Wrapping up August

Hiya gals!

Nou dat was me weer een maandje. Vakantie, werken, sporten en einde vakantie. Damn wat is dat weer snel over. Maar goed ik heb een leuke maand achter de rug en heel veel maanden harde studie in het vooruitzicht. (en ook wel wat leuke dingen ofcourse)

What did I read? (A LOOOOOOT OF BOOKS)
- De Zwarte met het Witte Hart - Arthur Japin: Prachtig geschreven en een intrigerend (waargebeurd!) verhaal.
- Something Rotten - Jasper Fforde: Fun zoals de rest van de serie!
- The Gone-Away World - Nick Harkaway: Review hier.
- A Room With a View - E.M. Forster: Niet echt aan mij besteed..
- The Ocean at the End of the Lane - Neil Gaiman: Review hier.
- Cirrus Flux - Matthew Skelton: Een sort of review hier.
- The Princess Bride - William Goldman: This book is GOOOOLD, man. (haha, see what I did there?)

What did I watch?
- Anna Karenina (re-watch)
- American Beauty: At last! Goede film, maar dat is al door zoveel mensen voor mij bepaald, ik kan er vast niets zinnigs meer over zeggen. Kijk hem gewoon eens!
- Eh, er was nog iets. Maar dat ben ik vergeten.. Oeps. (Oh en Fringe is nog niet af Josine. Seizoen 5; het seizoen waar ik maar niet doorheen kom.)

What did I do?
- Vakantie! Italië! Pesto eten! Pasta eten! Tomaten eten! Naar knoflook ruiken! En al het andere!
- Workie, workie.
- Sporten en nog meer sporten.
- Jullie meeten!
(Wow dit klinkt als de vorige maand, maar dan nu inclusief intensief gesport.)

Nou voor de aankomende maand heb ik nog geen plannen op lees/kijk/luister/blog gebied, want ik heb geen idee hoe druk ik het ga hebben, maar ik ga een andere baan zoeken en nummer 4 in het rood zijn tijdens wedstrijden en weer studeren. Woehoe: kom maar op september! (Btw; het wordt heeeerfst. Ik houd van de herfst. Gimme gimme gimme heeeeerfst.)

En als laatste een fotosessie van wat ik vandaag gedaan heb:

Yup, ik heb gepollockt! Ik vond twee leuke plantenpotjes, maar ze waren lila/paars en ik houd niet van lila/paars als het helemaal lila/paars is. Dus dacht ik let's pollock them! En een prachtige opknap beurt van twee fotolijstjes. (fun fact: deze komen van Mardie via de Sint Swap zijn ze bij mij uitgekomen, ze hadden een dieren printje.) En de stoelen: dat zijn foto's voor Mardie. Je weet waar je ze kan ophalen hea Mardie! Yumi heeft een blauwe genomen, dus je hebt nog keuze uit een houten of de blauwe.

EN KOM MAAR OP MET DIE WRAP-UPS VAN IEDEREEN!

Hugs,

Iris

Arrrrr!!

The ARRRRR van Reviews en Recommendations en natuurlijk het altijd en eeuwige Random this time! Het is zondag en ik ben te lui om een volledige review te schrijven én ik wil heel graag leuke muziek met jullie delen. Dus doe ik het allebei in het kort!

Review
Ik heb net Cirrus Flux van Matthew Skelton uitgelezen en het was een leuk en spannend boekje. Ik zeg boekje, want net zoals Mardie had met The Prince of Mist, zo had ik ook met dit boek dat het best wat uitgebreider mocht. Het verhaal gaat over een jongen in een weeshuis - Cirrus Flux - en hij wordt in de gaten gehouden. Waarom een kille madame, een man met een vuurvogel en een invalide met een alziend oog hem allemaal in handen willen krijgen wordt langzaam duidelijk. En het heeft een hoop te maken met zijn vader, dat kan ik je alvast wel vertellen.

Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw in Londen en doet iet wat steam punk achtig aan, maar waar Leviathan bijvoorbeeld de kans neemt om op de interessante details in te gaan, laat Skelton die kans liggen. Desalniettemin (danku Mardie voor het mij helpen herinneren dat dit woord bestaat) blijft het boekje boeien, want wat gaat die arme jongen overkomen? Ik denk dat het zeker bij kinderen goed aan slaat. Zelf verwacht ik meer uitleg, meer details, meer diepgang, maar een kinderboek heeft dat niet altijd nodig. Het einde was teleurstellend, maar alsnog een oké afsluiter voor een jonger leespubliek. Vandaar dat het een fun read was voor tussendoor! (en de cover is eigenlijk erg mooi en hardcover en hij was spotgoedkoop!).

Recommendations
En dan nu de recommendation! Ik kwam tijdens een youtube speurtocht op dit duo uit: The Oh Hellos. Ofwel music making siblings (dit klinkt zo leuk) Maggie en Tyler Heath. Ze hebben in 2011 een EP uitgebracht en in 2012 een volwaardig album dat Trough The Deep, Dark Valley heet. Deze laatste kun je gratis downloaden via hun website hierzo. En guys: het is awesome! Het is een beetje Of Monsters And Men achtig, maar dan toch net weer iets anders en ja mischien wat Lumineers/Mumford&Sons achtig. Dus het past helemaal in de huidige 'trend' (?).

En als ik dan toch bezig ben met recommendations heb ik nog een singer-songwriter/multi-instrumentalist. Xavier Rudd. Hij is een Australische surfdude. Dat maakt hem al awesome. Maar, ja, hij heeft al best wat werk uitgebracht, maar ik ken hem van zijn nieuwste album Spirit Bird. Zijn muziek is rustgevend, heeft zelfs natuurgeluiden, de occasional digeridoo solo, mondharmonica's, exotische percussie en weet ik veel wat nog meer. (En het meeste speelt hij dus zelf). Zijn album kun je niet gratis downloaden, maar je komt er vast wel op een andere manier aan. Ik sluit af met het mooie Follow The Sun.

Hugs,

Iris


P.S. Book Jar heeft mij gezegd dat ik The Princess Bride moet gaan lezen. Ik nu doe dat.
P.S.S. Welcome back Mardie (;

Review: The Prince of Mist

Titel: The Prince of Mist
Geschreven door: Carloz Ruiz Zafón
Uitgekomen in: 1993 (???)
Pagina's: 202
Tagline: He steals souls... He is waiting for yours...

'The Prince of Mist never left. He has remained in the shadows waiting for something powerful to return him to the world of the living. And nothing is as powerful as a promise.'

From the moment he moves to the house overlooking the sea, 13-year-old Max has a feeling that something isn't right. Even before he's crossed the threshold he has the strangest sensation that time is slowing down, and whose is that sinister, black cat with its glittering stare? It's appeared from nowhere and attached itself to the family, watching their every move. As Max, his sister Alicia and their new friend Roland delve into the past they encounter the terrifying story of the Prince of Mist, who has scores to settle...

Long time, no see, bloggert!

Josine had dit boek ook gelezen, maar voelde niet de behoefte om het nog een keer te lezen, dus mocht ik hem hebben. Dank u, Josine!

Laat de review beginnen.

Kort gezegd vond ik het een goed leuk boek. Het was spannend en het hield mijn aandacht goed vast. Okay, toegezegd, ik deed er een aantal bladzijdes over om erin te komen, maar ik denk dat dit meer te maken had met mijn lees-dip van de laatste maanden dan dat het aan het boek lag.

Dit is het tweede boek wat ik uit de "Niebla"-serie lees (Niebla is Spaans voor mist) en ik kon hier en daar wel wat overeenkomsten vinden met The Midnight Palace, maar op geen enkel moment irriteerde mij dit, of kwam het lui over. Dus dat is wel knap gedaan.

Ik vond wel dat aan dit boek duidelijker te merken was dat het voor kinderen geschreven is. Het verhaal is redelijk kort door de bocht (maar ja het is ook maar 202 pagina's lang), om het zo te zeggen. Het verhaal ontwikkeld zich redelijk snel en er zijn weinig uitbreidingen in het verhaal zelf. Verder weinig plaats voor veel details (maar again, 202 pagina's geven niet echt de ruimte), wat ik op sommige momenten jammer vond, zeker omdat magie een belangrijke rol speelt in de boeken van Zafòn. Misschien is het weglaten van details over de magie in het boek juist een manier om mysterie op te roepen, maar in dit  boek stoorde ik mij er soms aan. Er was niet echt iets om mijn aandacht te verplaatsen van de weinige details naar iets anders, wat de schrijver in zijn andere boeken bij mij in ieder geval wel voor elkaar had gekregen.

Desalniettemin (heerlijk woord) was het een spannend verhaal en kreeg het mij zeker meegesleept. Alleen het einde was poep, niet omdat het slecht was, maar gewoon omdat het poep was. Dat deed Zafòn in The Midnight Palace ook al en nu had ik zoiets van "Nee. Nee. Poep. Stom. Waarom doe je dat nouuuuuuu?"

Dit boek krijgt van mij een 7.5. Het boek heeft voor mij persoonlijk hier en daar zijn foutjes, maar het verhaal is zeker spannend en ook erg orgineel.

xoxo
Mardie

Review - De Oceaan aan het Einde van het Pad

Titel: De Oceaan aan het Einde van het Pad
Schijver: Neil Gaiman (!!!!!!)
Pagina's: 275
Uitgegeven in: 2013

Sussex, England. A middle-aged man returns to his childhood home to attend a funeral. Although the house he lived in is long gone, he is drawn to the farm at the end of the road, where, when he was seven, he encountered a most remarkable girl, Lettie Hempstock, and her mother and grandmother. He hasn't thought of Lettie in decades, and yet as he sits by the pond (a pond that she'd claimed was an ocean) behind the ramshackle old farmhouse, the unremembered past comes flooding back. And it is a past too strange, too frightening, too dangerous to have happened to anyone, let alone a small boy.

Forty years earlier, a man committed suicide in a stolen car at this farm at the end of the road. Like a fuse on a firework, his death lit a touchpaper and resonated in unimaginable ways. The darkness was unleashed, something scary and thoroughly incomprehensible to a little boy. And Lettie—magical, comforting, wise beyond her years—promised to protect him, no matter what.

A groundbreaking work from a master, The Ocean at the End of the Lane is told with a rare understanding of all that makes us human, and shows the power of stories to reveal and shelter us from the darkness inside and out. It is a stirring, terrifying, and elegiac fable as delicate as a butterfly's wing and as menacing as a knife in the dark.

Dit was al weer mijn 5e boek van Gaiman. En ik ben hem, zijn schrijfstaal, zijn verhalen, zijn personages, zijn monsters, zijn fantasie en wat nog meer nog steeds niet beu. In tegendeel: ik begin het juist meer te waarderen. In een review vertelde iemand dat ze Gaimans boeken niet meer indeelde in urban-fantasy of wat nog meer, maar dat ze het als het ware 'Gaimanesque' noemde, dat hij een genre op zich is. Daar ben ik het wel mee eens.

Dit boek is niet zo uitgebreid als American Gods of Anansi Boys, maar Gaiman krijgt het voor elkaar om weer een imaginaire wereld achter zijn verhaal te verwerken. Dit keer wordt er meer fantasie verwacht van de lezer, maar dat maakt het misschien wel net zo leuk. De fantasie/magische werelden van Gaiman zijn altijd verweven met ontzetttend realistische ideeën en gebeurtenissen. Ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen, maar er zitten waarheden in zijn boeken terwijl het boek eigenlijk over monsters enz. gaat. En nergens - zoals ik bij The Gone-Away World wel had - verliest het boek aan geloofwaardigheid.

Ik wil niet te veel prijsgeven van het boek, alleen nog dat het bewonderenswaardige passages had. Ik maak tegenwoordig ezelsoortjes in bladzijdes waar ik mooie quotes zie staan (oeps, schend ik nu een bepaald persoons regels wat betreft boeken?) en ik had net zo goed het hele boek om kunnen vouwen. Nu willen jullie natuurlijk heel graag een voorbeeld:

"'En, ben ik geslaagd?'
'Je kunt niet slagen of zakken als je iemand wordt, lieverd.'"

Dank u zeer Gaiman, for another wonderfull book!

Btw: Mardie, Yumi, we hadden het laatst toch over lijstjes met wat je nog wilde doen? Nou, ik heb gisteren met mijn huisgenootje een karate les meegedaan en dat wilde ik al zo lang een keer doen! En ik zit nu onder de blauwe plekken en ik heb blaren en een bloedlip en spierpijn, maar ik ben zo blij dat ik mee ben geweest! It was awesome!

En: Penguin heeft een nieuwe lijn met street-art covers voor een kleine selectie boeken. Ze lagen in de boekenwinkel en ze zijn prachtig! Zie ze hier.

Btw²: kijk de trailer van The Book Thief. En ga dat boek lezen.

En als laatste: mijn volgende boek is weer Book Jar bepaald. Ik ga Cirrus Flux lezen van Matthew Skelton.

Hugs,

Iris

Review - The Gone-Away World

Titel: The Gone-Away World
Schijver: Nick Harkaway
Pagina's: 574
Uitgegeven in: 2009

There couldn’t be a fire along the Jorgmund Pipe. It was the last thing the world needed. But there it was, burning bright on national television. The Pipe was what kept the Livable Zone safe from the bandits, monsters and nightmares the Go Away War had left in its wake. The fire was a very big problem.

Enter Gonzo Lubitsch and his friends, the Haulage & HazMat Emergency Civil Freebooting Company, a team of master troubleshooters who roll into action when things get particularly hot. They helped build the Pipe. Now they have to preserve it—and save humanity yet again. But this job is not all it seems. It will touch more closely on Gonzo’s life, and that of his best friend, than either of them can imagine. And it will decide the fate of the Gone-Away World.

Equal parts raucous adventure, comic odyssey, geek nirvana and ultracool epic, The Gone-Away World is a story of—among other things—pirates, war, mimes, greed and ninjas. But it is also the story of a world, not unlike our own, in desperate need of heroes—however unlikely they may seem.

Ik zeg toch altijd dat American Gods het vreemdste boek is dat ik ooit gelezen heb? Nou, de overtreft toch echt Gaimans vreemdheid. Ik weet alleen niet of dat positief uitpakte voor dit debuut van Harkaway. Ninjas, mimespelers, monnikpiraten en wat nog meer. Ik kon er geen touw aan vast knopen en toch had het wel wat!

Als je het boek begint, wordt je in het diepe gegooid. Er is iets aan de hand, er is iets vreselijks gebeurd, maar eigenlijk is er daarvoor ook al iets vreselijks gebeurd alleen heb je geen idee wat die vreselijksen zijn. Confusion all over the place. Ten tweede kent de schrijfstijl geen grenzen. Van cryptische beschrijvingen voor spanningsopbouw tot ellenlange zinnen die werkelijk nergens over gaan maar die je toch blijft lezen. Daar wordt een hoop sarcasme bij gegooid. Er verschijnt regelmatig een BOEMBAM en andere klanken en ondertussen krijg je te maken met hallucinaties, mutaties, dromen, nachtmerries, ninja-stuff en ook nog wat wetenschappelijke taal.

Het meest was complete gibberish. Ik begreep vaak niet waar de afwijkende verhaallijnen over gingen en zijn uitgebreide zinnen brachten me nogal van mijn stuk. Het was een hoop om ineens op te nemen vooral omdat ik er geen rode draad in kon vinden. De meeste stukjes vielen op zijn plaats, maar een hoop blijft voor mij ook onverklaarbaar. Misschien is dat ook wel de bedoeling geweest van de schrijver, want het was werkelijk een mengelmoes van vanalles en nog wat. Dat pakte niet altijd goed uit, want voor mij was het allemaal nogal ongeloofwaardig of misschien zelfs overdreven.

Het was echter niet slecht. Er zat een goede plotwending in en een aantal goede ideeën. Het is anti anti anti anti kapitalistisch en dat wordt werkelijk tot het extreme gevoerd aangezien het kapitalisme met ninjas wordt gecombineerd. En wow, die schrijver heeft een hoop fantasie. Het was een fun ride, maar vaak ook een vreemde en verwarrende en overweldigende ride.

Next up is The Ocean At The End Of The Lane van Neil Gaiman en wauw ik ben zo benieuwd! Ik heb hem vrijdag gekocht met in gedachte dat Gaiman op dat moment in Nederland was en ik er niet bij kon zijn. (Sob) Daarom trakteerde ik mezelf maar op een prachtige prachtige hardcover (helaas wel in het Nederlands) en it's so gorgeous! Als je nog niet benieuwd bent naar dit boek lees dan Patrick Rothfuss' review hier.


Hugs,

Iris

P.S. Josine heel veel plezier tijdens de intro week!

Book Haul van Leeuwarden

Ik heb een paar boeken gekocht in Leeuwarden en ik dacht dat ik ze aan jullie kon laten zien :D

Dit boek heb ik al gelezen, maar deze uitgave vond ik te mooi om te laten liggen. Nu kan mijn andere shitty one ook de deur uit :P

Bij de Slegte vond ik de volgende twee boeken over de Japanse en Chinese mythen/sprookjes. Ik ben erg benieuwd...

Loos was een architect die voorstander was van een simpele en functionele architectuur. Ik weet nog niet veel van deze man, maar dit kleine boekje gaat me een beetje helpen met mijn gat van kennis over architectuur.

Haha, ik moest wel lachen om deze! Hierin staat in het kort allerlei stromingen die wij door het eerste jaar van de opleiding hebben behandeld. Maar ook bewegingen waar ik nog nooit van heb gehoord. Een goed opfrisser met een beetje verdieping.

Als laatst sprak dit boek me erg aan. Wie kan raden wie de 6 mannen op de voorkant zijn? :) (zonder iets op te zoeken!)

Ik moest hem hebben. Afgezien van de opdruk vind ik het een erg fijne mok. Niet te groot, maar groot genoeg.

This was the again, this was the again.