Review: One Flew Over The Cuckoo's Nest

Hey y'all!

Eeerstens, mardie je moet niet te veel ermergerd gaan zeggen, anders gaat mijn brein er hele rare dingen bij lezen.
Emergerd: i.'mɚdʒ, iemand die uit iets tevoorschijn komt, i/e: uit een vulkaan.

En Yumi, because you deseeeeerve a badge ;D
Al istie niet mooi ofzo hahaha.

Maargoed, hier dus een reviewtje!

Titel: One Flew Over The Cuckoo's Nest
Schrijver: Ken Kesey
Jaar van uitgave: 1962
Blz: 392

Tyrannical Nurse Ratched rules her ward in an Oregon State mental hospital with a strict, unbending routine. Her patients, cowed by mind-numbing medication and the threat of electric shock therapy, dare not oppose her. But everything changes with the arrival of McMurphy - the swaggering, fun-loving trickster with a devilish grin. McMurphy battles Nurse Ratched and the ward regime, challenging everyone's beliefs about madness... who, of them all, is really insane?

First off, dit boek werkt zoveel beter als je al meteen Jack Nickelson als McMurphy in je hoofd hebt. Heeft iemand de film van dit boek wel eens gezien? Ik nog niet in ieder geval, maar hij lijkt me wel heel goed, vooral na het lezen van het boek.

Je beleeft het verhaal dus vanuit een 'gek' persoon die in de institutie zit. Hij zit daar overigens vrijwillig, en door het verhaal heen kom je ook steeds meer te weten hoe en waarom hij daar komt. Maar deze man, een doofstomme Indiaan is niet de hoofdpersoon. Hij beschrijft namelijk die tijd waarin McMurphy, een man bigger than life itself, om het zo maar te zeggen, op zijn verdieping terecht komt. Deze losbandige man, die eigenlijk helemaal niet eens gek lijkt, gaat hier de strijd aan met de boosaardige zuster die de afdeling in het gareel houdt. Hij breekt de routine van de gekke mensen, die het gewend zijn geraakt als gestoorde, hersenloze dieren behandeld te worden. En wat blijkt dan.. zijn ze allemaal wel zo gek?

Ik vond het echt een goed boek. Het verhaal is iets heel anders dan de dingen die gelezen heb, en de vertelstijl en manier van schrijven zijn fijn om te lezen. Door de manier waarop het verhaal vertelt wordt, via the Chief (de indiaan), die als het ware meegroeit met het verhaal over McMurphy, ga je veel genegenheid voor de personages voelen. Zowel McMurphy als de ontwikkeling die de Chief doormaakt zijn inspirerend, allebei op hun eigen manier. En het feit dat de personages aan het einde van het boek sterker in hun schoenen staan met nieuwe levenswijsheid zorgt altijd voor meer voldoening bij het lezen!

Ik raad jullie dus zeker aan dit boek een keertje te lezen, het is zeker de moeite waard en het is natuurlijk ook wel een moderne klassieker waarover je vaak hoort.. Ik geef 'm 4/5!

En nog een fijne zondag. Een post op zondag, ha!

x Jo