- "'He's a wallflower.' And Bob really nodded his head. And the whole room nodded their head. And I started to feel nervous in the Bob way, but Patrick didn't let me get too nervous. He sat down next to me. 'You see things. You keep quiet about them. And you understand.' I didn't know that other people thought things about me. I didn't know that they looked. [...] "
Vooral die laatste twee zinnen. Daar gaat het vooral om. Vaak zie je zelf wel anderen en denk je over die mensen na, maar tegelijkertijd vergeet ik vaak dat anderen ook op mij kunnen letten. Je cijfert jezelf weg omdat je zelf de focus legt op degenen om je heen. - "It's like when you are excited about a girl and you see a couple holding hands, and you feel so happy for them. And other times you see the same couple, and they make you so mad. And all you want is to always feel happy for them because you know that if you do, then it means you're happy too."
Eén van de werkelijkste waarheden die ik ooit in een boek gelezen heb. Hier moet iedereen zich wel mee kunnen identificeren geloof ik. - "And even if somebody else has it much worse, that doesn't really change the fact that you have what you have. Good and bad. [...] Maybe it's good to put things in perspective, but sometimes, I think to only perspective is to really be there. Like Sam said. Because it's okay to feel things. And be who you are about them."
Gosh als er iets is moeilijk is, vind ik, is het accepteren dat het niet goed met je gaat. Dan stel je maar dat het altijd nog erger kan, maar het maakt echt helemaal niets uit want op dat moment is het gewoon erg. En om het maar gewoon te zeggen: please guys, als er iets is, don't feel stupid about it, bel gewoon of doe er iets mee, maar onderdruk het niet! - "So, if this does end up being my last letter, please believe that things are good with me, and even when they're not, they will be soon enough."
Beste afsluiting ever. Dit moet je gewoon altijd in je hoofd houden, het komt allemaal wel goed.
Hugs,
Iris
Ik ben zo benieuwd naar wat jullie er van gaan vinden! Het klinkt echt heel raar, maar ik denk dat iedereen op een soort van level zich wel kan identificeren met Charlie. Ik bedoel: ik zou mezelf niet als een muurbloempje zien en ik ben ook niet misbruikt ofzo. Maar helemaal aan het einde van het boek (film) is er een stuk waarbij Charlie niet meer kan stoppen met huilen (en jullie hoeven je geen zorgen te maken), maar die stukjes ('is it going bad again? No not tonight') zijn zo herkenbaar bij mij. Ik weet niet, misschien had iedereen dat wel. Dat vind ik in ieder geval de kracht van het boek: het is voor elke tiener herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenIk ga vandaag naar Ad Hoc en ik mag ook gaan kijken naar een huisje deze of aankomende week! Whooohoo!
Y
Wauw, Iris, half 1? Maar ik vind de post wel heel mooi, nu wil ik hem ook weer opnieuw gaan lezen! :O
BeantwoordenVerwijderenEn yay voor huizen kijken!