Geregisseerd door: Tom Hooper
Met o.a.: Hugh Jackman, Russell Crowe en Anne Hathaway
Uitgekomen in: 2012
Tagline: Fight. Dream. Love. Hope.
Wellwellwell, the long anticipated Les Mis review (just kidding). Ik west niet waar ik moet beginnen...
First: Anna Hathaway verdiende die award HELEMAAL. Ík hield het niet droog tijdens 'I Dreamed a Dream'. Ik begrijp nu ook helemaal waarom ze dit in de trailer hebben gestopt!
Laat ik nu maar even chronologisch te werk gaan. (ik weet dat niet iedereen van jullie de film heeft gezien, maar ik hoop dat ik niets spoil... anders moet je ff wachten dit te lezen)
Ik weet dat het logisch is dat het op de musical leek qua uiterlijk, omdat het de verfilming van de musical was, maar toch vond ik het leuk dat er telkens het jaartal op het scherm verscheen of dat het decors zo veel op het origineel leek. (hoewel ik het decor van acte twee echt veel spectaculairder had verwacht! Where art thou my turning scenery?)
Openingsmuziek: Heaven! Hoewel ik de animatie soms een beetje nep vond, gaf het eerste lied me shivers! Ik wilde heel de tijd in het Nederlands meezingen xD
De make-up is trouwens echt een heel belangrijk aspect van de film (SPOILERS: sjoerd had bv. niet gezien dat het Hugh Jackman was in Look Down!)
Dan even over Hugh Jackman: beter had ie het niet kunnen spelen werkelijk waar. Maar ik vond hem soms écht niet mooi zingen. Ik weet dat echt vaak musicals zingt en het zal ook wel geweldig gezongen zijn, maar die constante vibrato mocht van mij echt sterven. En hij heeft zó veel zangtekst dat het op een gegeven moment niet meer leuk is xD
Dan was er iets dat mij in de musical ook opviel: de ensemble stukken zijn niet bedoeld om de tekst te kunnen horen xD Soms zingen ze gewoon allemaal door elkaar en dan moet je gewoon luisteren naar de harmonie. Voor sjoerd was dit niet altijd makkelijk. Ik had geen ondertiteling en hij kent de liedjes en het verhaal niet.
HET ALLERBESTE STUK is alles met Anna Hathaway. Heel het begin is FABULEUS!
Dan komt er het stuk met de revolutie enzo en das ook nog wel leuk, dan heb je ONE DAY MORE en daarna vond ik het een beetje downhill gaan xD. Empty chairs and empty tables was ook best goed. De Thénardiers waren ook leuk gedaan, maar ik vond ze in de musical beter uit de verf komen, ze waren trouwens erg leuk gecast!
Ze hebben voor iedere solo hetzelfde principe gebruikt als die ze op Hathaway hebben gebruikt: een dikke close-up en laat die emotie maar komen. Bij veel mensen werkt dat gewoon niet. Bij Anne dus wel, maar Samantha Barks vond ik persoonlijk een beetje vlakjes. Heel haar karakter was eigenlijk ook een beetje onderbelicht. In de musical was zij mijn favoriet en nu was het echt: waarom zing je nu mee, ga weg. Seyfried was aan de andere kant veel meer geliefd bij mij! :D
En dat iedereen zit te zeiken over Russell Crowe: nonsens! Ik vond hem echt niet zo verschrikkelijk! Het personage van Javert is gewoon kut om te spelen, dat is een feit. En ik had serieus echt met em te doen.
Over het algemeen had ik precies dezelfde gevoelens die ik had tijdens het kijken van de musical! GEWELDIG (behalve dus wat hierboven staat xD) ik kreeg kippenvel op de goede momenten en daar gaat het om.
Sorry voor deze lange review, het is gewoon een film die je niet in twee zinnen kan uitleggen, ook omdat iedereen er een verwachting van heeft ;) En ik kan er nog veel langer over praten, maar misschien moeten jullie eerst even reageren en dan discussiëren we erover ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten