Geregisseerd door: Bill Condon
Met o.a.: Kristen Stewart, Robert Pattinson, Taylor Lautner
Uitgekomen in: 2011
Een tijdje geleden ben ik met mijn mede-blogger Yumi naar Breaking Dawn Pt. 1 gegaan. En ik moet zeggen, ik vond de film echt leuk, ik wist niet dat Twilight zo hilarisch kon zijn!
Maar als ik de film moet beschouwen vanuit het genre waarin deze bedoeld was, dan moet ik zeggen dat ik ontzettend teleurgesteld bent.
Verhaallijn:
Nou, we weten ondertussen allemaal wel waar het verhaal over gaat: "spoileralert"
een "normaal" meisje -als je onder normaal verstaat: een gigantisch minderwaardigheidscomplex hebbend, het als romantisch beschouwen dat iemand midden in de nacht door je raam je kamer in creept en kijkt hoe je slaapt, en het je absoluut koud laat als iemand aan je opbiecht dat hij je letterlijk wilde opeten/leegzuigen- wordt verliefd om een 107 jaar oude (pedo-alert!) vampier -die btw glittert in het zonlicht- en alle ellende die daar uit volgde (vreemde relaties met weerwolven, zelfmoordpogingen en een op wraak beluste vampierenvrouw) mochten we ook allemaal aanschouwen.
En nu, bij het 1-na laatste deel lijkt alles goed te komen: Bella gaat eindelijk trouwen met haar ondode Edward. Maar helaas, er gaat weer eens van alles mis.. En dan begint de bak met ellende.
Voordat ik verder ga, zal ik eerst maar bekennen dat ik zelf ooit een Twihard was, dus ik weet waar ik over praat. Maar toen werd ik ouder en begon ik na denken, en nu vind ik Twilight ronduit belachelijk.
Dit onderwerp zal ik misschien samen met mijn medebloggers toelichten in een toekomstige blog.
Terug naar de film. ;)
Wat vond ik er van?
1. Het verhaal vind ik echt verschrikkelijk. Nou is het vrij lastig om van een slecht boek een goede film te maken, maar ik denk dat het zooi-gehalte vrijwel gelijk is gebleven toen ze het boek naar het witte doek brachten.
De dialogen zijn of saai of belachelijk of gewoon slecht of alles tegelijk, de keuzes die de personages maken zijn voor mij echt onbegrijpelijk en doen me twijfelen aan de mentale gesteldheid van de personages (alhoewel ik de mentale gezondheid van Meyers hersenspinsels sowieso niet hoog had staan). Het verhaal is ook gewoon SLECHT. Het is alsof Stephenie Meyer Romeo & Julia heeft gepakt, de kettingzaag erop losgelaten heeft, de resten door de shredder gehaald, in de ketchup heeft laten vallen en toen alles een beetje aan elkaar heeft geplakt met glitterlijm.
2. Het acteerwerk vond ik ook niet echt veel soeps. Ik wil hier niet mee zeggen dat Kristen Stewart of Robert Pattinson of de rest van de cast (op Taylor Lautner na, nadat ik de trailer van "Abduction" had gezien) slechte acteurs zijn, zeker niet. Zowel Kristen als Robert hebben al meerdere malen laten zien in andere films dat ze WEL kunnen acteren, maar als je geen fatsoenlijk script hebt om mee te werken, dan kan ik je het slechte acteerwerk ook niet kwalijk nemen.
3. De uitwerking van bepaalde scènes vond ik echt om te huilen. Sowieso zaten er ook rare dingen tussen, zoals een cameo van Stephenie Meyer die op de bruiloft van haar fictieve personages is, waar ze het blije koppel -op een naar mijn mening creepy manier- toelacht. Verder was de "imprinting-scène" met afstand het slechtste stukje film wat ik de laatste jaren gezien heb. Het was raar, creepy (17jarige wordt een soulmate-slaaf van een pasgeboren, verschrikkelijk lelijke en enge animatronische baby. Jezus dat ding was echt lelijk) slecht geacteerd en gemonteerd. Wie die scène bedacht uitgedacht heeft, mogen ze van mij ontslaan.
Er waren wel een paar pluspunten:
1. Er werd zowaar door de personages gelachen! Wauwie!
2. Edward werd een keer boos op Bella, toen ze haar baby wilde houden, ondanks dat deze haar van binnen uit langzaam vermoordde (ik verzin het niet). Ik dacht: "Yeah, you go Edward! Eindelijk iemand die logisch nadenkt!" (minpuntje hieraan was dat nadat Edward de baby had "gehoord" in de buik -Eddie glittert niet alleen, maar kan ook nog gedachtenlezen, hoe krijg je het verzonnen- vond hij het ineens helemaal chill dat de baby zijn vrouw van binnenuit opat)
3. De beelden en montage waren oké. Het was niet bijzonder spectaculair, maar het was ook zeker niet slecht.
4. De muziek, zowel de score als de soundtrack, was goed. Over de muziek heb ik eigenlijk nooit iets te klagen bij de Twilight-Saga.
5. Ik ging dood van het lachen.
Kortom: ik vond de film echt wel leuk, als comedy, maar tenzij je een Twihard bent (wat waarschijnlijk niet is, dan zul je inmiddels al met lezen gestopt zijn) of een keer lekker een slechte film wil kijken, kan ik je deze film niet aanraden.
Mijn score voor deze film:
Script: 1/10
Acteren: 4/10
Beeldgebruik en Montage: 6/10
Soundtrack en Score: 8/10
Totaal: 4/10*
Ik weet dat ik nu overkom als een totale hater (die ik stiekem ook wel ben) maar ik vind de Twilight-Saga gewoon echt slecht. En dit zeg ik niet omdat ik per se Twilight wil haten, maar gewoon omdat ik de film als film op zich slecht vind. Ik heb ook absoluut geen haat aan de acteurs (alhoewel Taylor Lautner niet mijn favoriete acteur is..).
En als je de film wel leuk vind en mijn review nergens op vind slaan, is dat ook prima, we leven in een vrij land en iedereen mag vinden wat hij denkt. ;)
Als je de film gezien hebt: wat vond jij er van? Als je de film niet gezien hebt: zou je hem willen zien? Laat het weten in de reacties, en laat ons ook weten welke films je graag in een review terug zou zien!
- Mardie
Voor nog meer Twilight-haat (die goed is voor je Engelse grammatica) verwijs ik je naar de volgende site:
*Ik ben aan dit totaal gekomen doordat ik het script en het acteerwerk 2 keer heb laten meetellen, omdat ik dat belangrijker vind in een film dat de montage en de muziek, die ik beide 1 keer mee heb laten tellen.
