It's just another Manic- eh, Friday?

Hello peeps!

Nou hier komt dan mijn eerste review van dit jaar! Of eigenlijk meerdere reviews, want ik ga hier een muzikale gelegenheid van maken! Vandaar de geweldige referentie in de titel, want dat nummer had ik in mijn hoofd, ook al klopte ie helemaal niet.
Anyways ik ga vandaag een multiple review doen van 2 albums en 1 EP. Ik ben namelijk niet erg goed in uitgebreide reviews van albums, dus houd ik het beknopt, maar duidelijk! (en stiekem kon ik niet kiezen uit de drie welke ik het liefst zou reviewen)

Bear Creek (2012) van Brandi Carlile
Dit album dat afgelopen zomer is uitgekomen is haar vierde studioalbum en heet Bear Creek. (geen diepe betekenis, het is vernoemd naar de studio waar het grotendeels is opgenomen).
Ik ben zelf helemaal weg van Carlile's stem (opfrisser als je even niet weet wie ze is: The Story). Natuurlijk heeft ze die country factor, maar het is ook een erg mooie diepe stem met een rasp.
De gitaren zijn net zo sterk als haar stem bijvoorbeeld de elektrische gitaren in Raise Hell en Rise Again, maar ook de rustige akoestische ritmische gitaar die erg kenmerkend is voor de country muziek. Nou is dit album niet alleen maar gitaren, want de eerste single, That Wasn't Me, is een echte pianotrack.
Al bij al vind ik het een heel sterk album. Haar eerdere werken vind ik ook goed, maar dat waren albums waarvan ik maar een paar liedjes écht beluister, Bear Creek zou ik echter erg graag aan mijn collectie CD's toe willen voegen! Al is het maar om Keep Your Heart Young, Raise Hell en Rise Again helemaal grijs te draaien, want dat zijn mijn favorieten.

The Lumineers (2012) van The Lumineers
Het debut album van deze band die bestaat uit zanger Wesley Schultz op gitaar, Jeremiah Fraites op drums en Neyla Pekarek op cello en zang is pas net uit. Trouwe 3fm luisteraars kennen de band van de eerste single Ho Hey. Hun stijl is te vergelijken met Mumford&Sons en Of Monsters and Men (zeker het achtergrondkoortje is terug te vinden) en lift ook zeker mee op het succes van deze folk/indie bands.
Dit keer geen vocale hoogstandjes of andere technische ingewikkelde lijnen: The Lumineers houden het wat mij betreft simpel, maar leuk. Het is afwisselend uptempo happy zoals Big Parade en wat donkerder, trager zoals Slow It Down. Ondanks deze variatie blijft het hele album in dezelfde sfeer die ik zelf erg aangenaam vind! Toppers van dit album zijn volgens mij Stubborn Love, het korte Flowers In Your Hair en Submarines. (en ondertussen hebben jullie nu al bijna heel het album geluisterd xd)

The Burgh Island EP (2012) van Ben Howard
Nou als laatste nog een shout out naar de wel bekende Ben Howard. Ik kan je ook aanraden zijn album Every Kingdom op repeat te zetten, maar ik stuitte een paar dagen terug op deze EP en ik snapte niet hoe ik die ooit gemist kon hebben.
Het is iet wat andere koek dan zijn populaire album. Wat ik er over heb gelezen voor ik het luisterde was dat het als minder pop/mainstream wordt gezien en donkerder. Nou, dat laatste is het zeker. Dit is niet voor tere zieltjes. Dus een waarschuwing. Maar oh het is zo mooi. Het gitaarwerk van Ben Howard is weer topnotch (en hij speelt ook elektrisch op deze EP!) en de zang, like black velvet, so good! Persoonlijke favoriet: Oats in the Water

Nou, ik zie jullie al denken: er zit een patroon in deze reviews. Ha, nogal: folk, indie, rock, country het komt in alledrie de albums zeker terug. Ik geloof dat ik de laatste tijd nogal een neiging heb om naar dit soort muziek te luisteren, dus vandaar dat deze drie artiesten zo aansloegen geloof ik. Enne ze zijn goede vervangers voor het uitblijven van nieuw Damien Rice materiaal :').

Dat was het weer voor vandaag! En als ik The Snow Child uit heb kun je daar ook zeker een review van verwachten. Of van Mr. Nobody want dat is de film die nu momenteel bovenaan mijn to-watch lijst staat.

Hugs,

Iris