Review – The Suspicions of Mr Whicher, or, The Murder At Road Hill House

Titel: The Suspicions of Mr Whicher, or, The Murder At Road Hill House

Schrijfster: Kate Summerscale

Uitgekomen in: 2008

Blz: 302 die de moeite zijn te lezen, de rest is ‘notes’

It is a summer's night in 1860. In an elegant detached Georgian house in the village of Road, Wiltshire, all is quiet. Behind shuttered windows the Kent family lies sound asleep. At some point after midnight a dog barks. The family wakes the next morning to a horrific discovery: an unimaginably gruesome murder has taken place in their home. The household reverberates with shock, not least because the guilty party is surely still among them. Jack Whicher of Scotland Yard, the most celebrated detective of his day, reaches Road Hill House a fortnight later. He faces an unenviable task: to solve a case in which the grieving family are the suspects. The murder provokes national hysteria. The thought of what might be festering behind the closed doors of respectable middle-class homes - scheming servants, rebellious children, insanity, jealousy, loneliness and loathing - arouses fear and a kind of excitement. But when Whicher reaches his shocking conclusion there is uproar and bewilderment. A true story that inspired a generation of writers such as Wilkie Collins, Charles Dickens and Arthur Conan Doyle, this has all the hallmarks of the classic murder mystery - a body; a detective; a country house steeped in secrets. In The Suspicions of Mr Whicher Kate Summerscale untangles the facts behind this notorious case, bringing it back to vivid, extraordinary life. (sorry, lenghty)

 Okaaai. Dit is het boek dat het langste ooit ongelezen op mijn plankje heeft gestaan. Ik weet nog goed dat ik het kocht, samen met dat coole Dracula, the Undead boek. Dat was in.. 2008? 2009? That’s a lot of precious reading time gone by. Maar achteraf kan ik niet echt zeggen dat ik spijt heb dat ik het niet eerder heb gelezen.

Het begint met de introductie van de personages. Toen ik het de vorige keer attempteerde te lezen was ik dan ook na 1 hoofdstuk (of 6 blz..) al gestopt, omdat ik toch niet wist wie al die namen waren en ik had er gewoon geen zin in. Maar laatst was ik dan toch maar opnieuw begonnen, en na die zesde bladzijde werd het eigenlijk een stuk beter, want de moord kwam vrij snel daarna. Dat hele debacle had veel luguberder en enger kunnen zijn (het thriller-aspect vond ik niet zo sterk, het was ook niet spannend ofzo), al was het idee van een 4-jarig jongetje dat uit z’n bed gehaald wordt in een van binnen afgesloten huis, vervolgens gestikt, met messen bewerkt en in een wc-pot geduwd wordt wel behoorlijk vies en verontrustend. Maar eigenlijk krijg je helemaal niet te maken met dat jongetje en die scene wordt ook alleen later beschreven als speculatie en bekenningen (je zit niet echt ooit in  de scene). Vervolgens wordt dus duidelijk dat iemand uit het huishouden het gedaan moet hebben, en de famous (?) detective mr. Jack Whicher wordt ingeschakeld om het raadsel uit te zoeken.

Dit is een waargebeurd verhaal. Volgens mij weet echter nog steeds niemand zeker wat er gebeurd is, en dat klinkt ook door in het boek. Er wordt een schuldige aangewezen en berecht, maar door het verhaal heen en zelfs aan het eind van het boek weet je nog steeds niet helemaal zeker wat nou de situatie was, en er worden nog andere theorieën op los gelaten.

Wat ik wel sterk vond aan dit boek, is dat de personages allemaal verschillende kanten hebben, ze hebben iets te verbergen en je vertrouwt eigenlijk niemand. Wel jammer dat dit maar bij 2 of 3 personages gedaan werd, de rest van de Kent-familie en hun servants werd gewoon niet verdacht en bijna geheel buiten beschouwing gelaten.

Het boek is niet heel erg plot-gebaseerd, het is geen thriller met plotselinge wendingen, het is niet bedoeld om angst aan te jagen. Het is een heeel gedetailleerde beschrijving van de moordzaak, de levens van de betrokken ervoor, tijdens en na de misdaad en wijdt soms uit naar andere vergelijkbare rechtszaken in die tijd. Het is feitelijk geschreven en mist voor mij dat fantastische element en die spanning die andere detective-verhalen zo vermakelijk maken. Dit boek is meer geschikt voor mensen die of wat willen weten over misdaden in victorian england, of die heel geïnteresseerd zijn in de Kent-moordzaak. Voor jullie raad ik het dan ook niet echt aan, het was bij tijden wel leuk, maar niet bijzonder boeiend (zoals ik tijdens Iris zei gisteren was ik tijdens het lezen ook in slaap gevallen (OVERDAG), dus dat zegt al iets). The Suspicions krijgt van mij 2.5/5, wat ik op GR maar heb afgerond op 3 sterren.

En nu ben ik Myrren’s Gift van Fiona McIntosh aan het lezen! Dit is een stuk beter, na eventjes lezen was ik al op blz. 80.. Ik ben nu net voorbij het deel waar Myrren’s situatie een beetje ontwricht raakt zullen we maar zeggen (jeez, die details!), wat de inaugureerden onder jullie wel begrijpen denk ik. Anyway, it’s awesome, en ik ga gelijk weer verder lezen!

With luuuurv,

Josine