Schrijver: Cassandra Clare
Serie: The Mortal Instruments (#1)
Genre: Young Adult, Fantasy
Pagina’s: 485
Uitgegeven in: 2007
When Clary Fray heads out to the Pandemonium Club in New York City, she hardly expects to witness a murder. Much less a murder comitted by three teenagers covered with odd markings. This is Clary's first meeting with the Shadowhunters, warriors dedicated to ridding the earth of demons - and keeping the odd werewolves and vampires in line. It; s also her first meeting with gorgeous, golden-haired Jace. Within twenty-four hours Clary is pulled into Jace's world with a engeance, when her mother disappears and Clary herself is attacked by a demon. But why would demons be interested in an ordinary mundane like clary? And how did she suddenly get the Sight? The Shadowhunters would like to know....Ik heb het boek dit weekend in een mum van tijd uitgelezen. Het is een fast-paced verhaal, zowel de lees ervaring als het verhaal zelf, dat volgens mij maar één week duurt.
Dat brengt me meteen op het eerste punt van kritiek; het hele verhaal duurt één week en ondertussen hebben Jace een Clary een ongezonde liefde gekregen, is Clary ondergedompeld in een nieuwe wereld die ze helemaal niet kent, maar waar ze gewoon vrolijk in loopt. Dat was zo irrëeel, dat ze het allemaal maar aannam en maar gewoon heel verliefd werd op iemand die ze niet kent. Instant love.. it just doesn't work for me.
Een ander punt waar ik niet overheen kom is het feit dat Cassandra Clare de neiging lijkt te hebben om cool te willen zijn. Ze probeert te veel, wil het misschien te graag, en dat komt niet uit de verf? Bijvoorbeeld de manier waarop ze Clary beschrijft, haar kleding, haar uiterlijk, wat Clary kan, ze woont in New York. Ik had het idee alsof ze het perfecte tiener ideaalbeeld wil beschrijven. Ik weet niet goed hoe ik dat uit moet leggen..
Anyways, ik wil niet heel het boek afkraken, want vooral de eerste keer vond ik het echt wel een leuk boek. Dus ik zal ook maar aangeven dat er wel wat meer aan het verhaal is en vooral aan de bijpersonages. Simon en Luke bijvoorbeeld, awesome guys. En Isabelle, die in dit boek nog niet echt veel aandacht krijgt, vind ik ook een sterk personage. Misschien, stiekem, moet ik ook maar toegeven dat ik Jace in dit eerste boek en vooral in het begin ook quite awesome vind. Het einde verpest dat weer, maar in het begin is ie gewoon leuk.
Da tkomt vooral door de witty comments. Er zitten zo van die grapjes in dit boek die ik echt heel erg waardeer. Misschien zijn ze niet altijd even goed getimed, maar ze zijn leuk en droog en misschien wat flauw. Maar het is lekker sarcastisch en daar houd ik wel van. Jammer dat Clare iedereen sarcastisch en witty maakt in dit boek.
En als laatste wil ik nog een shoutout geven aan de Shadowhunters, of tenminste de manier waarop ze te werk gaan. Ik vind het rune-gedoe super, dat trok me meteen al en dat ze gewoon even demons slayen, i looove that.
So that's it, ik geef het boek 3/5 sterren. Het is leuk om te lezen, maar je moet er niet te veel van verwachten en zeker niet te kritisch zijn, want dan wordt je gek.
En ik ga zometeen eens de FRS site afspeuren, sounds awesome!
En Josine, dat filmpje van Parijs is kei leuk! Nu is Sweet Disposition nóg leuker!
Ja en die nummering, zitten daar niet gewoon de Numbers van Lost in? Of ben ik aan het hallucineren?
Iris out.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten