Update!

Hello my dearies!

Ik heb niet echt gek veel te vertellen. Alleen dat mijn vakantie in Frankrijk super was en dat ik morgen weer vertrek naar Berlijn. Maar ik zou er niet van dromen jullie met legen handen achter te laten. Komende week komt er waarschijnlijk een document your life filmpje van juli, als het me lukt in Berlijn nog wat te editen.

Ook heb ik voor jullie kijkgenot een foto opgedoken van een paar maanden geleden:

Hij komt uit de tijd dat het donker was als je ging avondeten. Het is gebaseerd op dit recept. Ik moet je wel waarschuwen: al die freaking kruiden zijn echt onmogelijk te vinden. Ik heb meer dan de helft gebruikt, maar sommige spullen liggen gewoon niet in je normale supermarkt (of sligro). En naanbrood is jammiejammie! Net zoals dit gerecht btw. Alleen is het niet echt een goedkoop studentenmaal. In Engeland is lam heel goedkoop, omdat ze daar natuurlijk allemaal gezellig zoals koeien in de wei staan. In Nederland jammer genoeg niet... Wel een aanrader voor de smaak, voor de prijs.. kan je misschien beter kip gebruiken :D

Dat was het dan, zo op deze mooie maandag. Ik ga inpakken en zometeen mijn kaartje voor Watsky bestellen!!
Josine: welkom terug!
Mardie: veel succes in de kas!
Iris: fijne reis-o!


xxx


P.s. Ik zou iedereen graag willen stimuleren om Leviathan te lezen, omdat het me een boek lijkt die op het eerste gezicht simpel (of kinderlijk) overkomt, maar speelt met verschillende onderwerpen voor discussie :D

Wrapping Up July

 

Hello!

De auto is volgepropt, mijn Ipod heeft de 2000 nummers bereikt, mijn boeken liggen klaar om gelezen te worden en ik heb mijn vakantie humeur aangezet. Dusss let's get going to Italy! Maar voor ik weg ga wil ik nog snel even een wrap-up en TBR posten zodat ik toch nog een bijdrage heb voor de komende twee weken.

Wat heb ik gezien:
- Fringe Seizoen 4: aaaah nog één kort seizoen te gaan!
- Pulp Fiction: classic en hij was leuk! beetje viezig, maar tjah, wat verwacht je dan?
- Zombieland: hilarisch! gooo Woody Harrelson!
- Monty Python and the Holy Grail: hier hoef ik niets over te zeggen.
- Now You See Me: review hier of gewoon even naar beneden scrollen
- The Social Network: yup, nog meer Jesse Eisenberg. Ik vond hem leuk!

Wat heb ik gelezen:
- And Then There Were None: review hier.
-  Freedom: review hier.
- De Boekendief: review hier.
- Light: meh, ik weet nog steeds wat ik er van moet vinden!
- De Rainmaker: was wel oké, maar kon absoluut niet wennen aan de 1e persoon tegenwoordige tijd schrijfstijl. What the heck?
- Ik had hier graag A Room With A View aan toe willen voegen, maar dat is niet meer gelukt..
Heb ik nog wat leuks gedaan?
- Onze blog een nieuwe lay-out gegeven! Ik zal nog wel een keer mijn keuzes verantwoorden.
- Een dagje naar Antwerpen!
- Mijn Propedeuse gehaald!
- Leuke dingen met jullie gedaan en anderen!
- Gewerkt.
- En heel veel andere dingen die ik nu helaas al weer vergeten ben. Zucht. Time goes way too fast.

En nu mij 'ik ga op vakantie en neem mee';
- De Zwarte met het Witte Hart van Arthur Japin
- Somthing Rotten van Jasper Fforde
- The Gone-Away World van Nick Harkaway
- En mama neemt Het Spel van de Engel mee van Carlos Ruiz Zafon, dus die kan ik ook altijd nog lezen, maar eerlijk gezeg denk ik niet dat ik door de eerste 3 kom.

Dat hem weer! Ik ga zo naar bed en dan mag ik er vroeg vroeg vroeg in de ochtend weer uit, maar ik doe het deze keer graag! Tot over twee weken!

Hugs,

Iris


p.s. sorry not sorry for the biiiiig fringe poster

Review - Now You See Me

 

Titel: Now You See Me
Geregisseerd door: Louis Leterrier
Met o.a.: Morgan Freeman, Isla Fisher, Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Dave Franco and many more!
Uitgekomen in: 2013

Four magicians each answer a mysterious summons to an obscure address with secrets inside. A year later, they are the Four Horseman, big time stage illusionists who climax their sold out Las Vegas show with a bank apparently robbed for real. This puts agents Dylan Rhodes of the FBI and Alma Vargas of Interpol on the case to find out how they did it. However, this mystery proves difficult to solve even with the insights of the professional illusion exposer, Thaddeus Bradley. What follows is a bizarre investigation where nothing is what it seems with illusions, dark secrets and hidden agendas galore as all involved are reminded of a great truth in this puzzle: the closer you look, the less you see.

Remember dat ik met Mardie naar Man Of Steel zou gaan? Nou, hij draaide niet meer in Etten-Leur en toen hadden we een plan-B nodig en dat was deze film van Louis Leterrier. En ik moet zeggen dat ik het helemaal niet erg vond om deze vervanger te moeten kijken.

Pluspunten aan deze film:
- The Four Horseman: hun humor en shows en eigenlijk vrijwel alles aan dit viertal. Harrelson, Franco, Fisher en Eisenberg zijn erg vermakelijk en ik zou willen dat er meer aandacht werd besteedt aan deze vier. Juist hun verhaal vond ik erg interessant.
- Het tempo: De film duurt bijna 2 uur, maar ik heb geen moment gedacht dat het te langzaam ofwel te snel ging. Er waren rust momenten, maar vooral was de film een en al spanning! Daar had ik zeker zin in die avond en dan bevalt me dat prima.
- De sfeer: De muziek en de cameravoering werkten uitstekend samen en gaven je precies dat goede mysterie en entertainment gevoel. En sommige nummers zijn echt leuk, zoals deze. De duizelingwekkende spinning groep shots en de crane shots voegden allen toe aan het spektakel. Enerzijds leidt het af, maar grotendeels houdt de film je zo in zijn greep.
- Onvoorspelbaar: Ik zag niets aankomen tijdens het kijken. Misschien zijn andere kijkers oplettender, maar voor mij was alles erg onvoorspelbaar en dus interessant! (Behalve minpunt numero uno)

Minpunten:
- Het grootste minpunt gaat naar de geforceerde romance. Er was geen enkele reden om dat er in te stoppen. Behalve omdat mensen dat tegenwoordig er altijd in willen stoppen, hoe onlogisch het ook is! En het ergste was dat je gewoon wist dat ze het gingen doen.
- Het einde: er was een schock en daarna was ik nogal teleurgesteld. Het was open, maar toch ook weer niet en het frustreerde me gewoon!
- Soms had ik het idee dat ik twee verschillende films door elkaar keek. De overgang van het perspectief van The Four Horsemen naar dat van Dylan Rhodes was soms erg groot. Vooral als die romance om de hoek komt kijken.
- Er werd geprobeerd wat diepte te stoppen in de film door een ware achtergrond te verzinnen en dat was ook erg intrigerend, maar uiteindelijk vond ik dat het averechts werd gebruikt. Het kwam dus niet helemaal uit de verf.

Conclusie: de film is een en al mysterie, dus je bent constant op je hoede omdat je wil weten hoe het zit. De tagline 'the closer you look, the less you see' benadrukt alleen maar dat je als kijker op moet blijven letten. Het is een thrilling ride, met gelukkig ook humor! En goede actie scènes en muziek. Helaas was het einde minder, maar dat maakt de hele trip tot het einde er niet minder op. Ik vermaakte me heel erg in de filmzaal - ondanks de irritaties omwille van de romance - dus ga gewoon kijken die hap!

Mardie, als u nog iets toe te voegen heeft, feel free to add!

Hugs,
Iris

Btw: als je een keer in Roosendaal komt en ergens wat wil gaan drinken/eten ga hier heen: Tom's Diner. Het ziet er super leuk uit en ze hebben er heerlijke milkshakes en de meest geweldige cheese cake! En anders als iedereen terug is van vakantie en jullie het leuk lijkt, dan neem ik jullie gewoon een keer mee!?

Summer is finally here!

Na een hoop warme zomerdagen (ik kan bijna niet geloven dat het al zo lang achter elkaar lekker weer is) die ik vooral in een nog warmere kas gespendeerd heb, vond ik het wel zo toepasselijk om deze tag ook te vullen :)

Boek: ik heb niet een bepaalde keuze voor zomer-verantwoorde boeken per se. Het is gewoon dat ik in de zomer heel veel boeken lees (met als hoogtepunt vorig jaar na de examens). Dus boeken in het algemeen zijn gewoon goed voor de zomer! Ook boeken die over de winter gaan, ik vind alles best! :)

CD/Lied: Voor een cd ga ik toch snel voor We Sing, We Dance, We Steal Things van dhr Jason Mraz. Alle liedjes op die cd's zijn gewoon heel erg fijn en zeer geschikt voor de zomer. Sommige liedjes voor overdag, maar er staan zeker ook een aantal liedjes op die geweldig zijn voor een relaxte zomeravond. Luister eens naar de live-versie van Make It Mine, en je zomeravond is compleet! Nog meer fijne liedjes voor de zomer: Get Lucky van Daft Punk, Clocks in de Rhythms del Mundo-versie, Rhythm of Love van de Plain White T's, Don't Know Why van Norah Jones en zo kan ik nog wel even door gaan!

Film: Iedere feel-good movie gaat er eigenlijk prima in, in de zomer. Maar toch wil ik even noemen: Midnight In Paris, Stardust, en The Help, omdat deze mij allemaal dat echte zomergevoel geven.

Serie: All the series! Men neme een jongvolwassene, doe daar iets te veel vrije tijd bij, en men krijgt eindeloze serie-marathons. Dus. Ik heb me trouwens voorgenomen om na DW en The Tudors eindelijk Lost te gaan krijgen. Dat is wel zomers, toch?

Eten: Barbecue en veel salades. En ijs. Heel veel ijs.
Een receptje van mijn mama's eigengemaakte rabarber-aardbeienijs:
Kook stukjes rabarber en aardbei (of eventueel ander rood fruit, frambozen, bessen of zelfs bramen, de ratio maakt niet zoveel uit, doe wat je lekker vindt, experimenteer!) tot een grote mush met een hoop suiker (proef het en als je denkt: dit is eigenlijk te zoet, dan doe je het goed, want als het bevroren is proef je het zoete niet zo goed, daarom moet het mengsel best zoet zijn als het nog niet bevroren is). Val je mengsel aan met een staafmixer tot het helemaal glad is, en pers het daarna dan nog in een zeef zodat je zeker weet dat alle stukjes eruit zijn. Als je een ijsmachine hebt, dan heb je het heel makkelijk, want dan kun je het mengsel gewoon daarin gooien en wachten tot de boel bevroren is, en het dan in een bak gooien en in de diepvries stoppen. Als je geen ijsmachine hebt, duurt het even allemaal wat langer, want dan moet je het mengsel in een bak doen, laten afkoelen BUITEN de diepvries (vraag me niet waarom, maar mam zei dat dit HEEL belangrijk is, anders gaat het niet goed) en dan in de diepvries stoppen. Daarna moet je het ongeveer iedere tien minuten er weer uit halen en goed doorroeren om te zorgen dat er geen kristallen in je ijs komen, tenzij je daar natuurlijk geen problemen mee hebt, want dan zou ik het gewoon lekker laten staan. Nou, dan moet je het of wel of niet iedere 10 min doorroeren, maar net waar je zin in hebt, tot dat de boel helemaal bevroren is. Dan kan je het opeten of laten staan. Het is in ieder geval superlekker!

My lovely ladies, geniet van de zomer!
Liefs,
Mardie

That's a Wrap- June Edition (+ mini Review)

Hee lovely's!

Wat heeft onze site een prachtige nieuwe look gekregen! Je moet echt meer uitleg geven over je thoughtprocess, Iris :D

Voor een visuele terugblik van vorige maand kan ik je doorverwijzen naar mijn Document Your Life filmpje. Voor de rest zal ik er nu ff over kletsen.

Juni was natuurlijk de maand van tentamens, Best Kept Secret, de tandarts, ennnn mijn nieuwe kamer! Ik zal mijn kamer filmen zodra het een beetje is opgeruimd, want op het moment liggen er gewoon heel veel spullen opgestapeld.
Dus.. Ik heb de laatste tentamens van het jaar gedaan, waarvan ik ééntje moest herkansen. Gelukkig heb ik toch m'n P zodat ik volgend jaar een beetje minder gestrest kan doen. Ik wil ook graag meer naar de studie gaan doen, zoals een nieuwe taal leren en weer gaan dansen :D

Op 5 juni ben ik naar het Rijksmuseum geweest! Ondanks dat het moeilijk uitkwam met de tentamens had ik een super-leuke dag! Het is zeker de moeite waard om te bezichtigen, vooral als je de plaatjes van het geschiedenisboek of het kunst-algemeen boek in het achterhoofd houdt :)

Ik heb GEEN boek uitgelezen in juni! What a shame! 
Het was ook zo'n drukke maand dat ik helemaal vergeten ben bij te houden welke films ik heb gezien. Sowieso deze: Harry Potter 4, Crash, Star Trek Into Darkness, Star Trek: The Future Begins en The Hungergames. Niets bijzonders dus.

Om nog even kort terug te komen op één van mijn favoriete boekjes uit mijn jeugd. Sanne heeft em laatst ook gekocht op mijn aanraden en ik wilde er nog even iets over zeggen.

Review: Kweenie

Schrijver: Joke van Leeuwen

Genre: Jeugd

Uitgegeven in: 2005

Opeens was er wat. Het viel op mijn bed. Ik wist niet waar het vandaan kwam. Misschien wel van de andere kant van de wereld. Het begon te schreeuwen. BWEEEEEEEH! Stil maar, zei ik. NEE! Wat is er dan? vroeg ik. BEWWEWAWWE! Wat zeg je? BEN GEVALLUEH!

Ik heb al eens eerder over Joke van Leeuwen geschreven, toen over het boekje Iep!. Ze schrijft op een manier waarop ik een verhaal zou vertellen. Als je Kweenie in je handen hebt begrijp je misschien wat ik bedoel. En zoals ik bij mijn eerdere review ook al zei: de tekeningen zorgen ervoor dat het verhaal tot leven komt. Dit boekje is lees je snel door, maar zal je niet snel vergeten. 4/5 sterren op Goodreads, omdat het verhaal van mij langer had mogen zijn.

Deze aanrader dus ff tussendoor :)

Zaterdag ga ik op vakantie, maar ik zal vóór die tijd nog wat posten! I promise!

Yumi

Summer Is Finally There

Remember, een aantal maanden geleden, zo net toen de winter begon, had ik een tag gemaakt om het wintergevoel in boeken en films en muziek etc. terug te vinden. En nu is het al een tijdje zomer en ik weet dat het niet een uiterst origineel idee is, maar ik vind dat we diezelfde tag met een zomer thema moeten doen! Dan gaat Yumi ook weer eens wat posten! En Josine vanuit Vietnam misschien ook wel. En dan post ik ook eens wat anders dan boekreviews!

Dusss fellow bloggers, let me introduce to you: Summer Is Finally There, The Taaaaaag.

1. Boek: Sisterhood Of The Travelling Pants. Without question is dat mijn ultieme zomer read. Het is zo'n heerlijk boek dat je in je vrije tijd kan lezen. Lekker op het strand of in de tuin en dan kun je je wanen in het Griekenland van Lena en in het zomerkamp van Bridget. Het schreeuwt natuurlijk gewoon zomer!

2. CD/Lied: Nou, voor zomer CD ga ik óf voor Seeds van Hey Rosetta óf voor This Left Feels Right van Bon Jovi. De eerste is gewoon upbeat, vrolijk en misschien ook wel wat nostalgisch. Goed voor een leuke, geweldige, let's have some fun dag. De tweede is meer voor de luie, warme en lome zomerdag waarop je gewoon in je eigen tuin zit en lekker niets doet.
En nu wil ik eigenlijk nog een derde toevoegen, een nieuwe ontdekking die ook erg zomers klinkt: Family Trees van Mountaineer!. Het is een album van een Tumblr persoon, die het online heeft gezet en je kan het gratis downloaden! En het is gewoon een fun-album, vind ik. Met een beetje indie-folk achtige (instrumentale) nummers en heel veel distortion of iets of the sorts.

3. Film: Dit antwoord gaat jullie vast niet verbazen.. 500 Days Of Summer natuurlijk! Ik probeer nu iets originelers te verzinnen, maar eigenlijk komt er niet zo veel anders uit.. (Behalve de films van The Sisterhood boeken) Ik heb nu alleen maar heel veel zin om die film te kijken.. En die muziek te luisteren. Hmm, volgende puntje dan maar!

4. Serie: Orignaliteit is niet mijn sterkste punt vandaag, want ik zou nu heel graag weer Gilmore Girls als antwoord willen geven. Hmmm.. Nope, dat is gewoon mijn ultieme zomer én winter serie. Eigenlijk kan het altijd.

5. Eten: Yess, I've got a great recipe for you! Het lijkt misschien een beetje op Yumi's freezecake, ik weet het niet. Maar in ieder geval is dit recept hartstikke simpel en hartstikke lekker! Het heet Strawberry Cloud Cake en het is een recept van de geweldige Annabel Langbein. (Als je ooit een geweldig kookboek aan wilt schaffen, koop dan The Free Range Cook van haar, heerlijk en vaak makkelijk!) Nou het recept is hier te vinden.

Hugs,

Iris

Review - De Boekendief

Titel: De Boekendief
Schijver: Markus Zusak
Pagina's: 556
Uitgegeven in: 2005

Duitsland, 1939. Liesel is pas negen jaar oud wanneer ze door haar moeder naar een pleeggezin in de buurt van Munchen wordt gebracht. Een van haar geliefde bezittingen is een klein zwart boekje, 'Het Doodgravershandboek', dat ze vond op het graf van haar broertje. In de jaren dat Liesel bij de Hubermanns woont, wordt ze een gewiekste boekendief. Ze redt boeken van de nazi-boekverbrandingen en steelt ze uit de bibliotheek van de burgemeester. Tijdens de verwoestende bombardementen klampt ze zich vast aan haar schatten. Dit is een verhaal van moed, vriendschap, liefde en overleven, dood en verdriet. Dit is Liesels leven in de Himmelstraat, verteld door de ogen van de Dood, een toepasselijke verteller. Maar zal hij haar ook sparen?

Van een boek dat in 1939 is geschreven ben ik over gegaan naar een boek dat begint in 1939. (dat vond ik even een interessante toevalligheid) Ik weet dat Josine en Yumi dit boek al hebben gelezen, dus ik hoef jullie niet te overtuigen om het te lezen. Mardie moet het gewoon gaan lezen. Ik ga ook geen uitgebreide review van het gehele boek doen, maar haal gewoon wat puntjes aan waar ik aan moest denken bij en na het lezen.

Ten eerste, de verteller, ofwel De Dood. De manier waarop het verhaal verteld wordt, is nogal experimenteel. Ik denk dat het natuurlijk hier en daar niet perfect is, zeker niet als je er voor kiest om de 'allombekende Dood' als verteller aan te wijzen, maar het werkte. Ik had het erg interessant gevonden om dit verder uitgewerkt te zien. Het perspectief is namelijk uniek, omdat De Dood enerzijds betrokken is bij de gebeurtenissen maar anderzijds een bepaalde afstand neemt van de mensen. Bovendien denk ik dat Zusak in deze verteller een hoop ideeën van deze tijd heeft kunnen stoppen die naar mijn idee vaak missen in oorlogsverhalen omdat ze vanuit de overlevenden, de slachtoffers, de daders en wat dan ook worden verteld. Met onze generatie wordt dat steeds moeilijker. Wij hebben het niet meegemaakt en beleven de Tweede Wereldoorlog door verhalen die verteld worden door mensen die het ook maar kennen van verhalen. (Oh oh, ik noem hier bijna een postmodernistisch idee: het simulacrum) Misschien zijn wij in zekere zin de dood wel, omdat we weten dat we in zekere zin afstand moeten nemen van die oorlogen, maar tegelijkertijd een plek moeten bewaren om on schuldig te voelen? Of om te rouwen? Of om wat dan ook te doen.

Ik denk dat dat laatste, wij kennen slechts de verhalen, ook mijn kritiek punt inhoudt. Zusaks verhaal is geromantiseerd. Hoe lelijk de achtergrond ook mag zijn en hoewel er ook vast zulke mensen zijn geweest is de Himmelstraat wel een erg 'goede' straat. (Met uitzondering misschien van de ware nazisten en Hitler lievende mensen die soms genoemd worden.) Hans Hubermann, Rudy, Rosa, Liesel zelf. Al die goede mensen, dat is natuurlijk prachtig, maar misschien ook niet even realistisch. Want vaak kon je niet anders dan 'heil Hitleren' etc. Maar alsnog: is het echt erg dat het geromantiseerd is? Geeft dit niet juist blijk aan een beetje hoop in de mens? Is dit metamodernisme!?!

Ik weet het ook allemaal niet. En eigenlijk doet het er niet eens echt toe als je De Boekendief leest. Maar je kunt dit verhaal niet als een naïveling lezen. Noch kun je over de schrijfstijl van Zusak heen lezen zonder door te hebben wat voor woordenspel hij speelt. (Ik vond het prachtig) Noch kan de symboliek van woorden je zijn ontgaan. Maar, ja, ik vond dit een goed boek!

En guess what ik heb nog een fast-read voor de boeg, want mijn volgende Book Jar bepaalde boek is Light! Oeeeeh...

Hugs,

Iris

Review - The Shining

de omslag van mijn versie, en
je weet het nog niet voordat je begint,
maar de tekening past echt heel goed bij
het verhaal.

 Titel: The Shining
Geschreven door: Stephen King
Uitgekomen in: 1977
Pagina's: 659

Jack Torrance's new job at the Overlook Hotel is the perfect chance for a fresh start. As the off-season caretaker at the atmospheric old hotel, he'll have plenty of time to spend reconnecting with his family and working on his writing. But as the harsh winter weather sets in, the idyllic location feels ever more remote... and more sinister. And the only one to notice the strange and terrible forces gathering around the Overlook is Danny Torrance, a uniquely gifted five-year-old.

Holy freaking fuck. Dit boek, jongens, ik kreeg er bijna een hartaanval van, zo spannend was het. Ik heb de afgelopen weken al regelmatig gerambled over dat het zo spannend was en hoe graag ik de hele tijd wilde doorlezen, maar dat vervaagd bij de finale die letterlijk mijn hart sneller deed kloppen.

Scary shit aside: dit is, naar mijn mening, ook gewoon een goed geschreven boek. King beschrijft de omgeving en hotel precies op zo'n manier dat ik alles zo voor mij kon zien. Ook de gevoelens en gebeurtenissen van de diverse personages worden goed neergezet. Verder weet hij ook op een geloofwaardige manier een vijfjarig kind te schrijven, zonder dat deze meteen kinderachtig overkomt, wat ik ook best knap vind. En zeker omdat het hele boek vanuit het oogpunt van de diverse personages geschreven wordt.

Daar heeft King ook nog een extra "trucje" (bij gebrek aan een beter woord), want het allemaal net wat spannender en intenser maakt. Hij schrijft de gebeurtenissen en de gedachten van de personages zo, dat je echt een "real-time" gedachtenstroom meemaakt. Het is niet echt dat je compleet in de gedachten meegaat, maar hij schrijft het zo dat je precies leest wat een personage denkt op dat moment. Het klinkt een beetje vaagjes ik weet het, maar als je het leest, dan snap je wat ik bedoel.

En wat ik nog meer heel goed vind aan dit boek, is dat het, ondanks de vele flashforwards die het boek bevat, nog steeds ECHT heel spannend blijft. Dankzij de flashforwards denk je dat er iets gaat gebeuren, en dan gebeurt dat ook wel, maar toch anders dan je jezelf had voorgesteld. Dat vind ik erg leuk, ik houd namelijk niet van voorspelbaarheid (wie wel).

Het is aan het begin ook niet precies duidelijk wat eigenlijk het probleem is. De nare dingen kruipen beetje bij beetje het verhaal in, zoals het verhaal beetje bij beetje mij vastgreep.

En het einde, OMIJNGOD het einde.

Ik geef dit boek een 9/10. Ik heb nog nooit gehad dat een boek mij zo opfokte (op een goede manier dan). Congrats to mister King.

M.

Edit: geen "Here's Johnny" in het boek te vinden!

Nam nam nam

Omgggggg give me the agatha christie naaaoooo!

Als eerst: iedereen super goed gedaan met het behalen van jullie p!! I'm so proud of my girls!
Ten tweede, stuur mij even een mailtje met jullie adres, dan krijg je een vietnamees kaartje (weet niet of je mij of die kaart eerder ziet maargoed).

Hoe is het in de nllll? Hier regende het vandaag superveel! Omgekeerde wereld! Ik wilde even een snelle update doen over een paar dingetjes die we gedaan hebben, maar ik houd het kort want doe dit op telefoon en heb nu hier geen leuke foto's..

Maar tot nu toe is vietnam super! Vooral: warm, veel eten, heel gastvrije mensen, veel gestaar als je een korte broek aan hebt (dus altijd), nog meer eten, ongelooflijk druk verkeer met alleeeeen maar scooters (die Linh en ik ondertussen zelf ook kunnen besturen), alom andere leefstijl dus! We zitten nu in Can Tho, waar het grootste deel van Linhs fam woont en waar we dus hoofdzakelijk verblijven. Vrijdag gaan we naar het grootste eiland van VN, paar daagjes zon en zee! (hopelijk zon, geen regen..) en volgende week Saigon!

Verwacht over een tijdje maar een meer interessante update, maar voor nu weet iedereen dat we nog leven ;)

Ngong nang! (slaap lekker!)

X Jooooosien

Review - And Then There Were None

Titel: And Then There Were None
Schijver: Agathe Christie
Pagina's: 317
Uitgegeven in: 1939

First, there were ten - a curious assortment of strangers summoned as weekend guests to a private island off the coast of Devon. Their host, an eccentric millionaire unknown to all of them, is nowhere to be found. All that the guests have in common is a wicked past they're unwilling to reveal - and a secret that will seal their fate. For each has been marked for murder. One by one they fall prey. Before the weekend is out, there will be none. And only the dead are above suspicion.

Gisteren avond rond een uur of 7 begon ik aan dit boek...
Heel veel ge-'queer' en driepunters later...
Wist ik om 12 uur middernacht...
Wie de dader was...

Woah, dit was een zeer zeer spannend boek. Zo simpel de basis misschien is, zo ongelooflijk onwetend ben je de hele tijd. Ik geloof niet dat ik een boek zo graag uit heb willen lezen. Ik ging er al zo snel doorheen, maar wilde eigenlijk nog sneller lezen! Nou ik geloof dat dat al wel wat zegt over Christies talent voor murder mysteries.

Je wordt aan het begin van het verhaal in het diepe gegooid. Je krijgt 10 personages voorgeschoteld die zelf geen idee hebben wat ze precies gaan doen op Soldier Island. Net zo min weet de lezer wat zich gaat afspelen op het (queer) eiland. Ik was nogal gedesoriënteerd in het begin door al die namen en vooral toen de schuldverklaringen plots in het rond werden gegooid. En ik verdacht bovendien IEDEREEN. Ik probeerde uit rare namen woorden te halen en zocht met alle macht naar clues. Maar ik had echt niets door.

Die bijgevoegde epiloog was voor mij dan ook zeer nodig. Ik had het nooit gesnapt zonder en dan had ik waarschijnlijk niet kunnen slapen van de onwetendheid. En de personages zeggen het zelf vaak genoeg: het is nogal queer... en fantastic, maar het is uiteindelijk echt gebeurd en geen droom. Brrr ik kreeg er ook echt de rillingen van. (Vooral toen ik tijdens de epiloog ondertussen naar Agnes Obel luisterde. Omg, that's some creepy music in combination with Agathe Christie!)

Dus wil je een fast-read? Heb je wat spanning en intrige nodig? En stiekem ook een beetje angst? Zoek een Agathe Christie boek op, want van de review van Josine van Murder On The Orient Express begreep ik dat ze een beetje op dezelfde lijn als ik zat. En ik raad aan voor the ultimate Christie experience om wat Agnes Obel op te zetten. Hier een voorproefje:

 

Volgende Book Jar bepaalde boek is The Book Thief! En Yumi super veel succes vandaag!

 

 

Hugs,

 

Iris



Review - Freedom

 

Titel: Freedom
Schijver: Jonathan Franzen
Pagina's: 597
Uitgegeven in: 2010

An international bestseller and the novel of the year, 'Freedom' is an epic of contemporary love and marriage. This is the story of the Berglunds, their son Joey, their daughter Jessica and their friend Richard Katz. It is about how we use and abuse our freedom; about the beginning and ending of love; teenage lust; the unexpectedness of adult life; why we compete with our friends; how we betray those closest to us; and why things almost never work out as they 'should'. It is a story about the human heart, and what it leads us to do to ourselves and each other.


Dit was een lang boek en ik moet bekennen dat ik er ook even over gedaan heb om het uit te lezen. Ik heb tussendoor een ander boek gelezen, omdat het me moeite kostte om terug in het verhaal te komen. Dit boek is niet zomaar een tussendoortje, het vraagt de aandacht en verdient die ook. Het heeft niet per se een spannend plot, behalve de levens van de 4 point of viewers. En die point of viewers zijn nou niet bepaald likeable. In dat opzicht zit er geen één personage in dat werkelijk inleefbaar is of je medeleven verdient, maar toch op de een of andere manier wordt er een bepaalde sympathie geproduceerd. Door alle uitleg, door de verschillende POV's en door eigenlijk het totaal plaatje te krijgen, ga je de acties van de personages begrijpen. En ik geloof dat daar de sympathie vandaan komt.

Dit boek is dan ook lang vanwege een hoop details. Je krijgt niet zomaar een kijkje in het leven van bv. Patty Berglund, maar je krijgt haar jeugd en alles dat daar op volgt te horen. Dat maakt dat de personages erg levendig zijn en ontwikkeling doormaken. Ontwikkeling is erg belangrijk in dit verhaal. Maar de lengte van Freedom komt ook door de uitwijdingen over issues die aangehaald worden. Zo staan er een hoop overdenkingen over natuur, Irak en andere politiek in. Je kunt het daar mee eens zijn of niet, maar alsnog past het bij ieder personage aan wie de mening wordt toegeschreven. (En je kunt uit deze overdenkingen erg goed aflezen waar Franzen zijn standpunt inneemt)

Eén van de dingen die je aan het lezen houdt is de manier van schrijven van Franzen. Hij schrijft bijna lyrisch of met een bepaald ritme. Ik weet niet wat het precies is, maar ook al bestaat een bladzijde uit slechts twee alineas, je leest het in een vloeiende beweging door. Dat helpt je waarschijnlijk ook door minder interessante stukken heen, maar is niet altijd voldoende.

Soms vond ik het drama gehalte een beetje doorslaan. Ik weet niet of het kwam door het gezeur van personages of misschien de ongeloofwaardigheid, maar dan kon ik het even niet hebben. Misschien heb ik meer hoop in de mensheid dan Franzen heeft, omdat hij de bevolking nogal eens vreselijk neerzet, maar ik geloof niet dat er slechts van deze  'beschadigde' mensen zijn. En ik geloof dat hij door het einde ook al aangeeft dat hij toch echt wel hoop heeft voor ons allen. En dat is misschien ook wel mooi om te koppelen aan de titel van het boek. We hopen (of simpelweg eisen) altijd op vrijheid en het is toch niet altijd het beste. Misschien een cliché moraal, maar toch ongelooflijk waar als je het mij vraagt.

Lees het zeker als je eens goed wilt nadenken en een eigentijds boek wilt lezen. Het gaat echt over 'ons'. Over vijftig jaar is het misschien niet meer zo interessant, maar nu juist wel. Mijn volgende read is btw bepaald door The Book Jar en zal And Then There Were None van Agathe Christie zijn. Iets lichtere kost heb ik wel even nodig.

Hugs,

Iris

(sorry voor deze lange, lange post, maar het is ook zo'n lang boek!)

Inside job

Hier een exclusieve kijk achter de schermen van de opleiding biologie.