder geval iets meer van zijn wereld dan alleen de University, waar een groot deel van het eerste boek zich afspeelde. Er komen een hoop nieuwe en super weggezette personages naar voren, maar ook oude vertrouwde personages blijven, en krijgen in sommige gevallen een nieuwe twist. Hoeveel je ook te weten komt over hen, en over de wereld, ik heb het gevoel dat er nog een heleboel meer achterzit, en ik ben er zo benieuwd naar!
Helaas las ik laatst ergens over het derde deel, The Doors of Stone;
an irritated Pat Rothfuss set the release date as early as 2035
of iets in die trant. Niet erg bemoedigend, al hoop ik dat het een decade of twee eerder komt. Fingers crossed!
Was dit een beetje een okee-e review? Volgens mij is het namelijk allemaal nogal vaag zo, voor iemand die het boek niet gelezen heeft.. Ik hoop in ieder geval dat Mardie en Yumi ooit het verlangen zullen vinden The Name of the Wind te lezen, en dat Iris snel dit boek leest, so we can discuss!!
Oja, Iris, weet je nog dat we Natalie Dormer gementioned hadden in onze mail (en mardie op dr tumblr, yes I'm your stalker);
She's THE PERFECT DENNA AM I RIGHT? AM I RIGHT! Ja dat is Margaery Tyrell
Btw mards, was die ene gifset op tumblr van links Uma Thurman talking en rechts Kill Bill van Pulp Fiction? Of heb ik Kill Bill 2 niet goed genoeg gekeken? Anyway, we moeten collectief maar weer eens wat Quentin Tarantino films kijken.
Oh nvm that, Pulp Fiction was voor Kill Bill.
LOVE YOU GIRLS! En binnenkort een review van . .. het laatste Traveling Pants boek!
xJo
maandag 18 februari 2013
Review - Het Spook van de Opera
THE PHAAAAAAAAAAAAAAAANTOM OF THE OPERA IS HERE. Inside my mind.
Titel: Het Spook van de Opera
Schrijver: Gaston Leroux
Pagina's: 352
Uitgegeven in: 1910
The Phantom of the Opera lives under a famous opera house. A mere chorus girl, Christine Daae, becomes, under his guidance, a well known singer with a beautiful voice. But her old child hood sweetheart, the Vicount Raoul de Changy, has also entered the picture. The past comes back to haunt her, the future ahead is uncertain, and the present is undecided. Who will win the heart of Christine?; the handsome, rich Raoul or the masked Angel of Music? A story of romance, murder, sacrifice and sadness, this riveting, seductive tale will keep your emotions high until the very last page of the shocking conclusion.
Heeft dit nog wel een inleiding nodig? Ik geloof dat jullie natuurlijk allemaal bekend zijn met het verhaal van Het Spook, of gewoon Erik. (Seriously, Leroux, het spook van de opera klinkt EPIC en dan noem jij hem Erik?) En ik hoef jullie ook vast niet te vertellen wat voor een doos Christine is. Of Raul. Jeetje, irritante jonge verliefde mensen zijn irritant.
Ik ben niet van plan een uitgebreide review te schrijven over dit boek. Ik wil jullie alleen maar zeggen dat je dit echt niet voor de romance moet lezen, want argh, het lijkt wel een YA verhaal met die relatie en dan ook nog eens een ‘lovetriangle’ die geen driehoek is. Voor mij gaat dit boek niet over liefde in de zin van: man vrouw, trouwen, sex, kindjes.
Het gaat gewoon over de Phantom! En over de opera met alle poespas en behind-the-scenes geheimen. Het gaat om het mysterie, om de vernuftigheden en om een grote verbeeldingskracht. Ik vind het zeker een aanrader, ten eerste omdat het een goed te lezen klassieker is, ten tweede omdat er een hoop meer diepgang in zit dan in de geïdealiseerde hollywood film, ten derde omdat het zo een leuke sfeer heeft! Ik zou zo richting Parijs gaan om de Opera Garnier rond te lopen en me als de Phantom te gedragen door me overal te verstoppen en een cape en masker te dragen!
Btw: die leuke musical/hollywood versie heeft iets héel fouts (of goeds) gedaan als ik in plaats van dit:
Dit in mijn hoofd had tijdens het lezen:
Hmm: with whom would you do a duet?
And let’s face it: er waren echt niet zoveel magische kaarsen in het boek.
Yours truly,
Iris (ik wilde alles in rood doen, maar ik betwijfel of iemand het snapt en het staat zo lelijk!)
Titel: Het Spook van de Opera
Schrijver: Gaston Leroux
Pagina's: 352
Uitgegeven in: 1910
The Phantom of the Opera lives under a famous opera house. A mere chorus girl, Christine Daae, becomes, under his guidance, a well known singer with a beautiful voice. But her old child hood sweetheart, the Vicount Raoul de Changy, has also entered the picture. The past comes back to haunt her, the future ahead is uncertain, and the present is undecided. Who will win the heart of Christine?; the handsome, rich Raoul or the masked Angel of Music? A story of romance, murder, sacrifice and sadness, this riveting, seductive tale will keep your emotions high until the very last page of the shocking conclusion.
Heeft dit nog wel een inleiding nodig? Ik geloof dat jullie natuurlijk allemaal bekend zijn met het verhaal van Het Spook, of gewoon Erik. (Seriously, Leroux, het spook van de opera klinkt EPIC en dan noem jij hem Erik?) En ik hoef jullie ook vast niet te vertellen wat voor een doos Christine is. Of Raul. Jeetje, irritante jonge verliefde mensen zijn irritant.
Ik ben niet van plan een uitgebreide review te schrijven over dit boek. Ik wil jullie alleen maar zeggen dat je dit echt niet voor de romance moet lezen, want argh, het lijkt wel een YA verhaal met die relatie en dan ook nog eens een ‘lovetriangle’ die geen driehoek is. Voor mij gaat dit boek niet over liefde in de zin van: man vrouw, trouwen, sex, kindjes.
Het gaat gewoon over de Phantom! En over de opera met alle poespas en behind-the-scenes geheimen. Het gaat om het mysterie, om de vernuftigheden en om een grote verbeeldingskracht. Ik vind het zeker een aanrader, ten eerste omdat het een goed te lezen klassieker is, ten tweede omdat er een hoop meer diepgang in zit dan in de geïdealiseerde hollywood film, ten derde omdat het zo een leuke sfeer heeft! Ik zou zo richting Parijs gaan om de Opera Garnier rond te lopen en me als de Phantom te gedragen door me overal te verstoppen en een cape en masker te dragen!
Btw: die leuke musical/hollywood versie heeft iets héel fouts (of goeds) gedaan als ik in plaats van dit:
Dit in mijn hoofd had tijdens het lezen:
Hmm: with whom would you do a duet?
And let’s face it: er waren echt niet zoveel magische kaarsen in het boek.
Yours truly,
Iris (ik wilde alles in rood doen, maar ik betwijfel of iemand het snapt en het staat zo lelijk!)
zondag 17 februari 2013
review - Pitch Perfect
Guysss, ik weet niet of een van jullie deze film al heeft gezien, en of een review dan wel of niet nodig is, maar HIJ WAS ZO GEWELDIG dat ik er eventjes over moet praten!
Natuurlijk zat Iris al tijden over Pitch Perfect! Anna Kendrick! te praten, en ik denk dat we allemaal wel benieuwd waren naar de film..
mooovie: Pitch Perfect
met onder meer: Anna Kendrick, Brittany Snow, Rebel Wilson, Anna Camp, Skylar Astin and many otherss..
het jaar was: 2012
Het gaat dus (grotendeels) over een meisje, Beca (aka Anna Kendrick), die naar de universiteit gaat en hier lid wordt van een acapella zanggroepje. Iets wat ze aanvankelijk niet echt ziet zitten, aangezien ze liever allerlei vette beats mixt en hier haar (waarvan ik niet had verwacht dat ie zo goed waren) overheen gooit. Verder verloopt het plot een beetje als zegmaar, Bring it On, er komen regionals aan waar de meisjes aan mee moeten doen.
Al klinkt het plot zo misschien ongelooflijk afgezaagd, de manier waarop er inhoud werd gegeven aan de film was echt heel leuk. Ik zal niet meteen heel goed zeggen, aangezien wat filmcritici dit zullen lezen, maar ik heb er echt van genoten. De interactie tussen de verschillende persoonlijkheden waren ook interessant, een aantal stereotiepjes werd een beetje bespot, wat altijd leuk is om te zien in dit soort 'chick flicks'. Ook zorgt de film voor genoeg LOL-momenten en wordt de feelgood-factor helemaal waargemaakt door het zingen! Dit is echt de manier waarop ik zelf thuis ook zou zingen, je pakt gewoon je favo liedjes en gaat er een tweede stem bijzingen of een andere draai aan geven (gelukkig heb ik altijd oortjes in en hoor ik zelf niks van wat ik doe).
Dus deze film: toppie toppie! Ik ga 'm zeker nog wel een paar keer kijken, het is de leukste film die ik in een tijd heb gezien. De acteurs waren ook niet mis, vooral Anna was super in haar rol!
Dus als je even een avondje laid-back-fun-times wil, kijken, en.. GET PITCH SLAPPED.
SIDENOTE: Kudo's to the fish-faced girl!
Natuurlijk zat Iris al tijden over Pitch Perfect! Anna Kendrick! te praten, en ik denk dat we allemaal wel benieuwd waren naar de film..
mooovie: Pitch Perfect
met onder meer: Anna Kendrick, Brittany Snow, Rebel Wilson, Anna Camp, Skylar Astin and many otherss..
het jaar was: 2012
Het gaat dus (grotendeels) over een meisje, Beca (aka Anna Kendrick), die naar de universiteit gaat en hier lid wordt van een acapella zanggroepje. Iets wat ze aanvankelijk niet echt ziet zitten, aangezien ze liever allerlei vette beats mixt en hier haar (waarvan ik niet had verwacht dat ie zo goed waren) overheen gooit. Verder verloopt het plot een beetje als zegmaar, Bring it On, er komen regionals aan waar de meisjes aan mee moeten doen.
Al klinkt het plot zo misschien ongelooflijk afgezaagd, de manier waarop er inhoud werd gegeven aan de film was echt heel leuk. Ik zal niet meteen heel goed zeggen, aangezien wat filmcritici dit zullen lezen, maar ik heb er echt van genoten. De interactie tussen de verschillende persoonlijkheden waren ook interessant, een aantal stereotiepjes werd een beetje bespot, wat altijd leuk is om te zien in dit soort 'chick flicks'. Ook zorgt de film voor genoeg LOL-momenten en wordt de feelgood-factor helemaal waargemaakt door het zingen! Dit is echt de manier waarop ik zelf thuis ook zou zingen, je pakt gewoon je favo liedjes en gaat er een tweede stem bijzingen of een andere draai aan geven (gelukkig heb ik altijd oortjes in en hoor ik zelf niks van wat ik doe).
Dus deze film: toppie toppie! Ik ga 'm zeker nog wel een paar keer kijken, het is de leukste film die ik in een tijd heb gezien. De acteurs waren ook niet mis, vooral Anna was super in haar rol!
Dus als je even een avondje laid-back-fun-times wil, kijken, en.. GET PITCH SLAPPED.
SIDENOTE: Kudo's to the fish-faced girl!
vrijdag 15 februari 2013
Review- Numbers
Titel: Numbers
Genre: Young Adult, Fantasy (?)
Pagina's: 285
Uitgegeven in: 2008
Since her mother’s death, fifteen-year-old Jem has kept a secret. When her eyes meet someone else’s, a number pops into her head - the date on which they will die. Knowing that nothing lasts forever, Jem avoids relationships, but when she meets a boy called Spider, and they plan a day out together, her life takes a new twist and turn. Waiting for the London Eye, she sees everyone in the queue has the same number - something terrible is going to happen.
Dit boek was echt awesome! Het is zo lang geleden dat ik eens een goed boek heb gelezen! Het boek is wel bedoeld voor jongeren, maar is totaal niet geschreven zoals andere YA die ik heb gelezen. Het was zowaar goéd geschreven.
Ik zou niet weten onder welk genre ik het zou moeten rekenen... Goodreads zegt 'fantasy', maar ik weet het niet... Wat denken jullie?
Het leukste vond ik dat het boek niet draaide om de romantiek, maar om de problemen van de twee hoofdpersonages. Je krijgt ten eerste een duidelijk beeld van het jongerenleven op straat en ten tweede had ik nooit het idee dat Jem zichzelf aanstelde. EN DAT DOEN MEISJES IN DE YA VAAK, zichzelf aanstellen. Ik vond haar emoties terecht en kon op die manier écht meeleven! En kom op: hoé goed is het idee dat je iemands dood kan zien?
Wow, wat een leuk boek. En het einde was ook echt... wow..
Jaja, een echte aanrader dus. Wie van jullie had hem nog niet gelezen? Ik weet dat Iris em ook heel goed vond, en mijn zusje ook :) Nu wil ik boek twee lezen, hoewel Iris het me sterk afraadt...
Dus 4,5/5 sterren. Ik geef em niet de volle 5, puur om het feit dat ik boos ben dat het boek niet langer was. Oké, oké, 4,8/5...
Ik zou niet weten onder welk genre ik het zou moeten rekenen... Goodreads zegt 'fantasy', maar ik weet het niet... Wat denken jullie?
Het leukste vond ik dat het boek niet draaide om de romantiek, maar om de problemen van de twee hoofdpersonages. Je krijgt ten eerste een duidelijk beeld van het jongerenleven op straat en ten tweede had ik nooit het idee dat Jem zichzelf aanstelde. EN DAT DOEN MEISJES IN DE YA VAAK, zichzelf aanstellen. Ik vond haar emoties terecht en kon op die manier écht meeleven! En kom op: hoé goed is het idee dat je iemands dood kan zien?
Wow, wat een leuk boek. En het einde was ook echt... wow..
Jaja, een echte aanrader dus. Wie van jullie had hem nog niet gelezen? Ik weet dat Iris em ook heel goed vond, en mijn zusje ook :) Nu wil ik boek twee lezen, hoewel Iris het me sterk afraadt...
Dus 4,5/5 sterren. Ik geef em niet de volle 5, puur om het feit dat ik boos ben dat het boek niet langer was. Oké, oké, 4,8/5...
Je ziet het misschien niet goed, maar mijn nagellak is daar zilver: dezelfde kleur als de kaft...
Leuk he Iris ;)
donderdag 14 februari 2013
Review - The Master
Titel: The Master
Geregisseerd door: Paul Thomas Anderson
Met o.a.: Joaquin Phoenix, Philip Seymour Hoffman en Amy Adams
Uitgekomen in: 2012
A Naval veteran arrives home from war unsettled and uncertain of his future - until he is tantalized by The Cause and its charismatic leader.
Voor het mentoraat moesten we weer eens een cultureel uitje doen en toen hadden we besloten om naar deze film te gaan. Anderson is een bekende regisseur, wellicht ken je hem van Magnolia of There Will Be Blood. Ik had wel van hem gehoord, en van Magnolia, maar had nog nooit een film van deze man gezien. Hij staat bekend om zijn ensemblefilms, een film waarin meerdere verhalen belangrijk zijn/meerdere personages centraal staan (bv. Love Actually) én hij stopt vaak familierelaties of iets in die trant in zijn films. En meneer Anderson maakt vaak gebruik van long takes.
Deze film gaat dus over een veteraan die probeert terug te komen in de Amerikaanse samenleving. Dat gaat natuurlijk niet zo gemakkelijk, maar hij wordt opgenomen in een gastvrije en zeer liefhebbende familie. Hoewel die familie nogal apart te noemen is. Hoffman is de leider en vaderfiguur binnen de familie. Hij is degene die Freddie onder handen neemt en helpt om terug op de rails te komen.
Nou denk je misschien: gezellige en vriendelijke familie! Nou, integendeel. Ze hangen dus nogal een apart idee/geloof aan in die sekte. Hoffman wordt daarin ook The Master genoemd. In het kort: door een soort van hypnose - wat het echt niet is volgens hoffman! - komt men terug in vorige levens en herinnert het zich. Ziektes en andere problemen zouden ontstaan zijn uit levens voor dít leven. Het kan zelfs ontstaan zijn uit een leven biljóenen jaren geleden. (de aarde is niet eens zo oud!) Door die sessies ontwaak je uit je 'slaap' en het volgende moment ben je genezen van al je miljoenen jaren oude kwaaltjes! (lees: kanker, reuma, psychische problemen) Ik kon mijn oren niet geloven!
Maar eigenlijk is dat niet eens het centrale punt van de film geloof ik. Het ging nog steeds over de plek die Freddie probeerde in te nemen in de samenleving nadat zijn narratief niet meer opging (see what I did there Yumi?) En toevallig was die sekte datgene dat hem mogelijkheden bood ondanks zijn fouten en problemen en alles.
En er zat ook een Kant-rand aan. Want het ging over een 'master' en dat iedereen die nodig had. En ik weet niet meer de precieze quote, maar het kon zo uit zijn tekst over geschiedenis komen! Ik voelde me toen heel slim. Maar waarschijnlijk klopte er niets van.
Ik vind het heel moeilijk om een review over deze film te schrijven. Ik ben er nog niet helemaal aan uit wat de achterliggende gedachte was. Maar solely based on the quality: het was vrij goed. Ik vond de kleuren zo prachtig en intens! Het contrast was precies goed. Er zaten soms ook prachtige shots in en de acteerstijl was top notch. Werkelijk waar: Phoenix en Hoffman waren geweldig! Het was wel echt een lange zit en soms/vaak kakte het een beetje in en je moet niet vies zijn van een beetje bloot (freud? yes/no?), maar toch was het zeker geen slechte film. Ik zeg niet dat jullie hem nu meteen moeten gaan kijken, maar als je ooit eens iets anders wilt zien is dit wel aan te raden. En ik ben er achter gekomen dat ik serieus gehersenspoeld ben door Cultuurtheorie. Ik zie overal Kantjes en Freudjes.
Nou that's it, sorry dat het zo lang was!
En Happy Valentine's Day! Yumi en Josine, hopefully you had a good one! En Mardie: onze tijd komt nog! Ghehe. Of niet natuurlijk. Ik vind een single valentijnsdag ook wel prima. Heb je een excuus om chocola te eten.
Hugs en kisses,
Iris
Geregisseerd door: Paul Thomas Anderson
Met o.a.: Joaquin Phoenix, Philip Seymour Hoffman en Amy Adams
Uitgekomen in: 2012
A Naval veteran arrives home from war unsettled and uncertain of his future - until he is tantalized by The Cause and its charismatic leader.
Voor het mentoraat moesten we weer eens een cultureel uitje doen en toen hadden we besloten om naar deze film te gaan. Anderson is een bekende regisseur, wellicht ken je hem van Magnolia of There Will Be Blood. Ik had wel van hem gehoord, en van Magnolia, maar had nog nooit een film van deze man gezien. Hij staat bekend om zijn ensemblefilms, een film waarin meerdere verhalen belangrijk zijn/meerdere personages centraal staan (bv. Love Actually) én hij stopt vaak familierelaties of iets in die trant in zijn films. En meneer Anderson maakt vaak gebruik van long takes.
Deze film gaat dus over een veteraan die probeert terug te komen in de Amerikaanse samenleving. Dat gaat natuurlijk niet zo gemakkelijk, maar hij wordt opgenomen in een gastvrije en zeer liefhebbende familie. Hoewel die familie nogal apart te noemen is. Hoffman is de leider en vaderfiguur binnen de familie. Hij is degene die Freddie onder handen neemt en helpt om terug op de rails te komen.
Nou denk je misschien: gezellige en vriendelijke familie! Nou, integendeel. Ze hangen dus nogal een apart idee/geloof aan in die sekte. Hoffman wordt daarin ook The Master genoemd. In het kort: door een soort van hypnose - wat het echt niet is volgens hoffman! - komt men terug in vorige levens en herinnert het zich. Ziektes en andere problemen zouden ontstaan zijn uit levens voor dít leven. Het kan zelfs ontstaan zijn uit een leven biljóenen jaren geleden. (de aarde is niet eens zo oud!) Door die sessies ontwaak je uit je 'slaap' en het volgende moment ben je genezen van al je miljoenen jaren oude kwaaltjes! (lees: kanker, reuma, psychische problemen) Ik kon mijn oren niet geloven!
Maar eigenlijk is dat niet eens het centrale punt van de film geloof ik. Het ging nog steeds over de plek die Freddie probeerde in te nemen in de samenleving nadat zijn narratief niet meer opging (see what I did there Yumi?) En toevallig was die sekte datgene dat hem mogelijkheden bood ondanks zijn fouten en problemen en alles.
En er zat ook een Kant-rand aan. Want het ging over een 'master' en dat iedereen die nodig had. En ik weet niet meer de precieze quote, maar het kon zo uit zijn tekst over geschiedenis komen! Ik voelde me toen heel slim. Maar waarschijnlijk klopte er niets van.
Ik vind het heel moeilijk om een review over deze film te schrijven. Ik ben er nog niet helemaal aan uit wat de achterliggende gedachte was. Maar solely based on the quality: het was vrij goed. Ik vond de kleuren zo prachtig en intens! Het contrast was precies goed. Er zaten soms ook prachtige shots in en de acteerstijl was top notch. Werkelijk waar: Phoenix en Hoffman waren geweldig! Het was wel echt een lange zit en soms/vaak kakte het een beetje in en je moet niet vies zijn van een beetje bloot (freud? yes/no?), maar toch was het zeker geen slechte film. Ik zeg niet dat jullie hem nu meteen moeten gaan kijken, maar als je ooit eens iets anders wilt zien is dit wel aan te raden. En ik ben er achter gekomen dat ik serieus gehersenspoeld ben door Cultuurtheorie. Ik zie overal Kantjes en Freudjes.
Nou that's it, sorry dat het zo lang was!
En Happy Valentine's Day! Yumi en Josine, hopefully you had a good one! En Mardie: onze tijd komt nog! Ghehe. Of niet natuurlijk. Ik vind een single valentijnsdag ook wel prima. Heb je een excuus om chocola te eten.
Hugs en kisses,
Iris
dinsdag 12 februari 2013
Kook Post- Caribbean Banana
Caribbean Banana
Hier heb ik helaas geen foto van. Helemaal vergeten! Dat is een foto van Sorted zelf ->
Een lekker toetje, eigenlijk bedoeld voor de BBQ op zomerse avonden. Gelukkig mag je het in de winter ook gewoon eten :P
Het recept is simpel en je hoeft maar een paar ingrediënten te hebben!
Verwarm je over voor op 200 graden C.
Dan gooi je wat dingen door elkaar: de (gesmolten) boter, suiker en zest + sap van een limoen. In het recept staat nog wat over kaneel, maar die ben ik er zelf vergeten in te doen :P En dit is je sausje waar de bananen in worden gebakken! Dus pel die bananen (ongeveer 1 per persoon), breek ze in drieën en gooi ze bij je sausje!
Pak een vierkant stuk aluminium folie en maar en een envelop van. (vouw het doormidden en zorg dat de zijkanten GOED dichtzitten).
Gooi het gele zooitje in je envelop: de bananen, de saus, allemaal!
Dicht de envelop zodat je een klein pakketje vol lekkere jamjam hebt. En gooi het in je oven.
Voor de topping: die stomme Engelse met hun dubbel cream. Dat bestaat helemaal niet in Nederland! Ik heb voor dit recept gekozen voor slagroom als vervanging. Niet de spuit slagroom, maar in een soort vla pakje, de 'normale' slagroom.
Dus pak je slagroom en klop het op met je mixer totdat je room ineens goed vast wordt. Ik heb f*cking 10 minuten staan kloppen, maar blijkbaar deed ik het verkeerd. De tweede keer was de slagroom 'vast' binnen twee minuten!
Giet bij je slagroom lekker wat rum en KLAAR.
Haal die bananen uit je oven en serveer ze met wat van die lekkere saus, doe je slagroom eroverheen en eet maar lekker op! Het was echt jammiejammie!
xxx
Hier heb ik helaas geen foto van. Helemaal vergeten! Dat is een foto van Sorted zelf ->
Een lekker toetje, eigenlijk bedoeld voor de BBQ op zomerse avonden. Gelukkig mag je het in de winter ook gewoon eten :P
Het recept is simpel en je hoeft maar een paar ingrediënten te hebben!
Verwarm je over voor op 200 graden C.
Dan gooi je wat dingen door elkaar: de (gesmolten) boter, suiker en zest + sap van een limoen. In het recept staat nog wat over kaneel, maar die ben ik er zelf vergeten in te doen :P En dit is je sausje waar de bananen in worden gebakken! Dus pel die bananen (ongeveer 1 per persoon), breek ze in drieën en gooi ze bij je sausje!
Pak een vierkant stuk aluminium folie en maar en een envelop van. (vouw het doormidden en zorg dat de zijkanten GOED dichtzitten).
Gooi het gele zooitje in je envelop: de bananen, de saus, allemaal!
Dicht de envelop zodat je een klein pakketje vol lekkere jamjam hebt. En gooi het in je oven.
Voor de topping: die stomme Engelse met hun dubbel cream. Dat bestaat helemaal niet in Nederland! Ik heb voor dit recept gekozen voor slagroom als vervanging. Niet de spuit slagroom, maar in een soort vla pakje, de 'normale' slagroom.
Dus pak je slagroom en klop het op met je mixer totdat je room ineens goed vast wordt. Ik heb f*cking 10 minuten staan kloppen, maar blijkbaar deed ik het verkeerd. De tweede keer was de slagroom 'vast' binnen twee minuten!
Giet bij je slagroom lekker wat rum en KLAAR.
Haal die bananen uit je oven en serveer ze met wat van die lekkere saus, doe je slagroom eroverheen en eet maar lekker op! Het was echt jammiejammie!
xxx
zaterdag 9 februari 2013
YOU GUYS
GUYS
GUYS
guys.
hiermee bedoel ik eigenlijk Josine, but anyways
JOHN BARROWMAN EN ALEX KINGSTON ZITTEN IN ARROW! O MIJN GOD YES!
vrijdag 8 februari 2013
Random Ranting Once Again
Oké, ik weet niet hoe ik deze post moet noemen. Maar het
sluit bij één deel van de titel van onze blog aan: het is super random! (geen
reviews echter) Dit zijn gewoon dingetjes die jullie even moeten
bekijken/beluisteren/belezen! Dus om het weekend in te luiden wat leuke, random, awesome dingetjes!
Als eerste muziek. Ik heb op mijn geweldige te grote ipod nog maar eens wat albums gezet en ik heb een paar nieuwe goede artiesten ontdekt! (Naja, via via, ik ontdek ze niet echt zelf :') ) Ik heb Yumi al op de hoogte gesteld van mijn nieuwste obsessie: Bastille. Het is een Britse band en ik vind het echt zo goed! Hier een voorbeeld:
Als eerste muziek. Ik heb op mijn geweldige te grote ipod nog maar eens wat albums gezet en ik heb een paar nieuwe goede artiesten ontdekt! (Naja, via via, ik ontdek ze niet echt zelf :') ) Ik heb Yumi al op de hoogte gesteld van mijn nieuwste obsessie: Bastille. Het is een Britse band en ik vind het echt zo goed! Hier een voorbeeld:
En verder ben ik de festival programma's een af gegaan. (Heeft iemand trouwens geld/zin om een festivalletje mee te pikken dit jaar?) Vooral Werchter had nogal wat namen waar ik vooral niet bekend mee was en Jessie Ware trok nogal mijn aandacht. Haar muziek is echt niet iets waar ik zomaar naar zou luisteren. Het heeft iets R&B achtigs, maar het is zó goed! Dus another one to listen to: (of nog eentje als je het leuk vond, hierzo)
En toen had ik nog een goede oude vriend die ik een tijdje uit het oog was, vooral omdat hun eerste album onvindbaar is en niet meer op mijn ipod stond. Maarrrr op youtube is álles te vinden en toen kwam ik weer eens voorbij Aranda. Plus dat ik uit vond dat ze een tweede album hebben uitgebracht! Yeaaaay. We zijn weer dikke maatjes! (en hier ook nog eentje van hun eerste album, hierzo) (dit is btw het nummer waaropik zo awesome door de trein liep yumi! als je nog weet waar ik het nu over heb :'))
En via tumblr kwam ik voorbij deze trailer van The Philosophers die mij wel aansprak! Het ziet er natuurlijk awesome uit en het idee er achter kennen jullie vast ook al wel. Ennn Ginny en McLaggen spelen er in!
Als raadde Goodreads mij dit boek aan en ik dacht: dit klinkt EPIC! Go vrouwelijke schrijfster met vermoedelijke kick-ass vrouwelijke protagonist. Hoe klinkt dat hea? Vooral die Russische invloeden lijken me wel wat! En ik krijg nooit genoeg van fantasy, geloof ik. Dus Shadow and Bone van Leigh Bardugo staat vanaf nu op mijn to-read lijst! (Ik vrees alleen wel voor de YA invloeden in dit boek..)
Yeay en Josine leeft weer! Good to have you back (; Ik ben echt zo benieuwd naar het tweede deel van Rothfuss! Dus als je hem uit hebt moet je het echt even laten weten! Oh en ik heb nog een bonus nummer, dit liedje maakte me heel vrolijk (en ik was niet zo vrolijk dus dat zegt wel wat), hierzo.
En dat was het weer van mij voor vandaag!
Hugs,
Iris
reactie/review van een reread
Omg geen idee hoe oud Gwen Stefani onderhand is, maar ze rockt nog steeds een tanktop..
Maargoed. Iris en ik hadden het vaaaaage idee om The Name of the Wind tegelijk te gaan lezen, Iris omdattie epic is, en ik om me voor te bereiden op het tweede deel. Nu was dit plan een beetje mislukt.. maar ik ben er volgens mij de dag dat ier 'm uit had in begonnen. And it was still gorgeous. Hier dus niet echt een uitgebreide review, maar even wat puntjes!
First, tijdens het lezen lette ik natuurlijk op die dingen die jij (iris) had gezegd, dat over zijn jonge leeftijd en dat er niet genoeg actie in zat!! Dat eerste, ik moet zeggen, ja het is wel zo.. maar aan de andere kant, als je ziet hoe Kvothe's karakter in elkaar zit en wat hij meemaakt.. Vind ik het persoonlijk niet zo ongeloofwaardig.
Dat er te weinig actie inzat, of in ieder geval dat bepaalde punten niet zo ver uitgewerkt waren, dat viel me deze keer ook wel op. Ik ben nu ook zoveel meer benieuwd naar de Chandarin!! Maar het lijkt me dat de volgende delen daar zeker antwoord op zullen geven. Voldemort werd ook niet in een dag geboren, geschimd, opnieuw in leven gebracht en gedood.. Just sayin'.
EN IK KIJK UIT NAAR DAT KVOTHE GAAT LEREN VECHTEN. THAT SHOULD BE FUN.
Naast die paar dingetjes vond ik het nog steeds echt een geweldig boek! Ik heb de laatste tijd een beetje moeite met in een boek komen, maar hierbij had ik in de eerste sitting alweer 100 bladzijden gelezen ofzo.. Het leest zoooo fijn! Je merkt wel echt dat het een begin is, overal wordt de toon voor gezet (de relaties, het aanleren van de magie, het begin van de lore), maar dit wordt ook zo in het boek gezegd. Ik ga in ieder geval meteen als volgende aan het tweede deel beginnen, en dan zal blijken oftie aan alle verwachtingen voldoet!
Dat was het weer even voor mij, ik ga nu genieten van mijn thee en de Chris Evans-reclame..
Kisses,
Josine
Maargoed. Iris en ik hadden het vaaaaage idee om The Name of the Wind tegelijk te gaan lezen, Iris omdattie epic is, en ik om me voor te bereiden op het tweede deel. Nu was dit plan een beetje mislukt.. maar ik ben er volgens mij de dag dat ier 'm uit had in begonnen. And it was still gorgeous. Hier dus niet echt een uitgebreide review, maar even wat puntjes!
First, tijdens het lezen lette ik natuurlijk op die dingen die jij (iris) had gezegd, dat over zijn jonge leeftijd en dat er niet genoeg actie in zat!! Dat eerste, ik moet zeggen, ja het is wel zo.. maar aan de andere kant, als je ziet hoe Kvothe's karakter in elkaar zit en wat hij meemaakt.. Vind ik het persoonlijk niet zo ongeloofwaardig.
Dat er te weinig actie inzat, of in ieder geval dat bepaalde punten niet zo ver uitgewerkt waren, dat viel me deze keer ook wel op. Ik ben nu ook zoveel meer benieuwd naar de Chandarin!! Maar het lijkt me dat de volgende delen daar zeker antwoord op zullen geven. Voldemort werd ook niet in een dag geboren, geschimd, opnieuw in leven gebracht en gedood.. Just sayin'.
EN IK KIJK UIT NAAR DAT KVOTHE GAAT LEREN VECHTEN. THAT SHOULD BE FUN.
Naast die paar dingetjes vond ik het nog steeds echt een geweldig boek! Ik heb de laatste tijd een beetje moeite met in een boek komen, maar hierbij had ik in de eerste sitting alweer 100 bladzijden gelezen ofzo.. Het leest zoooo fijn! Je merkt wel echt dat het een begin is, overal wordt de toon voor gezet (de relaties, het aanleren van de magie, het begin van de lore), maar dit wordt ook zo in het boek gezegd. Ik ga in ieder geval meteen als volgende aan het tweede deel beginnen, en dan zal blijken oftie aan alle verwachtingen voldoet!
Dat was het weer even voor mij, ik ga nu genieten van mijn thee en de Chris Evans-reclame..
Kisses,
Josine
woensdag 6 februari 2013
Review - Breakfast At Tiffany's
Titel: Breakfast At Tiffany's
Geregisseerd door: Blake Edwards
Met o.a.: Audrey Hepburn, George Peppard en niet te vergeten: Cat
Uitgekomen in: 1961
Struggling writer Paul Varjak moves into a New York apartment building and becomes intrigued by his pretty, quirky neighbor Holly Golightly. Holly's lifestyle confuses and fascinates Paul; in public she flits through parties with a sexy, sophisticated air, but when they're alone she changes into a sweetly vulnerable bundle of neuroses.
Om toch maar eens uit te vinden waar Deep Blue Something en alle hipsters het over hebben, waagde ik me aan de klassieker Breakfast At Tiffany's. Ik had al eens eerder een stuk gezien, maar vanwege stroom problemen viel toen de tv uit en heb ik hem niet meer afgezien. Maar dan toch, op een maandag avond, heb ik hem gezien!
Nou, wat betreft plot en verhaal kan ik niet zo veel zeggen. Het heeft geen ingenieus, geniaal plan. Het is trouwens op een boek gebaseerd van Truman Capote, dat een iets andere wending neemt dan deze populaire Hollywood productie. Paul bijvoorbeeld schijnt gay te zijn. En de relatie tussen Holly en Paul eindigt aan het einde van het boek. De film is dus meer een ideale romantische komedie geworden. Wellicht is het dus nogal een naïeve film, vooral als je ziet hoe de Aziatische 'huisbaas' van Holly eruit ziet en wordt gespeeld. (Goh, stereotiep much. Dit zou zo passen in Cultuurtheorie.) Anyways: het is een feel good movie. Een hele sterke feel good movie, maar gaat niet té diep.
Toch is het echt geen slechte film. Ik vond hem juist heel leuk en enerzijds kwam dat door de sfeer van de jaren zestig en New York, maar vooral ook door Holly Golightly. Ik vond haar echt een leuk personage, echt zo heerlijk naïef en eigenzinnig. Maar ik zou haar nooit willen zijn want oh god haar leven is a complete mess. (Maar ik zou best met Audrey Hepburn van gezicht willen ruilen!!) Ze is echt niet ideaal en dat maakt haar juist wel leuk. En Paul is ook wel een charmante man, en dat is nogal een understatement if you ask me, dus daarvoor alleen zou je de film al moeten kijken!
Misschien is de film wat oppervlakkig als je kijkt naar de veranderingen ten opzichte van het boek, but who cares? We kijken ook allemaal naar Pretty Woman toch? (hè, yumi?) Maar er zitten zeker quotable waardige momenten in. We hoeven echt niet alleen voor de personages en de kleding te kijken. Ook al is Audrey Hepburn in haar parels en zwarte jurk voor de etalage Tiffany's natuurlijk een waar icoon. Conclusie: darling friends, gaat allen dit zien!
Huggssss,
Iris
Geregisseerd door: Blake Edwards
Met o.a.: Audrey Hepburn, George Peppard en niet te vergeten: Cat
Uitgekomen in: 1961
Struggling writer Paul Varjak moves into a New York apartment building and becomes intrigued by his pretty, quirky neighbor Holly Golightly. Holly's lifestyle confuses and fascinates Paul; in public she flits through parties with a sexy, sophisticated air, but when they're alone she changes into a sweetly vulnerable bundle of neuroses.
Om toch maar eens uit te vinden waar Deep Blue Something en alle hipsters het over hebben, waagde ik me aan de klassieker Breakfast At Tiffany's. Ik had al eens eerder een stuk gezien, maar vanwege stroom problemen viel toen de tv uit en heb ik hem niet meer afgezien. Maar dan toch, op een maandag avond, heb ik hem gezien!
Nou, wat betreft plot en verhaal kan ik niet zo veel zeggen. Het heeft geen ingenieus, geniaal plan. Het is trouwens op een boek gebaseerd van Truman Capote, dat een iets andere wending neemt dan deze populaire Hollywood productie. Paul bijvoorbeeld schijnt gay te zijn. En de relatie tussen Holly en Paul eindigt aan het einde van het boek. De film is dus meer een ideale romantische komedie geworden. Wellicht is het dus nogal een naïeve film, vooral als je ziet hoe de Aziatische 'huisbaas' van Holly eruit ziet en wordt gespeeld. (Goh, stereotiep much. Dit zou zo passen in Cultuurtheorie.) Anyways: het is een feel good movie. Een hele sterke feel good movie, maar gaat niet té diep.
Toch is het echt geen slechte film. Ik vond hem juist heel leuk en enerzijds kwam dat door de sfeer van de jaren zestig en New York, maar vooral ook door Holly Golightly. Ik vond haar echt een leuk personage, echt zo heerlijk naïef en eigenzinnig. Maar ik zou haar nooit willen zijn want oh god haar leven is a complete mess. (Maar ik zou best met Audrey Hepburn van gezicht willen ruilen!!) Ze is echt niet ideaal en dat maakt haar juist wel leuk. En Paul is ook wel een charmante man, en dat is nogal een understatement if you ask me, dus daarvoor alleen zou je de film al moeten kijken!
Misschien is de film wat oppervlakkig als je kijkt naar de veranderingen ten opzichte van het boek, but who cares? We kijken ook allemaal naar Pretty Woman toch? (hè, yumi?) Maar er zitten zeker quotable waardige momenten in. We hoeven echt niet alleen voor de personages en de kleding te kijken. Ook al is Audrey Hepburn in haar parels en zwarte jurk voor de etalage Tiffany's natuurlijk een waar icoon. Conclusie: darling friends, gaat allen dit zien!
Huggssss,
Iris
dinsdag 5 februari 2013
Review - The Bourne Legacy
Titel: The Bourne Legacy
Geregisseerd door: Tony Gilroy
Met o.a.: Jeremy Renner, Rachel Weisz, Edward Norton
Uitgekomen in: 2012
Following Jason Bourne's burning of the Blackbriar program in The Bourne Ultimatum, other CIA intelligence programs that have been operating in the shadows now fear exposure. Agent Aaron Cross, who works within Operation Outcome, an offshoot of the original Treadstone program, finds his life in danger.
When Colonel Eric Byer —operator of Outcome and mastermind behind all of the assassin programs, including Treadstone—discovers that Bourne has exposed Blackbriar, he decides to shut down his own program, in the process killing all of the employees involved who know too much. Cross escapes an attempt on his life, prompting the CIA has to go to great lengths in their efforts to assassinate him.
With Byer and the CIA hot on his heels, Cross has to use every skill in his arsenal to avoid capture and stay alive.
Geregisseerd door: Tony Gilroy
Met o.a.: Jeremy Renner, Rachel Weisz, Edward Norton
Uitgekomen in: 2012
Following Jason Bourne's burning of the Blackbriar program in The Bourne Ultimatum, other CIA intelligence programs that have been operating in the shadows now fear exposure. Agent Aaron Cross, who works within Operation Outcome, an offshoot of the original Treadstone program, finds his life in danger.
When Colonel Eric Byer —operator of Outcome and mastermind behind all of the assassin programs, including Treadstone—discovers that Bourne has exposed Blackbriar, he decides to shut down his own program, in the process killing all of the employees involved who know too much. Cross escapes an attempt on his life, prompting the CIA has to go to great lengths in their efforts to assassinate him.
With Byer and the CIA hot on his heels, Cross has to use every skill in his arsenal to avoid capture and stay alive.
- synopsis van tribute.ca
Op Yumi's verzoek: een review van The Bourne Legacy!
Deze film vindt plaats in dezelfde periode als The Bourne Ultimatum, er zijn in de film ook regelmatig referenties naar die film, dus als je de hele plotlijn echt goed wil begrijpen, dan zou ik aanraden om de eerste drie films ook te kijken. Heb je daar geen zin in, dan is dat ook prima, want het is niet per se essentieel om de eerste drie Bourne-films te kijken, wil je deze snappen.
Als je nog een film met Jason Bourne verwacht: helaas pindakaas! De enige keer dat Bourne in beeld komt is op een id-kaartfoto op een computerscherm, en een paar keer dat hij genoemd wordt in een nieuwsbericht of door Eric Beyer (de bad guy) in verband met het Blackbriar program. En dat is eigenlijk wel de main point in het verhaal -het feit dat Bourne het Blackbriar program openbaar gemaakt heeft- al is dit niet meteen duidelijk.
De film opent met Aaron Cross die iets uit een koud meertje in Alaska op moet vissen. De eerste tien minuten or so had ik dus geen idee wat er nou eigenlijk aan de hand was, het leek meer op een aflevering van Bear Gryll's Ultimate Survivor dan een film, dus dat was een beetje jammer, alhoewel er hier en daar wel een flashback was maar daar werd ik in ieder geval niet veel wijzer van. En er was ook nog iets met een dogtag waarin pilletjes in zaten, maar dat wordt ook pas halverwege de film uitgelegd. In ieder geval, na de eerste tien, vijftien minuten gaat de boel een beetje lopen, explosie hier explosie daar, actiefilm je weet het wel, en om een of andere reden wil men iedereen die meewerkt aan Oparation Outcome dood hebben. Want daar was Aaron Cross mee bezig.
Je snapt het wel: Aaron Cross overleeft de hele boel en gaat op onderzoek uit. Enter Dr. Marta Shearing. Zij is een wetenschapper die meewerkt aan het Treadstone program, wat iets met de pilletjes te maken heeft, maar dat wordt later in de film duidelijk.
Ik weet dat ik nou niet echt positief ben over deze film tot nu toe, begrijp me niet verkeerd, ik vond deze film wel leuk, maar de plotlijn is niet echt om over naar huis te schrijven. In mijn opzicht moest deze film het vooral van het acteerwerk hebben, wat gelukkig wel in orde is.
Jeremy Renner bewijst in deze film nog maar eens een keer dat hij de juiste man is voor de hoofdrol in een actiethriller. Enige nadeel: wat ik zo leuk vond aan Jason Bourne is dat hij op het eerste gezicht totaal niet op een keiharde killer lijkt, omdat zo'n ontzettende babyface heeft, en dat de hele CIA-moordmachine-act als een grote verrassing komt. Nu heeft Jeremy Renner niet echt een babyface, maar meer een hoofd waarvan je zegt: shit is going down. Nu kan hij daar niks aan doen, maar dan alsnog, ik vond het wel jammer.
Rachel Weisz was echt da bomb in deze film. Ik vond vooral het gedeelte waarin ze helemaal hysterisch werd omdat mensen van de CIA haar kwamen ondervragen (kijk de film, je snapt dan wat ik bedoel) erg sterk omdat mensen in actiefilms vaak niet handelen op een manier zoals een normaal persoon dat zou doen, en zij dat juist wel deed. Yay! Verder houdt ik gewoon van slimme vrouwen in een film (al ik realiseer me wel dat de wetenschapper deze keer een vrouw is alleen maar omdat ze wel een heel handige love interest is).
Nog een minpunt: de motorachtervolging aan het einde is echt TE. LANG. Daar had zeker wel een minuut of vijf afgemogen. Hmpf.
Conclusie: leuke film, goed acteerwerk, niet het beste plot en MINDER ACHTERVOLGING AUB. Er staat volgens mij een vervolg in de planning, en ik ben geïnteresseerd genoeg geraakt om het vervolg te willen kijken. Zou ik deze film aanraden? Hmm. Niet per se. Als dit je genre is, dan wel, maar als je normaal gesproken niet van dit soort films houdt, dan zou ik deze absoluut niet gaan kijken.
Deze film krijgt van mij uiteindelijk een 7/10, omdat het acteerwerk echt de boel redt, en als je de vorige Bourne-films niet hebt gezien, kun je er misschien nog een half puntje bij doen.
Byebye!
Mardie
De Kook Post- Breakfast Wedge
First: reactie op Iris. Okiedokie! Ik ga er werk van maken! (en sjoerd dus duidelijk ook xD) Hoe we het moeten bewijzen wordt nog een lastige..
Dan nu: de Kook Post.
Ik zit hier nu al een tijdje over na te denken en nu ga ik het dan eindelijk aan jullie laten zien! Zoals jullie weten was één van mijn doelen om dit (school)jaar te bereiken, beter te leren koken. Dit hoort bij andere voornemens die ik had gemaakt in september toen ik nog dacht dat ik dat jaar niets ging studeren. Toch heb ik het idee opgepakt en ik ga mijn proces met jullie delen!
Het begon allemaal met de pizza die wij in een ver verleden hebben gemaakt bij Mardie thuis. Daarna ben ik thuis aan de slag gegaan met een lasagne. Deze beiden recepten waren makkelijk uitvoerbaar en kwamen van SortedFood. De afgelopen weken heb ik meer van hun recepten gekookt. Ik wil er een soort serie van maken. Misschien dat ik er ooit een filmpje van maak, maar voor nu zijn het mijn bevindingen op papier (of scherm) met een foto van het resultaat.
Wat ik dus wil gaan doen is eens in de zo veel tijd een recept van hun site koken, (wow het begint ineens te hagelen) en daarover schrijven. Ik hou SortedFood aan omdat het filmpjes zijn die ik kan bekijken en waar ik houvast aan heb. Ook zijn hun recepten gemaakt voor fools, net als ik! I'll take you guys with me on my journey! En wat zou Yumi's journey betekenen zonder dat ik er weer regels aan vast moet plakken xD Natuurlijk heb ik daarom mijn eigen lichtelijk autistische volgorde van recepten bepaald!
Ik kan dit helaas niet héél vaak doen. In Nijmegen hebben wij niet altijd de goede spullen om iets mee te maken en zeker niet het geld. In Brabant heb ik die belemmeringen niet!
Dus na deze hele introductie zal ik maar beginnen met het eerste recept:
Breakfast Wedge
(Hier heb ik geen duidelijke close-up foto van, alleen wat foto's die Djuna heeft gemaakt.)
Dit is eigenlijk een recept voor het ontbijt, maar ik heb het gebruikt om mijn moeder en zuster te pleasen toen zij kwamen eten in Nijmegen. Deze lekkere omelet/frittata is dus ook prima te gebruiken als stevige avondmaaltijd!
Het recept is heel simpel en je kan het makkelijk aanpassen aan de hoeveelheid personen.
Heel belangrijk is de Grote koekenpan, maar die niet té groot is dat ie niet meer in je oventje past. Verwarm dat oventje dus voor op 180 graden.
Ik vind het het handigst om te beginnen met alles wat je moet snijden. Dus ik begon met het snijden van de ui, champignons, aardappel en tomaten.
Voor dit recept had ik voor vier mensen 1 aardappel nodig, maar ik vond het wel humor om die ene aardappel speciaal te gaan koken. Als je daar geen zin in hebt: gebruik dan dit recept als je al aardappelen over hebt! Kook die aardappel, in stukjes.
In het recept stond dat je de worstjes en bacon in de oven moest laten bakken, maar daar had ik geen zin in. Daarbij heb ik de worstjes vervangen door overgebleven chorizoworst. De bacon heb ik in plakkies gesneden en gebakken, de chorizo heb ik er pas aan het einde even in de pan gegooid.
Zet nu je Grote pan op het vuur. Hij moet heel heet zijn als je je mengsel erin gooit.
Dump je uien in een pan met olie. Laat ze even bakken en gooi daarna je champignons erbij.
Ondertussen kan je in een aparte bak (wij gebruikte een maatbeker xD) je gewenste hoeveelheid eieren kapot breken en op smaak brengen. Daarna mogen de aardappelen, uien, champignons, bacon en chorizo erbij. Zorg ervoor dat deze bak een beetje ruim is, in een maatbeker kan je niet zo goed roeren xD ROER dus nu.
Nu giet je ze in je perfecte groot-maar-niet-te-grote-pan, top ze met wat tomaten plakjes en gooi ze in de oven.
Verwarm nu je bonen op.
Wacht tot ze klaar zijn (ongeveer 20 minuutjes). EN EET.
Een heel leuk recept, zeker bv. voor Mardie. Je hebt binnen no-time een maaltijd voor een paar man op tafel én het is leuk om met meerdere mensen te maken!
Dan nu: de Kook Post.
Ik zit hier nu al een tijdje over na te denken en nu ga ik het dan eindelijk aan jullie laten zien! Zoals jullie weten was één van mijn doelen om dit (school)jaar te bereiken, beter te leren koken. Dit hoort bij andere voornemens die ik had gemaakt in september toen ik nog dacht dat ik dat jaar niets ging studeren. Toch heb ik het idee opgepakt en ik ga mijn proces met jullie delen!
Het begon allemaal met de pizza die wij in een ver verleden hebben gemaakt bij Mardie thuis. Daarna ben ik thuis aan de slag gegaan met een lasagne. Deze beiden recepten waren makkelijk uitvoerbaar en kwamen van SortedFood. De afgelopen weken heb ik meer van hun recepten gekookt. Ik wil er een soort serie van maken. Misschien dat ik er ooit een filmpje van maak, maar voor nu zijn het mijn bevindingen op papier (of scherm) met een foto van het resultaat.
Wat ik dus wil gaan doen is eens in de zo veel tijd een recept van hun site koken, (wow het begint ineens te hagelen) en daarover schrijven. Ik hou SortedFood aan omdat het filmpjes zijn die ik kan bekijken en waar ik houvast aan heb. Ook zijn hun recepten gemaakt voor fools, net als ik! I'll take you guys with me on my journey! En wat zou Yumi's journey betekenen zonder dat ik er weer regels aan vast moet plakken xD Natuurlijk heb ik daarom mijn eigen lichtelijk autistische volgorde van recepten bepaald!
Ik kan dit helaas niet héél vaak doen. In Nijmegen hebben wij niet altijd de goede spullen om iets mee te maken en zeker niet het geld. In Brabant heb ik die belemmeringen niet!
Dus na deze hele introductie zal ik maar beginnen met het eerste recept:
Breakfast Wedge
(Hier heb ik geen duidelijke close-up foto van, alleen wat foto's die Djuna heeft gemaakt.)
Dit is eigenlijk een recept voor het ontbijt, maar ik heb het gebruikt om mijn moeder en zuster te pleasen toen zij kwamen eten in Nijmegen. Deze lekkere omelet/frittata is dus ook prima te gebruiken als stevige avondmaaltijd!
Het recept is heel simpel en je kan het makkelijk aanpassen aan de hoeveelheid personen.
Heel belangrijk is de Grote koekenpan, maar die niet té groot is dat ie niet meer in je oventje past. Verwarm dat oventje dus voor op 180 graden.
Ik vind het het handigst om te beginnen met alles wat je moet snijden. Dus ik begon met het snijden van de ui, champignons, aardappel en tomaten.
Voor dit recept had ik voor vier mensen 1 aardappel nodig, maar ik vond het wel humor om die ene aardappel speciaal te gaan koken. Als je daar geen zin in hebt: gebruik dan dit recept als je al aardappelen over hebt! Kook die aardappel, in stukjes.
In het recept stond dat je de worstjes en bacon in de oven moest laten bakken, maar daar had ik geen zin in. Daarbij heb ik de worstjes vervangen door overgebleven chorizoworst. De bacon heb ik in plakkies gesneden en gebakken, de chorizo heb ik er pas aan het einde even in de pan gegooid.
Zet nu je Grote pan op het vuur. Hij moet heel heet zijn als je je mengsel erin gooit.
Dump je uien in een pan met olie. Laat ze even bakken en gooi daarna je champignons erbij.
Ondertussen kan je in een aparte bak (wij gebruikte een maatbeker xD) je gewenste hoeveelheid eieren kapot breken en op smaak brengen. Daarna mogen de aardappelen, uien, champignons, bacon en chorizo erbij. Zorg ervoor dat deze bak een beetje ruim is, in een maatbeker kan je niet zo goed roeren xD ROER dus nu.
Nu giet je ze in je perfecte groot-maar-niet-te-grote-pan, top ze met wat tomaten plakjes en gooi ze in de oven.
Verwarm nu je bonen op.
Wacht tot ze klaar zijn (ongeveer 20 minuutjes). EN EET.
Een heel leuk recept, zeker bv. voor Mardie. Je hebt binnen no-time een maaltijd voor een paar man op tafel én het is leuk om met meerdere mensen te maken!
Hier zitten ze in de oven.
En hier eten we het op :D
Deze post was lang. Excuses.
Yumi
Song Challenge #1
Nou, daar komen ze dan hoor: de nummers die ik voor jullie heb uitgezocht. Thema: instrumentaal (en misschien ook wel filmmuziek). Ik heb geen idee of de nummers die ik kies te makkelijk of te moeilijk voor jullie zijn, maar ik hoop dat het gewoon goed is. En als je ze kan spelen, dan ben ik al jaloers op jullie!
Anywaysss, first one is for Josine! Deze wist ik eigenlijk al meteen toen ik er over na ging denken. Ik ben helemaal weg van de Into The Wild soundtrack van Eddie Vedder. Daar zitten zulke prachtige nummers bij en één korte daarvan is een instrumentaal nummer met alleen akoestische gitaar en stiekem wil ik het zelf ook leren, maar ik dacht: dat is een leuke voor Josine! Dus bij deze daag ik je uit Tuolumne van Eddie Vedder te gaan spelen.
Next one is for Yumi! Dit was de moeilijkste. Like seriously. Maar vanochtend bedacht ik me ineens iets. Ik weet eigenlijk niet zeker of je hem niet al in je repertoire hebt zitten.. En anders dan zul je me moeten vragen om een back-up. Maarrr je kent die ene film wel. Met zo'n dode bruid? En dan zit er zo een leuk piano duet in. Nou, die wil ik van je horen! The Piano Duet van Danny Elfman uit Corpse Bride. Je mag Sjoerd als hulplijn inschakelen.
Anywaysss, first one is for Josine! Deze wist ik eigenlijk al meteen toen ik er over na ging denken. Ik ben helemaal weg van de Into The Wild soundtrack van Eddie Vedder. Daar zitten zulke prachtige nummers bij en één korte daarvan is een instrumentaal nummer met alleen akoestische gitaar en stiekem wil ik het zelf ook leren, maar ik dacht: dat is een leuke voor Josine! Dus bij deze daag ik je uit Tuolumne van Eddie Vedder te gaan spelen.
Next one is for Yumi! Dit was de moeilijkste. Like seriously. Maar vanochtend bedacht ik me ineens iets. Ik weet eigenlijk niet zeker of je hem niet al in je repertoire hebt zitten.. En anders dan zul je me moeten vragen om een back-up. Maarrr je kent die ene film wel. Met zo'n dode bruid? En dan zit er zo een leuk piano duet in. Nou, die wil ik van je horen! The Piano Duet van Danny Elfman uit Corpse Bride. Je mag Sjoerd als hulplijn inschakelen.
En dan nu Mardie nog. Eigenlijk heb je deze zelf veroorzaakt. Want we keken P&P en toen schepte je op dat je een bepaald nummer best kon spelen (grapje, ik geloof ook dat je het kan!). Het is nogal moeilijk om de bladmuziek ervoor te vinden, maar het nummer is gebaseerd op ee stuk van Purcell. Niet verassend omdat het A Postcard To Henry Purcell heet. Maarr Dario Marinelli heeft het iet wat vertraagd en aangepast enzo, maar misschien heb jij daar ook wel een talent voor en kun je dus gewoon de Rondeau Van Abdelazer gaan leren spelen? Ik laat het helemaal aan jou over!
Good luck gals! En deze maand geen wrap-up van mij, want ik heb vrij weinig gedaan in januari bedenk ik me nu. Misschien dat er nog een TBR komt, maar ik kan jullie wel verzekeren dat er nog een review komt van Breakfast At Tiffany's. I loooved that movie!
Huggers,
Iris
maandag 4 februari 2013
TBR Februari - Mardie
Joooongeeeeeeeeens
Ik ga alvast in een hoekje huilen wat ik heb echt een heel zwaar kwartaal voor de boeg.
Eerst heb ik systeembiologie wat bioinformatica + wiskunde + theoretische biologie = NIET LEUK en Biologie van Dieren wat in principe een grote LEARN ALL THE THINGS is, en als ik ergens een hekel aan heb, is het dat wel.
Dus enerzijds zal ik bijna niks kunnen lezen/kijken, of juist heel veel vanwege studieontwijkend gedrag, maar dat moeten we nog maar bekijken :)
In ieder geval heb ik voor mezelf besloten dat ik Interview With The Vampire uit ga lezen (ik ga hier een uitgebreide review over doen, omdat ik graag de vertaling wil bespreken) en Macbeth. Of misschien swap ik die even voor wat lichter materiaal.
Ik wil graag Shakespeare in Love, Marie-Antoinette en An Education zien deze maand, en daar houden we het voorlopig bij. Waarschijnlijk zal het wel meer worden, maar dat zien jullie dan wel! :D
Bye, ladies!
M.
P.S. We hebben nu wel zeker 5 volgers waarvan er maar 4 wijzelf zijn! :O :D
Ik ga alvast in een hoekje huilen wat ik heb echt een heel zwaar kwartaal voor de boeg.
Eerst heb ik systeembiologie wat bioinformatica + wiskunde + theoretische biologie = NIET LEUK en Biologie van Dieren wat in principe een grote LEARN ALL THE THINGS is, en als ik ergens een hekel aan heb, is het dat wel.
Dus enerzijds zal ik bijna niks kunnen lezen/kijken, of juist heel veel vanwege studieontwijkend gedrag, maar dat moeten we nog maar bekijken :)
In ieder geval heb ik voor mezelf besloten dat ik Interview With The Vampire uit ga lezen (ik ga hier een uitgebreide review over doen, omdat ik graag de vertaling wil bespreken) en Macbeth. Of misschien swap ik die even voor wat lichter materiaal.
Ik wil graag Shakespeare in Love, Marie-Antoinette en An Education zien deze maand, en daar houden we het voorlopig bij. Waarschijnlijk zal het wel meer worden, maar dat zien jullie dan wel! :D
Bye, ladies!
M.
P.S. We hebben nu wel zeker 5 volgers waarvan er maar 4 wijzelf zijn! :O :D
Wrapping up January!
Hello my lovely ladies!
Without further ado:
What heb ik gedaan? (in niet chronologische volgorde, sorry)
- Yumi's huis bekeken! Ik vind je huisje echt heel leuk en gezellig, and that reminds me: ik heb nog steeds jou cadeau hier staan (don't hit me pleaseee), en dat moet op een of andere manier naar jouw huis zien te komen, maar ik ga nog even bedenken hoe ik dat precies moet gaan doen..
- I ACED MY PLANTBIOLOGY EXAM WHAT. Dat had ik dus niet verwacht! Ik had wel geleerd enzo, maar dan alsnog. :D:D:D
- I not so aced my evolutional biology exam.. Oepsie. Ik heb nog geen punt terug, maar ik weet gewoon zeker dat ik die moet herkansen, maar ja, het was een goeie oefening ;)
- Ik ben naar het depot geweest van het Universiteitsmuseum in Utrecht, wat echt heel gaaf was. Ik kreeg een beetje een The Brain Scoop idee, omdat daar heel veel opgezette beesten en skeletten stonden, wat ik dus echt heel gaaf en interessant vond. Ik baal achteraf wel dat ik geen foto's/filmpje heb gemaakt, maar daar was het eigenlijk ook te kort voor. We hebben denk ik 1/5 van de complete collectie die in de ruimte stond bekeken, als het niet minder is, en dat was dus ook wel jammer. 2 dingen die ik wel gezien heb die supercool waren: het skelet van een buidelwolf (een beest dat sinds 1910 ofzo uitgestorven is) en het skelet van een gewone vinvis. We kwamen binnen en er hing echt een gigantisch stuk bot aan het plafond (met gigantisch bedoel ik 4,5 meter lang en zo'n 2-3 meter breed), en dat was dus de bovenkant van de schedel van die vinvis. Om even een beter visualiseerbaar voorbeeld te geven, een ruggenwervel van zo'n dier is ongeveer zo groot als jouw bovenlijf. Dus dat was echt vet. Maar ik wilde een dezer dagen naar het museum zelf gaan, dus misschien dat ik dan een filmpje maak :)
- Fotoshoot met nerdfighters door een nerdfighter, wat echt heel gezellig was!
Wat heb ik gelezen?
Erhmm.. niet heel veel.. Om een of andere reden kon ik me deze maand gewoon niet concentreren, misschien komt het omdat het einde van periode 2 was met tentamens en stuff, ik heb gewoon heel veel films gekeken.. :) Maar, desalniettemin, heb ik toch een boek uit! Namelijk:
De vrouw die met vuur speelde, door Stieg Larsson. Ik denk dat ik hier nog wel even een review over ga schrijven want OH MY GOD.
Verder ben ik begonnen met Interview With The Vampire, die mij maar 75 cent gekost heeft, en Macbeth, die mij maar 50 cent gekost heeft. Ik moet zeggen dat tot nu toe Interview With The Vampire niet echt wil vlotten, omdat ik het taalgebruik me redelijk irriteert (ik lees de vertaling, misschien dat het in het Engels niet is), ik hoop dat ik me daar overheen kan zetten, want ik vond de film erg tof, dus ik wil het boek eigenlijk ook gelezen hebben. Verder ben ik ook niet heel ver in Macbeth gekomen, want dat boek moet ik echt lezen wanneer ik veel concentratie heb, anders snap ik er geen zak van, maar concentratie is de laatste maand dus redelijk ver te zoeken geweest.
Wat heb ik gezien?
Een hoop. Ik heb namelijk ontzettend last gehad van studie-ontwijkend gedrag deze maand, en wat ga je dan doen? Juist, film kijken.
In januari heb ik gezien:
Iron Man 2, Pride and Prejudice (1.5 keer;), The Fantastic Mr Fox (een hele gave film), Harry Potter and the Goblet of Fire, The Fall, Midnight in Paris (superleuk!), The Bourne Legacy, The Princess Dairies, The Princess Dairies 2, Brief voor de Koning, Skyfall, Rise of the Guardians (ohmygodzoleuk!), 300, Ella Enchanted, Sunshine, Pitch Perfect (OH MY GOD HIJ IS ZO LEUK), Kill Bill Vol. 2 (awesomeawesomeawesome) BBC's the Snow Queen, Django Unchained en Source Code.
Any reviewrequests? :)
Dus: in de lijn der verwachting ligt een review van De vrouw die met vuur speelde, een filmreview of twee, of drie, ik heb genoeg bronmateriaal xD, een filmpje van het museumbezoek (denk ik) en some other stuff! Challenges? Who knows!
Without further ado:
What heb ik gedaan? (in niet chronologische volgorde, sorry)
Dit is ik met een schedel in Naturalis waar we eigenlijk in December met school waren heengegaan maar ik vond hem leuk dus whatevs. |
- I ACED MY PLANTBIOLOGY EXAM WHAT. Dat had ik dus niet verwacht! Ik had wel geleerd enzo, maar dan alsnog. :D:D:D
- I not so aced my evolutional biology exam.. Oepsie. Ik heb nog geen punt terug, maar ik weet gewoon zeker dat ik die moet herkansen, maar ja, het was een goeie oefening ;)
- Ik ben naar het depot geweest van het Universiteitsmuseum in Utrecht, wat echt heel gaaf was. Ik kreeg een beetje een The Brain Scoop idee, omdat daar heel veel opgezette beesten en skeletten stonden, wat ik dus echt heel gaaf en interessant vond. Ik baal achteraf wel dat ik geen foto's/filmpje heb gemaakt, maar daar was het eigenlijk ook te kort voor. We hebben denk ik 1/5 van de complete collectie die in de ruimte stond bekeken, als het niet minder is, en dat was dus ook wel jammer. 2 dingen die ik wel gezien heb die supercool waren: het skelet van een buidelwolf (een beest dat sinds 1910 ofzo uitgestorven is) en het skelet van een gewone vinvis. We kwamen binnen en er hing echt een gigantisch stuk bot aan het plafond (met gigantisch bedoel ik 4,5 meter lang en zo'n 2-3 meter breed), en dat was dus de bovenkant van de schedel van die vinvis. Om even een beter visualiseerbaar voorbeeld te geven, een ruggenwervel van zo'n dier is ongeveer zo groot als jouw bovenlijf. Dus dat was echt vet. Maar ik wilde een dezer dagen naar het museum zelf gaan, dus misschien dat ik dan een filmpje maak :)
- Fotoshoot met nerdfighters door een nerdfighter, wat echt heel gezellig was!
Wat heb ik gelezen?
Erhmm.. niet heel veel.. Om een of andere reden kon ik me deze maand gewoon niet concentreren, misschien komt het omdat het einde van periode 2 was met tentamens en stuff, ik heb gewoon heel veel films gekeken.. :) Maar, desalniettemin, heb ik toch een boek uit! Namelijk:
De vrouw die met vuur speelde, door Stieg Larsson. Ik denk dat ik hier nog wel even een review over ga schrijven want OH MY GOD.
Verder ben ik begonnen met Interview With The Vampire, die mij maar 75 cent gekost heeft, en Macbeth, die mij maar 50 cent gekost heeft. Ik moet zeggen dat tot nu toe Interview With The Vampire niet echt wil vlotten, omdat ik het taalgebruik me redelijk irriteert (ik lees de vertaling, misschien dat het in het Engels niet is), ik hoop dat ik me daar overheen kan zetten, want ik vond de film erg tof, dus ik wil het boek eigenlijk ook gelezen hebben. Verder ben ik ook niet heel ver in Macbeth gekomen, want dat boek moet ik echt lezen wanneer ik veel concentratie heb, anders snap ik er geen zak van, maar concentratie is de laatste maand dus redelijk ver te zoeken geweest.
Wat heb ik gezien?
Een hoop. Ik heb namelijk ontzettend last gehad van studie-ontwijkend gedrag deze maand, en wat ga je dan doen? Juist, film kijken.
In januari heb ik gezien:
Iron Man 2, Pride and Prejudice (1.5 keer;), The Fantastic Mr Fox (een hele gave film), Harry Potter and the Goblet of Fire, The Fall, Midnight in Paris (superleuk!), The Bourne Legacy, The Princess Dairies, The Princess Dairies 2, Brief voor de Koning, Skyfall, Rise of the Guardians (ohmygodzoleuk!), 300, Ella Enchanted, Sunshine, Pitch Perfect (OH MY GOD HIJ IS ZO LEUK), Kill Bill Vol. 2 (awesomeawesomeawesome) BBC's the Snow Queen, Django Unchained en Source Code.
Any reviewrequests? :)
Dus: in de lijn der verwachting ligt een review van De vrouw die met vuur speelde, een filmreview of twee, of drie, ik heb genoeg bronmateriaal xD, een filmpje van het museumbezoek (denk ik) en some other stuff! Challenges? Who knows!
Abonneren op:
Posts (Atom)