Schrijver: John Irving
Nederlandse titel: Bidden wij voor Owen Meany
Genre: Classics
Uitgegeven in: 1989
Owen Meany is a dwarfish boy with a strange voice who accidentally kills his best friend's mom with a baseball and believes--accurately--that he is an instrument of God, to be redeemed by martyrdom.
Owen Meany is a dwarfish boy with a strange voice who accidentally kills his best friend's mom with a baseball and believes--accurately--that he is an instrument of God, to be redeemed by martyrdom.
Dit was voor mij niet echt een gemakkelijk boek. Het was in het begin vooral de schrijfstijl van Irving waar ik even in moest komen. Hij verspringt vaak van tijd waardoor je in het begin ook moeilijker in het verhaal komt. Het is daarnaast ook geen dun boekje. Dat allemaal bij elkaar zorgde ervoor dat, zoals you guys weten, het echt heel lang duurde voordat ik het uit had!
Het verhaal gaat eigenlijk over het opgroeien en de vriendschap van twee jongens: John Wheelwright en Owen Meany. De personages kwamen in het begin een beetje moeilijk naar voren en ik heb het gevoel dat je aan het einde van het boek de verteller, John Wheelwright, nog steeds niet helemaal kent. Hij blijft de hele tijd een beetje vlak waardoor ik niet echt met hem meeleefde.
Owen Meany was daarentegen echt sympathiek en door zijn personage wilde ik de hele tijd doorlezen. Hij wordt beschreven als een klein jongetje (daarna mannetje) met een hele vreemde stem, waardoor al zijn zinnen IN CAPS LOCK ZIJN GESCHREVEN. Dit vond ik echt leuk bedacht en het geeft net dat extraatje aan het karakter.
Het is op zich niet echt een vrolijk boek en ik kan begrijpen dat sommige mensen het boek misschien zielig vinden, maar het gevoel dat bij mij het meeste speelde was een combinatie van verbazing en nieuwsgierigheid! Omdat soms de verhaallijnen door elkaar worden verteld, krijg je de hele tijd onvolledige informatie waardoor ik helemaal flipte en steeds verder wilde lezen!
Overall krijgt dit boek 4/5 sterren, met een sterretje aftrek voor de moeilijkheidsgraad/lengte (ik weet dat dat niets afdoet aan de awesomeness van het boek, maar het zorgde ervoor dat mijn leeservaring ietsje minder was)
What's next?: Shiver van Maggie Stiefvater
Byeeees, Yumi
Het verhaal gaat eigenlijk over het opgroeien en de vriendschap van twee jongens: John Wheelwright en Owen Meany. De personages kwamen in het begin een beetje moeilijk naar voren en ik heb het gevoel dat je aan het einde van het boek de verteller, John Wheelwright, nog steeds niet helemaal kent. Hij blijft de hele tijd een beetje vlak waardoor ik niet echt met hem meeleefde.
Owen Meany was daarentegen echt sympathiek en door zijn personage wilde ik de hele tijd doorlezen. Hij wordt beschreven als een klein jongetje (daarna mannetje) met een hele vreemde stem, waardoor al zijn zinnen IN CAPS LOCK ZIJN GESCHREVEN. Dit vond ik echt leuk bedacht en het geeft net dat extraatje aan het karakter.
Het is op zich niet echt een vrolijk boek en ik kan begrijpen dat sommige mensen het boek misschien zielig vinden, maar het gevoel dat bij mij het meeste speelde was een combinatie van verbazing en nieuwsgierigheid! Omdat soms de verhaallijnen door elkaar worden verteld, krijg je de hele tijd onvolledige informatie waardoor ik helemaal flipte en steeds verder wilde lezen!
Overall krijgt dit boek 4/5 sterren, met een sterretje aftrek voor de moeilijkheidsgraad/lengte (ik weet dat dat niets afdoet aan de awesomeness van het boek, maar het zorgde ervoor dat mijn leeservaring ietsje minder was)
What's next?: Shiver van Maggie Stiefvater
Byeeees, Yumi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten