Les rating du Mardie

Hello you guys!
Ja, jullie hadden het niet verwacht, maar toch deze week een post van mij!
Dat komt namelijk omdat:
1. We verkast zijn van het kampterrein in de buurt van Brugge naar ons scouthonk in Etten-Leur vanwege dit:

Zo zagen zo'n beetje alle paden op het kampterrein eruit, inclusief ons terrein. Zet vooral je geluid wat harder, voor de geluidseffecten.. Lekker toch?
2. We internet hebben op het scouthonk
3. Mijn zusje haar laptop meegenomen heeft
4. We in onze vrije tijd mogen doen waar we zin in hebben, en ik had zin om een post te maken!

Dus: mijn ratingsysteem.
Ik gebruik cijfers van 1 tot 10, wat eigenlijk bijna hetzelfde is als jullie, maar jullie gebruiken allemaal 1 tot 5 en dan met halven, dus bijvoorbeeld waar ik een zeven zou geven, zouden jullie een 3.5 geven enzovoorts. Waarom 1 tot 10 en niet zoals jullie? Geen idee, maar 1 tot 10 staat mij gewoon beter aan dan 1 tot 5. Iedereen heeft zo zijn rare dingetjes.. ;)
Verder moet je ook gewoon mijn commentaar (positief als negatief), opmerkingen en aanmerkingen lezen om mijn mening over een boek te weten te komen, zoals bij jullie allemaal.

Verder nog een kleine update:
- OMG ik kan niet stoppen met het lezen van A Storm of Swords. Het is zoooooo spannend! Alhoewel echt iedere keer als Jon aan het woord komt, er geswoodelipoopt wordt. Wildlings zijn echt net konijnen.
- Een van mijn mede-Sherpa's heeft een boek bij, wat ik zelf graag ook wel wil lezen. Het heet "Boy7",  het is geschreven door Mirjam Mous, Nederlands dus, en het is YA. (ik hoor jullie denken: kan dat samen, Nederlands en YA?) Hier is in ieder geval het stukje dat op de achterkant staat:
"Een jongen komt bij in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet hoe hij daar terechtgekomen is, waar hij vandaan kwam en zelfs niet meer hoe hij heet. Tot zijn opluchting vindt hij een rugzak met daarin een mobiele telefoon. Hij wil het alarmnummer intoetsen, maar ziet dan dat hij een voicemailbericht heeft ontvangen. Tot zijn verbijstering hoort hij: Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie. En hij weet één ding zeker: dat is zijn eigen stem. Met behulp van de spullen in zijn rugzak, gaat hij verbeten op zoek naar zijn verleden. Maar zolang hij zich niets herinnert, durft hij niemand te vertrouwen. Zelfs Lara niet. Stapje voor stapje komt hij achter de verschrikkelijke waarheid."
Het prikkelde mijn dystopianzintuig, dus ik ben benieuwd..

BYE.
M.