Hee guys! We are you!? I am expecting greatness in the next blogs..
*Spoilers*
Sooo, ik heb TFIOS gelezen en volgens mij als laatste Nerdfighter op de wereld. Daarom lijkt het me heel dom een review te schrijven xD. Een discussie dan maar. Ik zal gewoon mijn gedachten opschrijven en jullie moeten zeggen wat je erover denkt.
Ik heb hem op Goodreads 5 sterren gegeven, maar ik moet er eigenlijk nog meer over nadenken.. Misschien kom ik er nog op terug.
Ik weet dat ik waarschijnlijk de enige ben die het boek niet ONMIDDELLIJK 5 sterren geeft en het als een van haar favorieten beschouwd.
Een kleine waarschuwing: ik ga denken en opschrijven tegelijkertijd en later niet meer terug lezen. Het kan dus zo zijn dat je tegenstrijdige gedachten leest. So be it.
Hier is het probleem:
- ik ben zó bevooroordeeld omdat iedereen het een geweldig boek vind, John Green een van mijn idolen is en ik niets liever wil dan dit boek leuk vinden. Ik denk dat ik het boek daar al een halve ster voor krijgt. En dat is eigenlijk niet eerlijk.
Hier nog iets:
- het boek is niet gemakkelijk en er zitten allemaal filosofische ideeën in die ik niet (in ieder geval niet in één keer) begrijp. Alleen omdat ik die genialiteit niet kan zien, wil het nog niet zeggen dat het er niet is.
- ik zou niet weten hoe ik naar dit boek moet kijken: is het nu een sick-and-dying-boek en moet je dus huilen (wat ik niet heb gedaan) of is het een romantische coming-of-age met tieners die toevallig kanker hebben. Waarschijnlijk een mix. Want als het een zielig boek is, heeft het niet echt z'n werkt gedaan (bij mij dan) en als het gewoon een liefdesverhaal was, werd er echt te veel nadruk gelegd op het ziek zijn gedeelte. Ik kan niets anders dan concluderen dat dit boek geen van beiden is en dat het daarom mij enigszins verward.
Begrijp me nu niet verkeerd: ik vond het boek echt heel leuk. Echt waar. De personages waren zo cute en slim en ik kan niets aanmerken op de likeableness van het boek. Ik heb echt geLOLt, dus misschien is het boek meer een humoristisch boek! Ik denk dat ik daarvoor ga.
Nog een gedachte:
- ik denk stiekem dat de shock-factor of de in-your-face-they-are-dying-factor veel mensen heeft geraakt en dat het boek daarom veel voor hen betekent. Nu had ik daar eigenlijk helemaal geen last van.
Hét probleem:
- het boek heeft me niet 'geraakt'. Het was een leuk verhaal, maar het heeft niet dat deeltje van mij aangeraakt wat een boek voor mij ge-wel-dig maakt. En IK WEET NIET WAAROM. Het gaf me geen 'de hemel barst open en ik zie het licht'- effect. And that sucks. En ik denk omdat het komt omdat ik gewoon niet begrijp waar het over gaat! Want ik moet iets missen! Ik begrijp maar de helft van de filosofische discussies en ik denk dat daar de moraal in staat.
VERTEL ME DE MORAAL.
Pluspunt: de manier hoe hij een sick and dying person neerzet klopt denk ik wel met de manier hoe ik die heb ervaren. Djuna gaat hem zo lezen, dus misschien heeft zij nog iets toe tevoegen.
Nog een pluspunt: ik vond de Peter van Houten verhaallijn echt leuk. En sowieso het hele Nederland verhaal. Dat gedeelte was echt het allerbeste uit het hele boek voor mij xD
En het begin ook. De romance was ook heel leuk.
Maar na het Nederland verhaal komt er zo'n dip. En ik weet niet wat het is, maar dat ik vaak met John Green boeken. Dan komt er een moment waarop ik me interesse kwijtraak in de personages (EN NOG WEL HET MOMENT WAAROP ER EEN DOOD GAAT).
Dus misschien is dat eigenlijk het enige wat me stoorde aan het boek: het einde en het feit dat ik het soms gewoon niet begreep.
Ik geef het boek denk ik 4,8 sterren, het enige wat ik miste was die spark die mij zou moeten inspireren. Maar ik denk dus dat ik daar de moraal voor nodig heb.
So please let me know what you think.
xx Yumi
'ik denk stiekem dat de shock-factor of de in-your-face-they-are-dying-factor veel mensen heeft geraakt en dat het boek daarom veel voor hen betekent. Nu had ik daar eigenlijk helemaal geen last van'.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat dat klopt, sissy.
Merci voor de mooie review!