Thoughts From Places - The Train

'So this is my life. And I want you to know I am both happy and sad and I'm still trying to figure out how that could be.' - Charlie in The Perks of Being a Wallflower.

Soms, op van die dagen, dan denk je eens goed na en vandaag met dat zonnetje en die heerlijke warmte die zo lang is weggeweest, denk ik heel veel na. En terwijl ik nadacht, kwam de bovenstaande quote van Stephen Chobsky in mijn hoofd. Het is soms zo vreemd hoeveel je, je kunt relateren met een bepaald personage of met een verhaal uit een boek. En eigenlijk is het heel goed dat, dat mogelijk is, want dan weet je tenminste dat je niet alleen bent. Als een personage zich precies hetzelfde voelt in een boek, dan is dat erg geruststellend. 'Gelukkig, ik ben niet raar' denk ik wel eens. Of: 'Pfoe, ben ik toch niet de enige.'

Maar de quote is nu vooral heel relevant omdat ik de laatste tijd echt niet weet hóe ik me voel. Het ene moment ben ik zó enthousiast en dan ineens hoeft het allemaal niet meer. Mijn moodswings zijn de laatste tijd nog erger dan die van ene Edward Cullen ('Your moodswings are giving me a whiplash', iemand die zich dit nog herinnerd?). Dus daarstraks op het station in het zonnetje met een heerlijk windje had ik geen idee hoe ik me voelde. Enerzijds was het zo'n moment waarop de warmte van de zon als een bron van geluk op je inwerkt. Anderzijds maakte juist dat gevoel me ontzettend triest en misschien zelfs alleen.

En toen stapte ik in de trein en reed weg langs het perron en zag ál die mensen in de zon zitten en geníeten. Gewoonweg geníeten van wat zon. En dat maakte me weer spontaan gelukkig. Tegelijkertijd vroeg ik me af hoe zíj zich zouden voelen. Of zij ook steeds dat dubbelzinnige gedoe meemaakte, waar ik mee zit. Dat zij zich ook vreemden en vrienden op hetzelfde moment voelden. Of ze zich ook thuis en tegelijkertijd ver weg van een huis bevonden. Of ze ook alleen wíllen zijn en zich ook alleen vóelen. So yeah: I am both happy and sad and I'm still trying to figure out how that could be. Maar is dat niet gewoon normaal? Isn't that just life?

Nou, sorry voor deze onrelevante post, maar het moest er even uit. Om het toch nog een beetje relevant te maken plaats ik hier een nummer dat mij én blij maakt én verdrietig maakt én melancholisch én opgewekt én zoveel meer. Bovendien vond ik deze lyrics ook wel passen bij vandaag: 'I wanna feel, sunlight on my face.' Dus bij deze: Where The Streets Have No Name. (lyrics art by me)


Hugs, Iris

P.S. Hoe ging je tentamen Mardie?